DİĞER YARIM

10. BÖLÜM

İrkilerek arkamı döndüm. Suat yeşil gözlerinin bütün derinliğiyle bana bakıyordu. “ Ne” dedim. Elini belimden çekmeden cevap verdi

 “ Diyordun ya cüzdanım yanımda olsa işte bende diyorum ne alırdın diye?”

Ben sesli mi düşünmüştüm ahh bugün daha fazla utanabilir miydim acaba! 

“ Beni bırakıp gittiğini sanıyordum” dedim.

Öyle güzel gülümsedi ki az evvel ne düşündüğümü bile unuttum onun o muhteşem gülüşünde. Neden ona hiç kızgın kalamıyordum. Bende ona gülümsedim. Elini belimden çekerek ilerlemeye başladı bende arkasından ve onu arkasından bile izlemenin keyif olduğunu düşünmeye başladım. Aklıma o resimdeki kız geldi ama o düşünceyi hemen kovaladı beynim. Şimdi onu düşünüp canımı sıkamazdım hem neden canım sıkılsın ki benimki de iş işte…

Bir saatten fazla sürdü alışveriş o kadar güzel şeyler almıştık ki… En çok ta oda telsizleri işime geldi Rize’deki evde aynı odada kaldığımız için sorun yoktu ama burada ayrı odalarda kalacaktık ve benim gece Arda’yı duyamamam gibi bir ihtimal vardı. Ben alışveriş yaparken hiç konuşmadı ne alalım dersem hatta öylesine baktıklarımı bile aldı. Arda için bunları aldığıma o kadar mutlu olmuştum ki… Bazen ben satıcılarla konuşurken gözlerim ona kaydığında bana çok derin bakan gözleriyle karşılaşıyordum. O kadar çok şey almıştık ki mama sandalyesi falan arabaya sığacak gibi değildi Suat onlara evin adresini verdi ve hepsinin direk eve gönderilmesini söyledi. Mağazadan çıkıp arabaya doğru ilerlerken gökyüzüne bakıp gülümsüyorken gördü beni, bana öyle dikkatli bakıyordu ki gülümsemem yüzümde dondu yine ne olmuştu…

Beynimi yokladım ama aklıma bir şey gelmiyordu donuk yüzümle

“ Şimdi ne oldu yine” dedim.

Tabi ki cevap vermedi. Ben zaten asıl sorularıma bir türlü cevap alamamıştım ki… Arabaya bindik beni böyle duymamazlıktan gelmesi çok can sıkıcıydı. Ama üstüne düşmeyecektim ne hali varsa görsün…

Elimdeki küçük pakete baktım sevinçle bayılacaktı benim güzel miniğim bu uzaktan kumandalı arabaya…

“ Ben bundan almak istemiştim ama çok pahalı olduğu için bu modelden değil de daha düşüğünü daha uygununu almıştım. Aslında Arda’yı burada bırakamam diye düşünüyordum ama belli ki sizin yanınızda çok rahat bir hayatı olacak ben bunu ona sağlayamazdım. Okulları kaliteli olacak, giysileri en iyisinden olacak… Bebeğim adına o kadar mutluyum ki”

Gözlerim dolmaya başlamıştı ama bunu yapmalıydım ona teşekkür etmeliydim. Bana bu mutluluğu yaşattığı için buna değerdi. Odun falandı ama Arda’ya alacağım şeylerin hesabını sormaması ve en iyisi olsun demesi bana yetmişti.                   “ Teşekkür ederim” dedim.

Gözlerini yoldan ayırıp bana baktı

“ Neden” dedi.

Bana bakınca gözlerimin dolduğunu da görmüştü. Bir bana bir yola bakarken yüzündeki şaşkınlık beni de şaşırtmıştı. Beni şaşırtan  ‘ neden’ demesiydi aslında bu çok hoşuma gitmişti bunu demesi bir zorunluluk olarak görmediğini gösteriyordu. Peki, o neden şaşırmıştı…

Ben ona bakarken durduğu ışıklarda o da bana döndü

“ Neden teşekkür ettin”

“ Arda için yaptıklarınız ve yapacaklarınız için” 

“ Neden gözlerin doldu peki?” 

“ Arda için çok sevindim onun hayatının böyle olacağını bilmek beni çok mutlu etti onun için duygulandım” dedim pencereden yolu izlerken birden onun konuştuğunu duydum ilk başta bana bir şey dediğini sandım ama