Θα Σα Αγαπώ Για Τώρα Και Για 100 Ζωές

Κεφάλαιο 29

      Η νύχτα που πέρασε ήταν μαγευτική, κάναμε έρωτα όλο το βράδυ, κάθε φορά μου ψιθύριζε πόσο με αγαπάει και εγώ φώναζα το όνομα του. Ξυπνάω, τυλίγω το γυμνό μου σώμα με το λευκό σεντόνι και αναζητώ τον Άρη, δεν είναι δίπλα μου, συνήθως είναι δίπλα, ώστε να σηκωθούμε μαζί και να φτιάξουμε πρωινό.

-"Άρη;!"φωνάζω

 Ανοίγει η λευκή πόρτα και αντικρίζω έναν μισόγυμνο Άρη, με το μαύρο μποξεράκι του, να κρατάει τον ξύλινο, ορθογώνιο δίσκο. Τον τοποθετεί πάνω στο κρεβάτι

-"Καλημέρα μωρό μου!"μου δίνει ένα παθιασμένο φιλί, κοιτάω τον υπέροχο πρωινό που έχει ετοιμάσει.

 Δύο ποτήρια πορτοκαλάδα, καφέ, κρουασάν βουτύρου, φρυγανιές, μαρμελάδα φράουλα και βερίκοκο και χίλια δυο ακόμα πράγματα. Βάζω τα μαλλιά μου πίσω από τα αυτιά μου και ξεκινάμε. Παίρνω στο στόμα μου ένα κρουασάν και πίνω μία γουλιά από τον χυμό που έστυψε.

-"Είσαι έτοιμη;"

-"Γιατί που θα πάμε;"ρωτάω με την βαριά φωνή μου, από τον ύπνο και τρίβω τα μάτια μου

-"Οοο μωρέ νυστάζεις;"μου χαμογελάει και μου χαϊδεύει το μάγουλο

-"Λίγο!"του δείχνω το πόσο νυστάζω με τον αντίχειρα και τον δείχτη μου. Γελάει και πηγαίνει στο μπάνιο. 

-"Ααα μην το ξεχάσω..."βγάζει το κεφάλι του έξω από την πόρτα του μπάνιου

"...βάλε μαγιό και κάτι άνετο, σου έχω μία έκπληξη!"μου έκλεισε το μάτι και εξαφανίστηκε, πίσω από την άσπρη πόρτα.

 Ακούω νερό να τρέχει, υποθέτω πως θα κάνει ντουζάκι, για να δούμε τι θα φορέσουμε! Ανοίγω την βαλίτσα μου και ψάχνω για το κόκκινο μπικίνι μου, το βρίσκω, το φοράω και το συνδυάζω με μια μαύρη, μίνι, ολόσωμη φόρμα, τις σαγιονάρες μου. 

 Μέσα στην λευκή τσάντα της θαλάσσης, βάζω δύο πετσέτες, αντηλιακό, κατεβαίνω στην κουζίνα, φτιάχνω δύο σάντουιτς, παίρνω τα νερά και τα βάζω μέσα στην τσάντα, είμαι έτοιμη. Έπειτα από λίγα λεπτά έρχεται και ο Άρης με το σκούρο μπλε μαγιό του και από πάνω μια λευκή μπλούζα, είναι σαν Έλληνας θεός.

 Πηγαίνουμε στο γκαράζ και αντί να πάρουμε το αυτοκίνητο, με οδηγεί σε μια μηχανή με συνδυασμό χρωμάτων του μαύρου, του μπλε και του ασημί, έχω μπερδευτεί δεν θα είναι μαζί μας ο Σήφης; Ανεβαίνει στην μηχανή, βάζει το κλειδί στην μίζα, το γυρνάει, ακούγεται ο ήχος της μηχανής, φοράει τα μαύρα γυαλιά και το κράνος, μου τείνει το δεύτερο μαύρο κράνος

-"Δεν θα ανέβεις;"με ρωτάει

-"Δεν θα πάμε με τον Σήφη;"ρωτάω γεμάτη απορία

-"Όχι"λέει αμέσως

-"Γιατί;"

-"Όλο απορίες είστε κυρία Μητρόπαπα!"

-"Δεν μου απάντησες!"επέμεινα, αναστέναξε

-"Γιατί, πρώτον έχει ωραία μέρα, δεύτερον ο Σήφης είχε μια δουλεία και τρίτον εκεί που θα πάμε είναι το μυστικό μου!"με το μυστικό με δελέασε, πήρα το κράνος από τα χέρια του και ξεκινήσαμε προς το μυστικό μέρος του Άρη.

  Αφήσαμε την μηχανή λίγα χιλιόμετρα πιο μακρυά, καθώς σύμφωνα με τον άντρα μου, δεν μπορούσαμε να συνεχίσουμε οδικός παρά μόνο με τα πόδια και είχε δίκιο. Υπήρχαν πολλά πράσινα δέντρα, πέτρες, ξύλα, πάντως είναι πολύ ωραία, είμαστε μέσα στην φύση και φαίνεται να μην γνωρίζει κανένας την ύπαρξη του, για τον λόγο ότι δεν δείχνει να έχει ανθρώπινη παρέμβαση. Τα πουλάκια τιτιβίζουν, ο ήλιος καίει, αλλά οι σκιές των πανύψηλων δέντρων μας προστατεύουν, μετά από λίγα μέτρα μπροστά εμφανίζεται ένα μονοπάτι, τώρα μπορούμε να περπατήσουμε κανονικά, χωρίς να κοιτάμε αριστερά-δεξιά για να μην σκοντάψουμε πουθενά. 

 Ακούω νερό να τρέχει, υποθέτω ότι θα είναι ποτάμι, γιατί συνήθως έτσι γίνεται, στρίβουμε δεξιά και αυτό που αντικρίζω μου κόβει την ανάσα, ένα μεσαίος σε μήκος καταρράκτης να βρίσκετε μπροστά στα μάτια μας. Τα νερά είναι κατά πράσινα, παντού εξαπλώνονται βράχοι, πρασινάδα και λίγα μοβ λουλούδια. Είναι απίθανο, πόση ομορφιά μπορεί να κρύβει ένας τόσο μικρός τόπος και τόσο κοντά στο σπίτι μας.

-"Σου αρέσει;"με ρωτάει. Στέκεται μπροστά σε ένα μικρό βράχο, πηγαίνω κοντά του και τον κλείνω στην αγκαλιά μου

-"Είναι μαγευτικό!"τα λόγια είναι περιττά, μπροστά σε αυτή την μαγεία που ξετυλίγεται εμπρός μας.

-"Είσαι έτοιμη;"με ρωτάει με ενθουσιασμό.

-"Για ποιο;"μου κάνει νόημα να γδυθώ, μένω με το μαγιό μου.

 Με παίρνει από το χέρι, σκαρφαλώνουμε κάποια βράχια, βρισκόμαστε στην κορυφή του καταρράκτη, θέλω να ουρλιάξω από την χαρά μου, η αδρεναλίνη μου έχει φτάσει στα ύψη, πιανόμαστε χέρι-χέρι, κοιταζόμαστε στα μάτια

-"Έτοιμη;"τα μάτια του εκπέμπουν εμπιστοσύνη, αγάπη, ασφάλεια και πάνω από όλα το μέλλον που βλέπω και τα όνειρα που κάνω όταν τον φιλάω και τον κοιτώ...     

 Γεια σας,

Τι κάνετε; Σας άρεσε το "μυστικό" του Άρη; Η σχέση τους προχωράει κανονικά, χωρίς κανένας να τους εμποδίζει και να τους καταστρέφει! Εσείς έχετε κάποιο αγαπημένο μέρος που όταν είστε σε άσχημη ψυχολογική κατάσταση πηγαίνετε και ηρεμείτε; Μην ξεχνάτε αστεράκι και σχόλιο! Σας ευχαριστώ!!!

Φιλιά!!!