Τα χρώματα του έρωτα

Κεφάλαιο 21

Η Θάλεια δεν μπόρεσε να αντισταθεί στον Αλέξη, παρότι ήξερε οτι η οργή ήταν αυτή που πυροδοτούσε το πάθος του. Η καρδιά της ποτέ δεν θα την άφηνε να του αντισταθεί. Όμως το περιφρονητικό βλέμμα που της έριξε εκείνος, την ώρα που κούμπωνε το πουκάμισό του,την βρήκε απροετοίμαστη.

"Αλέξη..." Ψιθύρισε η Θάλεια. Τι θα μπορούσε να του πει; 

Αφού στάθηκε για λίγοακίνητοςο Αλέξης, σα να περίμενε, κατάλαβε οτι η Θάλεια δεν θα συνέχιζε  να μιλάει. Τα μάτια του την κοίταξαν παγωμένα: "Τελειώσαμε Θάλεια. Εμείς οι δύο τελειώσαμε. Σου εύχομαι κάθε ευτυχία με τον Γράδη."

Γύρισε, άνοιξε την πόρτα και χάθηκε στον σκοτεινό διάδρομο.

Τα δάκρυα που τόση ώρα προσπαθούσε να συγκρατήσει η Θάλεια, κύλισαν στα μάγουλά της. Όπως ήταν γυμνή πάνω στο κρεβάτι, μάζεψε τα γόνατά της και ακούμπησε το κεφάλι της πάνω τους.

Ο Αλέξης δεν ήθελε να γυρίσει στο σπίτι του. Ακόμη και το δωμάτιο του, του θύμιζε τη Θάλεια και τη βραδιά που είχαν περάσει εκεί.

Ο θυμός του δεν είχε καταλαγιάσει ακόμη, αλλά δεν ήταν μόνο θυμός αυτό που αισθανόταν, ήταν και κάτι άλλο. Κάτι που τον έκανε να αισθάνεται άσχημα και να πονάει. Το ύφος που είδε στο πρόσωπο της Θάλειας πριν βγει από το δωμάτιο τον βασάνιζε ακόμη. Αισθανόταν ένοχος.  Ήταν ώρα για ένα ποτό στο στέκι του. Μπήκε στο μισοσκότεινο μπαρ με τη δυνατή μουσική. Ήταν το μέρος που συνήθως πήγαιναν με τον Έκτορα. Του έλειπε πολύ ο φίλος του. Κάθισε σε ένα από τα ψηλά σκαμπό του μπαρ και παρήγγειλε το ποτό του. Έπιασε με τα δυο του χέρια το κεφάλι του βυθισμένος στις σκέψεις του.

Η Νόρα καθόταν σε ένα τραπεζάκι σε μια άκρη του μπαρ. Είχε μάθει τα νέα για τον αρραβώνα της Θάλειας με τον Πέτρο Γράδη από τις ειδήσεις και σκέφτηκε οτι ήταν η ευκαιρία που περίμενε. Ο απογοητευμένος και θυμωμένος Αλέξης θα ήταν εύκολο θύμα. Ήξερε ποιο ήταν το στέκι του και έτσι τον περίμενε εκεί  όλο το βράδυ. Όπως το περίμενε, ο Αλέξης εμφανίστηκε και κάθισε στο μπαρ.

Τον πλησίασε και έβαλε το χέρι της στον ώμο του ξαφνιάζοντας τον.

"Νόρα, τι κάνεις εσύ εδώ;"  Το ύφος του ήταν τελείως ουδέτερο, αλλά η Νόρα δεν πτοήθηκε:

"Είπα να βγω για ένα ποτό αλλά δεν είχα παρέα και ήλπιζα να βρω εδώ κάποιον γνωστό, αλλιώς θα έφευγα."