Τα χρώματα του έρωτα

Κεφάλαιο 12

Η Θάλεια κάθισε στην καρέκλα της αργά. Τι είχε συμβεί; Ο Αλέξης της είπε να χωρίσουν;

Από όταν θυμόταν τον εαυτό της έτρεχε πίσω του αποζητώντας ένα χαμόγελο του. Δεν την ένοιαζε που ο Έκτορας την έδιωχνε, εκείνης της αρκούσε που ο Αλέξης έπαιρνε το μέρος της. Ακόμη και στα παιδικά της όνειρα ο Αλέξης γινόταν ο άντρας της ζωής της, ενώ καμπάνες χτυπούσαν, ο κόσμος τους έραινε με ροδοπέταλα  και λευκά περιστέρια ελευθερώνονταν στον ουρανό. Εκείνη φορούσε λευκό νυφικό και εκείνος ήταν κούκλος με το μαύρο κουστούμι του.

Κοίταξε το τηλέφωνο που χτυπούσε. Το έβλεπε θολά. Δεν το είχε καταλάβει αλλά τα μάτια της είχαν γεμίσει δάκρυα. Τα αισθάνθηκε να να κυλούν στα μάγουλά της. Ρούφηξε την μύτη της και σήκωσε το ακουστικό.

Ο Νίκος την ειδοποίησε οτι την περίμεναν στην είσοδο. Αφού έκλεισε το τηλέφωνο σηκώθηκε αποφασιστικά και πήρε την τσάντα της. Αν ο Αλέξης δεν ήθελε να την καταλάβει, εκείνη δεν μπορούσε να κάνει τίποτα. Ποτέ δεν ήθελε να χωρίσουν. Ότι έκανε, το έκανε για εκείνον. Ήθελε να του δώσει την δυνατότητα να πάρει τις σωστές αποφάσεις, χωρίς να βασανίζεται συναισθηματικά εξαιτίας της.

Μπορεί σε όλη της τη ζωή να ήταν η χαϊδεμένη της οικογένειάς της, καθώς ήταν η μικρότερη, αλλά είχε μάθει να σκέφτεται τους άλλους. Πόσο δύσκολη θα ήταν η απόφαση που θα έπρεπε να πάρει ο Αλέξης, αν εκείνη γαντζωνόταν επάνω του και τον φόρτωνε και με το βάρος των δικών της συναισθημάτων. Το να του δείξει οτι θα ήταν καλά σε κάθε του απόφαση, ήταν ότι καλύτερο μπορούσε να κάνει για αυτόν. Δυστυχώς εκείνος νόμισε οτι ήθελε να τον διώξει.

Καθώς περίμενε το ασανσέρ αναρωτήθηκε μήπως ο Αλέξης είχε τελικά δίκιο. Δεν καταλάβαιναν καθόλου ο ένας τον άλλο. Οι πόρτες του ασανσέρ άνοιξαν και ο Πέτρος την κοίταξε χαμογελώντας της από μέσα: "Ήρθα να σε πάρω."

Τελικά ο πελάτης τους ειδοποίησε οτι δεν θα μπορούσε να τους συναντήσει και έτσι οι δυο τους έφαγαν μαζί. Ο Πέτρος παρατήρησε οτι η Θάλεια φαινόταν να μην βρίσκεται εκεί: "Συμβαίνει κάτι; Είσαι καλά;"

Εκείνη, σκαλίζοντας ανόρεχτα το φαγητό στο πιάτο της, σήκωσε το κεφάλι της και τον ρώτησε: "Πόσο αξίζει να προσπαθήσεις για έναν έρωτα; Εννοώ πόσο αξίζει να το παλέψεις για να είσαι μαζί με κάποιον;"

Ο Πέτρος χαμογέλασε κάνοντας τις καρδιές των γυναικών, που τον κοιτούσαν επίμονα από τα γύρω τραπέζια, να χάσουν χτύπο: "Νομίζω οτι εξαρτάται από το πόσο σημαντικό θεωρείς τον έρωτα σου. Στους περαστικούς έρωτες, σε αυτούς που έχουν ημερομηνία λήξης, δεν θέλεις να αφιερώσεις καμιά προσπάθεια. Όμως υπάρχει και ο έρωτας που σε στιγματίζει. Στα χέρια  αυτού του ανθρώπου, θέλεις να αποθέσεις το μέλλον σου. Για αυτόν τον έρωτα αυτόν, αξίζει να χρησιμοποιήσεις όλες σου τις δυνάμεις στη μάχη για να τον κερδίσεις. "