Τα χρώματα του έρωτα

Κεφάλαιο 7

Οι μέρες μετά το πάρτι κύλησαν σαν όνειρο για την Θάλεια. Ο Αλέξης μίλησε στον αδερφό της για το ενδιαφέρον του για εκείνην και ο Έκτορας, παρότι στην αρχή έμεινε έκπληκτος, μετά από λίγη σκέψη το δέχτηκε με μεγάλη χαρά.

"Θα γίνεις και επίσημα αδερφός μου τελικά." Είπε στον Αλέξη χαμογελώντας πλατιά. "Να προσέχεις τη μικρή μου αδερφή. Αν την πληγώσεις δεν θα σου το συγχωρήσω ποτέ ."

Ο Αλέξης ήξερε οτι όσο ανκαι ο φίλος του εκτιμούσε τη βαθιά φιλία τους,  η οικογένεια ήταν πάνω από όλα και η καμουφλαρισμένη με χιούμορ απειλή ήταν πραγματική.

Η Θάλεια έβγαινε με τον Αλέξη σε κάθε ευκαιρία και εκείνος ξέκλεβε χρόνο όποτε μπορούσε για να βρεθούν. Τα όνειρα που έκανε από παιδί τώρα γινόταν πραγματικότητα. Ο άντρας που πάντα ονειρευόταν να έχει δίπλα της επιτέλους ήταν δικός της.

Το τμήμα προσωπικού του ομίλου Γράδη τηλεφώνησε την επόμενη μέρα του πάρτι, για να την ενημερώσει οτι θα έπρεπε να πάει για δουλειά από την αρχή του επόμενου μήνα. Όταν ενημέρωσε τον Αλέξη για αυτό, εκείνος συνοφρυώθηκε. Δεν του άρεσε η ιδέα οτι η Θάλεια θα έπρεπε να δουλεύει τόσο κοντά στον Πέτρο. Εκείνος είχε δείξει απροκάλυπτα το ενδιαφέρον του για την Θάλεια και ο Αλέξης υποπτευόταν οτι και η πρόσληψη της είχε να κάνει με εκείνον. Δεν τον εμπιστευόταν αλλά δεν μπορούσε να πει κάτι για τις υποψίες του στην Θάλεια, γιατί εκείνη θα θεωρούσε οτι δεν πίστευε στις ικανότητες της.

"Να μην έχεις πολλές επαφές με τον Πέτρο, δεν τον εμπιστεύομαι." Ήταν το μόνο που επέλεξε να της πει.

Ήταν πολύ αργά όταν ο Αλέξης την επέστρεψε σπίτι εκείνο το βράδυ. Όπως πάντα σταμάτησε το αυτοκίνητο μπροστά στην πόρτα και γύρισε προς το μέρος της : "Αύριο είναι Σάββατο. Μπορούμε να μείνουμε μαζί όλη τη μέρα αν θέλεις."

Η καρδιά του αγαλίασε με την ενθουσιώδη αντίδρασή της. Τα μάτια της Θάλειας άστραψαν από ενθουσιασμό και ένα πλατύ χαμόγελο φώτισε το όμορφο πρόσωπό της. Αισθανόταν κάθε μέρα που περνούσε μαζί της ο έρωτας του για αυτήν να μεγαλώνει. Η Θάλεια ήταν πάντα ειλικρινής με αυτά που πίστευε και αισθανόταν. Σε αντίθεση με τις περισσότερες γυναίκες που είχε γνωρίσει, δεν υποκρινόταν ποτέ και απεχθανόταν τα ψέμματα.

Η  Θάλεια απάντησε στην ερώτηση του κουνώντας το κεφάλι της με ενθουσιασμό. Εκείνος χαμογελώντας της έλυσε τη ζώνη του αυτοκινήτου και την τράβηξε στην αγκαλιά του. Αισθανόταν τόσο όμορφα κάθε φορά που την είχε στην αγκαλιά του, που αναρωτιόταν γιατί έχασε τρία χρόνια από αυτόν τον παράδεισο. Τα χέρια της τυλίχτηκαν γύρω του και τον έσφιξαν πάνω της. Όταν εκείνος έσκυψε να τη φιλήσει εκείνη ήδη περίμενε με ανυπομονησία.