DİĞER YARIM

Resimdeki başrol karakterimiz Burçin :)

Allah'ım bunların hepsini ben mi yaşadım gerçekten...

Kafamı dayadığım camdan yola bakarken birden içime oturdu geçmişim... 

Çok değil bir sene önce nasıl da bambaşkaydı her şey canım anneciğim ölmemiş, Hülya abla ve Kemal abi ölmemiş, Hasan'la ayrılmamışız ve küçük, güzel masum Arda annesiz ve babasız kalmamış!!! Ahh içimi çekerken daha da hızlandı gözyaşlarım neden oldu ki o kaza sanki neden!!!

 Hülya abla ve Kemal ağabey nasılda âşıklardı birbirlerine hayran hayran izlerdim onları her zaman neşeli hayat doluydular, en çok istedikleri şeye, o güzel yavrularına tam 10 sene sonra kavuşmuşlardı. Daha güzeller güzeli Arda ilk doğum gününü kutlayacakken annesini ve babasını korkunç bir trafik kazasında kaybetmişti... Hülya abla ile komşuyduk biz okuldan eve dönerken anneme uğramadan, bir kahve içmeden geçmezdi evine. Öğretmenlerdi karı koca; çok mutlu görünürlerdi hep ama ara sıra annemle uzun uzun dertleşirdi. Hiç aralarına girip de merak etmemiştim o zamanlar belki bilseydim bu kadar şaşırmazdım bu gelişen olaylara Rize'den İstanbul'a giderken bu lüks arabanın içinde...

 Arda' ya ben bakıyordum zaten. Daha ilk günden beri hep yanındaydım Hülya ablanın, oğluyla iyi anlaştığımızı ve benim bu işi iyi kıvırdığımı gördüğünde de "Burçin, ben okula tekrar başladığımda neden Arda'ya sen bakmıyorsun? Hem benim aklım geride kalmaz hem sen de biraz para kazanmış olursun deyince o kadar sevinmiştim ki... Hem Arda'yı deli gibi sevdiğimden hem de biraz daha fazla gelirimiz olacağından. Annemle ikimiz yaşıyorduk, babam ben daha 6 yaşında iken ölmüş çok fazla anım yok aslında onunla; babam iki katlı ev bırakmıştı bize miras olarak bir de soyadını... Kira çok fazla bir şey değildi ama hiç yoktan da iyiydi. Öğleden sonraları bir giyim mağazasında çalışıyordum. Hasan ile de orada tanışmıştık zaten, ben şimdi soruyorum kendime sevmiş miydim onu gerçekten... Hayır! Eğer gerçekten sevmiş olsaydım bana "Burçin seninle evlenmek istiyorum ama o çocuğu istemiyorum" dediğinde kalbimde ufak da olsa bir acı hissederdim. Evet, kırılmıştım ama Arda ile ilgili düşüncelerinde benim Arda ile bağımı, ona olan sevgimi anlamamış olmasına içerlemiştim. Evet, sevmiş olsaydım da bu hayatta benden başka kimsesi olmayan Arda'yı bırakabileceğimi düşünen bir insana kalbimi açtığım için nefret ederdim kendimden... Canım Ardam senin için yapamayacağım hiçbir şey yok... Çünkü benim de senden başka kimsem yok...