Θα Σα Αγαπώ Για Τώρα Και Για 100 Ζωές

Κεφάλαιο 30

 -"Έτοιμη;" παίρνω βαθιά ανάσα

-"Έτοιμη"

  Μετράμε μέχρι το τρία και πηδάμε. Έβγαλα μία κραυγή καθώς το σώμα έμπαινε στο δροσερό νερό. Μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα βρισκόμασταν μέσα την λίμνη, όπου ο καταρράκτης έριχνε το πολύτιμο νερό του. Ήταν δροσερά και βαθιά. 

 Κάναμε μακροβούτια, πηδούσαμε από βράχους, κωλοτούμπες μέσα στο νερό, πετάγαμε νερό ο ένας στον άλλον, γενικά κάναμε ότι αρμόζει σε ένα πεντάχρονο όταν πηγαίνει στην παραλία, μόνο η άμμος μας έλειπε.

Μετά από αρκετή ώρα, αφού είχαμε μουλιάσει, βγήκαμε έξω, έστρωσα τις πετσέτες και κάναμε ηλιοθεραπεία πάνω στους βράχους, δεν μπορούσα όμως να κάθομαι ξαπλωμένη, όταν έχω μπροστά μου, ένα τόσο πανέμορφο τοπίο μπροστά μου. Πετάγομαι, στέκομαι όρθια, απολαμβάνω τις ακτίνες του ήλιου, με αυτό τον τρόπο βλέπω την όμορφη λίμνη.

-"Ξέρεις υπάρχει μια ιστορία για αυτό το σημείο!"αυθόρμητα γύρισα και τον κοίταξα

-"Αλήθεια;"ρώτησα με ευχαρίστηση

-"Ναι, μου την είχε πει η μητέρα μου!"ήθελα να την μάθω, λάτρευα τέτοιους είδους ιστορίες, με ανθρώπους που συνδέονται με ένα τόπο

-"Θα μου την πεις;"τον ρωτάω ναζιάρικα

-"Αααα δεν ξέρω"μου κάνει πείσματα

-"Σε παρακαλώ, παρακαλώ"τον καλοπιάνω κάνοντας του, λυπημένα μάτια

-"Καλά, καλά, αλλά θα πρέπει να μου υποσχεθείς ότι αυτό θα μείνει μεταξύ μας!"δίνουμε τα χέρια και ξεκινάει την ιστορία

-"...Λοιπόν κάποτε κοντά εδώ ζούσε μια πανέμορφη κοπέλα, όλη την ήθελαν, αλλά εκείνη ήταν ερωτευμένη με τον γιο του άρχοντα, και ο γιος είχε μάτια μόνο για εκείνη, όμως επειδή ήταν από διαφορετικές κοινωνικές τάξεις, δεν γινόταν να ήταν μαζί. Λένε ότι αυτό το μέρος ήταν, το σημείο που ερχόντουσαν κάθε βράδυ για να συναντηθούν και να κλειστούν ο ένας στην αγκαλιά του άλλου. Τα μάτια τους πρόδιδαν το πόσο ερωτευμένη ήταν ο ένας για τον άλλο και αυτή ήταν και η καταδίκη τους..."

-"Τι εννοείς;"ρώτησε με απορία 

"...δεν μπορεί να τελειώνει έτσι η ιστορία!"

-"Όχι, αλήθεια είναι ότι δεν τελειώνει έτσι..."λέει

"...Κάποια μέρα η όμορφη νεαρή κοπέλα, είχε κατέβει στο χωριό για να κάνει τα ψώνια, παρασύρθηκε από τις μυρωδιές του φούρνου και χωρίς να το καταλάβει βρέθηκε μέσα, εκεί άκουσε διάφορες κουβέντες, ότι ο νεαρός άρχοντας σκοτώθηκε σε μια επιδρομή που τον είχε στείλει ο πατέρας του. Η κοπέλα μόλις άκουσε την είδηση, έτρεξε προς το μοναδικό μέρος που ήξερε ότι θα βρει καταφύγιο. Έφτασε στην λίμνη και άφησε τα δάκρυα της να ποτίσουν του βράχους, προσευχόταν να είναι όλα, άλλη μία ψεύτικη φήμη που βγάζουν οι μεγάλες κυρίες για να ασχολούνται με κάτι. Αργά το βράδυ γύρισε στο σπίτι, τα μάτια της πρησμένα από το κλάμα. Μόλις μπαίνει μέσα, η μητέρα της την κατέκλυζε από ερωτήσεις εκείνη δεν απάντησε σε καμία, απλώς λιποθύμησε..."έβγαλα μία μικρή κραυγή, μου κοίταξε και αφού βεβαιώθηκε ότι είμαι καλά συνέχισε  

"...Όταν συνήλθε, η μητέρα της την περιποιήθηκε, τότε μπαίνει μέσα ο πατέρας της, της ανακοινώνει ότι αύριο θα έρθει ο μελλοντικός της άντρα, άρχιζε να φωνάζει πως δεν θέλει να παντρευτεί, πως δεν θέλει κανένα, της ρίχνει ένα δυνατό χαστούκι ο πατέρας με αποτέλεσμα, να χάσει την ισορροπία της και να πέσει κάτω, η μητέρας της αντιλήφθηκε, για ποιο λόγο η μικρή της κόρης δεν ήθελε τον γάμο, της φώναξε να συνέλθει, την έκλεισαν στο δωμάτιο και έφυγαν. Τα ξημερώματα, αφού είχαν αποκοιμηθεί όλοι, φεύγει και έρχεται στην λίμνη. Κάθετε στα γόνατα της, τυλίγει τα χέρια της σε μια χούφτα, τα ακουμπάει στον πέτρινο βράχο και αρχίζει να προσεύχεται. Κάποια στιγμή μία λάμψη βγαίνει από το νερό και αντικρίζει τον καλό της, στα λευκά, να τις τείνει το χέρι, χωρίς δεύτερη σκέψη η νεαρή κοπέλα πηγαίνει κοντά στον καλό της..." 

"...κανένας μετά από εκείνο το ξημέρωμα δεν την ξαναείδε ή άκουσε για κανένα από τους δύο. Λένε ότι μέσα στις πέτρες και το νερό βρίσκονται οι ψυχές τους και η μεγάλη τους αγάπη"είχα μείνει με το στόμα ανοιχτό

-"Τη ωραία ιστορία!"είπα με ένα λυπημένο χαμόγελο

"...τουλάχιστον ήταν μαζί στο τέλος!"

-"Σύμφωνα με τους ντόπιους ο Θεός άκουσε τις προσευχές της, βλέποντας τα δάκρυα της και την ανιδιοτελή αγάπη που έτρεφε για τον καλό της, την λυπήθηκε και άφησε τον νεαρό να την πάρει μαζί του!"

-"Θεός είναι μεγάλος και ανοιχτόκαρδος!"είπα ακουμπώντας ο κεφάλι μου στα γόνατα μου

-"Τι θες να πεις;"

-"Εννοώ ότι ο Θεός τιμωρεί, όσο και συγχωρεί τους ανθρώπους!"

-"Πολύ καλή σκέψη κυρία Μητρόπαπα!"του χάρισα ένα χαμόγελο και ξάπλωσα δίπλα του.

  Συζητήσαμε διάφορα θέματα, τσακωθήκαμε για της φεμινιστικές μου γνώμες μου, με την θέση των γυναικών στην κοινωνία, την λύσαμε όμως με μια βουτιά στα πεντακάθαρα, δροσερά νερά της "μαγευτικής" λίμνης. Φάγαμε τα σάντουιτς

-"Άρη θέλω να μου κάνεις μια χάρη!"του είπα καθώς μαζεύαμε τα πράγματά μας

-"Τι;"πήγα κοντά του

-"Θέλω να μου υποσχεθείς ότι αυτό θα είναι το μέρος μας!"

-"Το μέρος μας;"ρωτάει με απορία

-"Ναι, το μέρος που ότι και να γίνει θα βρίσκουμε καταφύγιο εδώ και θα είμαστε ενωμένοι όπως το ζευγάρι στην ιστορία!"γέλασε, με κοίταξε, κατάλαβε ότι το λέω σοβαρά.

-"Το υπόσχομαι"αφήνει ένα φιλί στο μέτωπο μου και βαδίζουμε προς τον δρόμο της επιστροφής.   

Γεια σας,

Τι κάνετε; Πώς σας φάνηκε το μέρος; Εγώ συγκινήθηκα από την ιστορία της λίμνης, εσάς πώς σας φάνηκε; Γνωρίζετε καμία τέτοια ιστορία που να συνδέει κάποιο μέρος με ένα ή περισσότερα άτομα; Μην ξεχνάτε αστεράκι και σχόλιο! Σας ευχαριστώ!!!

Φιλιά!!!