Τα χρώματα του έρωτα

Κεφάλαιο 29

Ο Πέτρος δεν επέμεινε πολύ για να επιστρέψει την Θάλεια στο σπίτι μετά το τέλος της δεξίωσης. Από εδώ και πέρα ούτως ή άλλως θα ήταν δική του. Δεν υπήρχε λόγος να προσπαθήσει παραπάνω γι αυτό. Ήδη σκεφτόταν την σέξι ξανθιά, που φεύγοντας του έβαλε ένα σημείωμα στην τσέπη του σακακιού του, με το όνομα του ξενοδοχείου που θα τον περίμενε. Αφού η Θάλεια δεν του επέτρεπε να την αγγίξει πριν τον γάμο, γιατί να μην διασκέδαζε και αυτός λίγο μέχρι τότε;

Όταν ο Αντρέας προσφέρθηκε να συνοδεύσει τα κορίτσια δικαιολογώντας τον αφού είχε πιει λίγο παραπάνω, ο Πέτρος θεώρησε οτι η θεά τύχη του χαμογελούσε για άλλη μια φορά. Συνόδευσε την Θάλεια στο αυτοκίνητο του Αντρέα και τη φίλησε πεταχτά στα χείλη πριν της ανοίξει την πόρτα για να μπει.

Όταν βεβαιώθηκε οτι έφυγαν, ο Πέτρος κατευθύνθηκε προς το δικό του αυτοκίνητό. Λίγο πριν βάλει μπρός, ο πατέρας του βγήκε από το σπίτι και πήγε δίπλα από το ανοιχτό του παράθυρο: "Που νομίζεις οτι πας;"

"Βγαίνω  μια βόλτα."

"Γιατί δεν πήγες εσύ την αρραβωνιαστικιά σου σπίτι; Μην νομίζεις οτι δεν είδα τι έκανες όλο το βράδυ."

"Δεν έκανα τίποτα. Χόρευα."

"Με λάθος γυναίκα και η Θάλεια το είδε. Πρόσεξε, αλλιώς θα τα καταστρέψεις όλα. Τα οφέλη που θα έχουμε από το γάμο σου με τη Θάλεια θα είναι πολλαπλά και από οτι έχω δει σου αρέσει και πολύ, οπότε πρόσεχε! " Με τα λόγια αυτά ο Βασίλης θυμωμένος από την επιπολαιότητα του γιου του, γύρισε και έφυγε μέσα στο σπίτι, αφήνοντας τον Πέτρο πολύ προβληματισμένο.

Η αλήθεια ήταν οτι όσο του άρεσε  η Θάλεια δεν του είχε αρέσει καμία άλλη γυναίκα όλη του τη ζωή.  Άξιζε να ρισκάρει τη σχέση του με αυτή τη γυναίκα, για μια γυναίκα της μιας βραδιάς; Μπορεί ο πληγωμένος του εγωισμός, επειδή η Θάλεια δεν του παραδίνονταν σε συνδιασμό με την καταπιεσμένη του λίμπιντο να τον είχαν κυριεύσει, αλλά τα λόγια του πατέρα του τον συνέφεραν. Έβγαλε το κλειδί και βγήκε από το αυτοκίνητο.

Ο Αντρέας  έβαλε το αμάξι μέσα στο γκαράζ του σπιτιού, μετά από παρότρυνση της Θάλειας. Η Κλειώ και η Θάλεια  τον κάλεσαν στο σπίτι. Σε όλη την διαδρομή η Κλειώ που ήταν συνοδηγός του κρατούσε  το χέρι, σα να φοβόταν οτι ο Αντρέας θα την άφηνε και θα έφευγε όπως τις άλλες φορές, αλλά εκείνος της χαμογελούσε κάθε τόσο τρυφερά και της χάιδευε το χέρι καθησυχάζοντας την.