Θα Σα Αγαπώ Για Τώρα Και Για 100 Ζωές

Κεφάλαιο 44

  -"Ειρήνη!"πιάνει τον ώμο μου και τώρα είμαστε αντικριστά, δεν το πιστεύω ο Τηλέμαχος, ο πρώην κουμπάρος μου. Κρύβω την έκπληξη που τον βλέπω μπροστά 

-"Συγνώμη κάνετε λάθος!"κάνω ένα βήμα προς τα πίσω, άμα του πω ότι είμαι εγώ, θα το πει και στον Άρη, που σημαίνει ότι υπάρχει πιθανότητα να έρθει να με βρει και δεν το θέλω.

-"Συγχωρέστε με, σας πέρασα με μία κοπέλα που ξέρω! Για την ακρίβεια είστε ολόιδιες!"πάλι καλά που με έπεισε η θεία μου, να ανοίξω το χρώμα τον μαλλιών μου, οπότε δεν μοιάζω πολύ με τον παλιό μου εαυτό.

-"Δεν πειράζει!"λέω, με ένα μικρό χαμόγελο. Ακριβώς μπροστά μου, σταματάει ο Φρίξος με την μαύρη BMW

"...αντίο σας!"με γρήγορες κινήσεις μπαίνω μέσα στο αμάξι και ξεκινάει.

 Ερωτήσεις κατέκλυζαν το μυαλό μου. Πώς με βρήκε; Γιατί είναι εδώ; Αυτό σημαίνει ότι είναι εδώ και ο Άρης; Μήπως θέλει να με δει; Μήπως το μετάνιωσε; Εγώ θέλω να τον δω; Τι έχω πάθει, γιατί είναι τόσο δύσκολο να φύγει από την ζωή μου, αφού δεν με αγαπάει, από τις σκέψεις μου με έβγαλε η βαριά φωνή του Φρίξου

-"Ναυσικά είσαι καλά;"του ζήτησα να με φωνάζει με το καινούργιο μου όνομα και το δέχτηκε, είναι τόσο γλυκός.

-"Ναι, ναι!"

-"Δεν με ξεγελάς εμένα μικρό, λέγε τι έχεις;"επιμένει, ξέρω ότι δεν μπορώ να του ξεφύγω

-"Σε πειράζει να τα πούμε στο εστιατόριο;"δεν μίλησε.

 Είχα ανάγκη να σκεφτώ, να ηρεμήσω, να βάλω τις σκέψεις μου σε τάξη. 

   Παρκάραμε λίγο ποιο μακριά από το σημείο που θα δειπνήσουμε. Ο Φρίξος βγαίνει από το αμάξι, έρχεται προς την μεριά μου, μου ανοίγει την πόρτα, τείνει το χέρι του και το καλό δέχομαι. Κατευθυνόμαστε προς το εστιατόριο όπου θα δειπνήσουμε, ένας σερβιτόρος μας οδηγεί στο τραπέζι μας. Ο χώρος είναι πολύ ωραία διακοσμημένος, στις αποχρώσεις του κόκκινου. Ο κατάλογος έχει πολλές προτάσεις, εγώ προτιμώ το κοτόπουλο, κάτι απλό και όχι περίεργο. Παραδίδουμε την παραγγελία μας και ο Φρίξος εστιάζει όλη την προσοχή του σε εμένα.

-"Θα μου πεις τι έχεις;"η φωνή του είναι ήρεμη, γλυκιά και καλοπροαίρετη.

-"Είδα τον πρώην κουμπάρο μου!"είπα

-"Πότε;"

-"Αυτός ο άνθρωπος που με είδες να συνομιλώ στο πεζοδρόμιο, ήταν ο κουμπάρος μου!"έδειχνε να μην καταλαβαίνει.