Τα χρώματα του έρωτα

Κεφάλαιο 25

"Έλα Αλέξη, θέλω τη γνώμη σου για το φόρεμα. " Νιαούρισε η Νόρα τρίβονταςτα δακτυλά της με τα κόκκινα βαμμένα νύχια στο μπράτσο του Αλέξη, που φαινόταν να δυσανασχετεί.

"Το ξέρεις οτι απεχθάνομαι τα ψώνια. Γιατί με σέρνεις μαζί σου;" Τα μαύρα μάτια του Αλέξη την κοίταξαν με αγανάκτηση. Μετά άρχισε να εξετάζει το εσωτερικό του καταστήματος, για να βρεθεί απέναντι στη Θάλεια, που έχοντας αγκαλιά μια κυπαρισσί στράπλες μάξι τουαλέτα που της είχε δώσει η Μαρία, τον κοίταζε έκπληκτη. Τα μάτια τους έμειναν διασταυρωμένα όση ώρα  ακίνητοι, ρουφούσαν αχόρταγα ο ένας την εικόνα του άλλου.

Η Νόρα, με προσποιητή χαρά, διέκοψε την μαγική στιγμή: "Ω! Τι καλά! Κοίτα Αλέξη, η Θάλεια. Ψωνίζεις για τον αρραβώνα σου ε; Βλέπω κάτι βρήκες. Φαντάζομαι τώρα που πλησιάζει η ημερομηνία θα έχεις μεγάλο άγχος, βλέπεις ο αρραβώνας του γιου του Γράδη θα είναι το γεγονός της χρονιάς. Δεν πιστεύω να μην μας καλέσεις;"

Η Θάλεια τράβηξε σχεδόν απρόθυμα τα μάτια της από του Αλέξη και προσπάθησε να συγκεντρωθεί σε αυτά που της έλεγε η Νόρα. Αλλά ο χείμαρρος  των λέξεων που έβγαιναν από το στόμα κοπέλας, που ήθελε να επιδείξει περιχαρής την επανακατοχή του Αλέξη, την εκνεύρισε.

"Θα φροντίσω να πάρετε πρόσκληση." Η ελαφριά ειρωνία προς τη Νόρα, δεν πέρασε απαρατήρητη από τον Αλέξη, που είπε κοφτά : "Δεν χρειάζεται. Το πιθανότερο είναι να μην μπορέσουμε να έρθουμε."

Το πρώτο πληθυντικό πρόσωπο και το γεγονός οτι εκείνος έγινε η ασπίδα στην ειρωνία της για τη Νόρα, ενόχλησε την Θάλεια, αλλά φόρεσε την μάσκα της αδιαφορίας: "Όπως νομίζετε."

Στην πραγματικότητα δεν ήθελε και η ίδια την παρουσία του Αλέξη στον αρραβώνα. Κάτι τέτοιο θα την αποδιοργάνωνε ενώ θα έπρεπε να είναι απόλυτα συγκεντρωμένη για να μπορέσει να πετύχει τον στόχο της.

Η Κλειώ πλησίασε τον Αλέξη: "Αλέξη τι κάνεις; Πόσο καιρό έχουμε να σε δούμε;" Μετά γύρισε στην αδερφή της: "Εσύ πήγαινε να δοκιμάσεις το φόρεμα, μέχρι να τα πω λίγο με τον Αλέξη."

Η Θάλεια μπήκε στο δοκιμαστήριο κάνοντας προσπάθεια να μην σκέφτεται τίποτα. Μετά από λίγο η Μαρία την ακολούθησε στο δοκιμαστήριο, για να της δώσει τις  ψηλοτάκουνες μαύρες με λουριά γόβες που θεωρούσε οτι θα ταίριαζαν στο φόρεμα. Όταν έβαλε το φόρεμα, κοίταξε το είδωλό της στον καθρέφτη. Το φόρεμα ήταν πανέμορφο. Είχε στενό κορσέ με σχέδια από μαύρες χάντρες που κατέβαιναν από τη μια μεριά σε μύτη ως την κορυφή ενός σκισήματος που ξεκινούσε από ψηλά στο μηρό της. Το φόρεμα αναδείκνυε όμορφα την ψηλόλιγνη κορμοστασιά της και το χρώμα ταίριαζε στο λευκό δέρμα της.