Θα Σα Αγαπώ Για Τώρα Και Για 100 Ζωές

Κεφάλαιο 12

  Τακτοποιώ τα ρούχα μου στο δωμάτιο που μου παραχώρησε ο "αφέντης", τελείωσα και κατέβηκα στην πισίνα που έχει στον κήπο. Έβγαλα τα παπούτσια μου, τις κάλτσες και έκατσα στο δροσερό μάρμαρο. Βούτηξα τα πόδια μου στο νερό, στήριξα το σώμα μου τα χέρια μου που είχα τοποθετήσει πίσω μου, έκλεισα τα μάτια μου και παρασύρθηκα στον κόσμο των σκέψεων μου. Είναι ωραία η αίσθηση να μπορείς να συγκεντρώσεις τις σκέψεις σου, ώστε να τις βάλεις σε μια σειρά και να βρεις την λύση που ψάχνεις. Το πρόβλημα το δικό μου δεν έχει λύση είναι άλυτο, είμαι φυλακισμένη σε μια χρυσή φυλακή την οποία είχα δώσει την συγκατάθεση. Τι θα κάνω;

    Η ησυχία που επικρατεί σε συνδυασμό με τον ήρεμο παφλασμό που κάνω με τα πόδια μου, κάνουν την ένταση αυτών των ημερών να βγαίνει στην επιφάνεια. Νυστάζω και το ανέβω τα σκαλιά μου φαίνεται Γολγοθάς. Ακούω σιγανές ομιλίες, με αποτέλεσμα να συνέρχομαι από τον λήθαργό μου. Είναι ο Άρης που μιλάει στο κινητό του, βηματίζοντας πάνω-κάτω και με το δεξί του χέρι λύνει την γκρι γραβάτα του. Σίγουρα θα μιλάει με την Βίβιαν και θα κανονίζουν να βγουν. Ένα αίσθημα λύπης με κατέκλυσε, αλλά το απώθησα αμέσως, εγώ δεν έχω καμία σχέση με αυτό τον άνθρωπο.

 Μου έρχεται ειδοποίηση στο κινητό ότι έχω μήνυμα

"Μωρό μου θα είμαι εκεί αύριο το πρωί, ετοιμάσου να ξεκινήσουν οι διαδικασίες του γάμο.                                                                      Σε λατρεύω! Άρτεμης"

 Χαμογελάω ασυναίσθητα, στην θύμηση της κολλητής μου όταν έρχεται και με επισκέπτεται. Είναι ένας απίθανος άνθρωπος, με αίσθηση του χιούμορ και πάνω από όλα καλή καρδιά. Της στέλνω την διεύθυνση του σπιτιού και το κλείνω. Η διάθεση μου κάπως καλυτέρεψε, ανυπομονώ να την δω και να την σφίξω στην αγκαλιά μου.

-"Γιατί χαμογελάς;"πετάχτηκα από την τρομάρα μου και του ρίχνω νερό, αλλά το αποφεύγει

-"Πειράζει;"

-"Όχι, απλώς προηγουμένως δεν ήσουν έτσι!"

-"Πολλά μπορεί να αλλάξουν σε λίγα λεπτά!"ήρθε και έκατσε δίπλα μου

-"Το ξέρω...εγώ θα φύγω τώρα και μάλλον θα αργήσω!"πρέπει να πάω να παίξω τζόκερ τέτοια  τύχη που την βρήκα

-"Εντάξει να προσέχεις"σηκώνομαι και φεύγω, γιατί πρέπει να μου χαλάει πάντα την διάθεση;

  Αρπάζει το χέρι μου, με τραβάει κάτω και βρίσκομαι γονατισμένη μπροστά του, τα πρόσωπα μας το ένα κοντά στο άλλο, νιώθω την καυτή ανάσα του στα χείλη μου, τα μελί μάτια του κατακτούν τα δικά μου.