Θα Σα Αγαπώ Για Τώρα Και Για 100 Ζωές

Κεφάλαιο 6

  -"Όχι, όχι, όχι, όχι!!!"που πήγε; γαμώτο και μετά θυμήθηκα το ξέχασα στην καφετέρια, θα με παίρνει ο αδερφός μου και θα με βρίζει.

Επιταχύνω το βήμα για να φτάσω ποιο γρήγορα στο σπίτι μου και τον αντικρίζω κάτω. Τι κάνει εδώ; 

-"Τι θες εδώ;"ρώτησα

-"Σου έφερα το κινητό σου!"και μου το έδωσε

-"Σε ευχαριστώ πολύ!"είπα, το άνοιξα, γούρλωσα τα μάτια μου, όταν είδα τις 7αναπάντητες κλήσεις

-"Τι έπαθες;"

-"Εεε τίποτα πρέπει να φύγω!"δεν προλαβαίνω να φύγω, έπιασε το μπράτσο μου και με έφερε κοντά του. Τα πρόσωπα μας ήταν τόσο κοντά, η ανάσα του μύριζε μέντα και τα χείλη του ήταν τόσο σαρκώδη όπου ήθελες να σε κατακτήσουν

-"Γιατί δεν μου είπες να για τον αδερφό σου;"

-"Που τον ξέρεις τον Περικλή;"

-"Μετά από 7 αναπάντητες έπρεπε να το σηκώσω"αμάν ελπίζω να μην είπε

-"Του είπες τίποτα;"ρωτάω έντρομη

-"Όχι αυτή είναι δικιά σου δουλειά..."η ανάσα μου ελευθερώθηκε, πάλι καλά

"...αλλά θα μπορούσα να συναντήσω τον μέλλοντα κουνιάδο μου!"πάει να κουνηθεί και τον σταματάω

-"Άστο καλύτερα"

-"Ντρέπεσαι για τον αρραβωνιαστικό σου;"και μου χάιδεψε το πρόσωπο, έδιωξα το χέρι του.

-"Πρώτον..."σηκώνω τον δείκτη μου

"...δεν έχουμε αρραβωνιαστεί. Δεύτερον..."του δείχνω τον παράμεσο

"...δεν με γνωρίζεις για να συναντήσεις την οικογένεια μου και τρίτον...θέλω να προετοιμάσω το έδαφος."τον αποχαιρετάω και φεύγω

-"ΘΑ ΣΕ ΔΩ ΤΟ ΒΡΆΔΥ, μικρό μου!"είπε φωναχτά.

   Ανέβηκα τις σκάλες και αντίκρισα έναν θυμωμένο αδερφό. Του δικαιολογήθηκα και καθίσαμε στον καναπέ. Τον ρώτησα τι κάνει ένα μήνα πριν τις πανελλαδικές και είπε ότι θέλει να ξεφύγει, αυτό δεν ακούστηκε πιστικό, αλλά ας ελπίσουμε ότι όλα είναι καλά. Μαγειρέψαμε, συζητήσαμε και γελάσαμε, εν το μεταξύ είχα και τον Άρη να με παίρνει τηλέφωνο να θέλει να βγούμε, του είπα όχι και δεν ξαναπήρε. Ήρθε ο αδερφός μου και θα περάσουμε όσο περισσότερο χρόνο μαζί του. Τον πεθύμησα πολύ, είναι ο μικρός μου, το μωράκι μου, αν και τώρα έχει γαϊδουρέψει λίγο.