Θα Σα Αγαπώ Για Τώρα Και Για 100 Ζωές

Κεφάλαιο 23

   Γύρισα και αντίκρισα το άτομο. Τον ψηλό, με ξανθά μαλλιά και καστανά μάτια, που όταν τα κοιτάς σε γεμίζουν με σκοτάδι και δεν μπορείς να ξεφύγεις. Ο Άρης με τον Τηλέμαχο σηκώνονται και καλωσορίζουν τον φίλο τους. Κοιτάω την Άρτεμης, που έχει τα ίδια συναισθήματα με εμένα, θυμός, φόβος, αγωνία για το τι θα γίνει.

-"Θεμιστοκλή να σου γνωρίσει την..."

-"Καλησπέρα κορίτσια!"έρχεται και μας κάνει χειροφίλημα

"...Άρτεμης τι κάνεις; Έχω καιρό να σε δω!"εισπράττει ένα παγερό βλέμμα από εκείνη έπειτα, έρχεται προς τα εμένα

"...Ειρήνη μου, χαίρομαι που σε ξανά βλέπω"κάνει κίνηση, να με φιλήσει και να με αγκαλιάσει, αλλά απομακρύνομαι.

 Ο Άρης έρχεται κοντά μου, πιάνει την μέση μου, με δύναμη με τραβάει κοντά του.

-"Αγάπη μου, ξέρεις τον Θέμη;"είμαι έτοιμη να απαντήσω, όμως πετάγεται ο Θέμης

-"Ναι κάναμε πολύ παρέα, όταν ήμασταν στην σχολή και περισσότερη με την Άρτεμης!"χαμογελάει. Φοβάμαι!

 Αρχίσαμε να μιλάμε, εγώ ήμουν πολύ μονολεκτική και απόμακρη, ένας φόβος με είχε κυριέψει, όταν αντίκρισα τα μαύρα μάτια του. Παλιά αυτά τα μάτια, ήταν γεμάτα ζωντάνια, φως, σε έκαναν να νιώθεις ασφάλεια και εμπιστοσύνη για το άτομο, που έχεις απέναντί σου, τώρα έχουν κυριευτεί από το σκοτάδι και το φως, έχει αντικατασταθεί από το παγωμένο βλέμμα. 

 Ο Άρης μου έπιανε συνεχώς το χέρι και κάθε φορά το κράταγα όλο και ποιο δυνατά. Η κολλητή μου, δεν έβγαλε μιλιά, είμαστε και οι δύο σε μειονεκτική θέση, θέλω να φύγω, θέλω να πάω σπίτι. Μετά από δύο ώρες φεύγουμε και θα είμαι μακριά, από αυτό το τέρας. 

 Αποχαιρετάω την Άρτεμης που θα την πάει σπίτι ο Τηλέμαχος και εμείς μαζί με τον Θέμη, αποχωρούμε και κατευθυνόμαστε προς τον χώρο φύλαξης των αυτοκινήτων. Ο Άρης μου λέει να περιμένω εδώ, μέχρι να φέρει το αυτοκίνητο. 

 Έχουμε μείνει οι δυο μας και με πλησιάζει, έρχεται όλο και ποιο κοντά, η καρδιά μου αρχίζει να χτυπάει δυνατά, με αρπάζει και με κλείνει στην αγκαλιά του.

-"Άσε με!"φώναξα, πλησιάζει το πρόσωπο μου

-"Θα το πληρώσεις αυτό που έκανες!"

-"Άσε με!"

-"Θα το μετανιώσεις!"αποτραβιέμαι

-"Όχι! Έπρεπε να το κάνω, γιατί είσαι ένας ΑΛΉΤΗΣ!"μου έριξε ένα δυνατό χαστούκι.