Θα Σα Αγαπώ Για Τώρα Και Για 100 Ζωές

Κεφάλαιο 45

  "...το δεύτερο είναι ότι είναι Άρτεμης δεν είναι πλέον έγκυος!"σε αυτή την πρόταση όποια θα ήταν στην θέση μου θα χαιρόταν, ένα κύμα θλίψης με κατέκλυσε, ήξερα ότι και οι δυο ήθελαν να κάνουν οικογένεια

-"Λυπάμαι που το ακούω αυτό."

-"Δεν χρειάζεται, επίσης υπάρχει και ένα τελευταίο!"όλα μαζεμένα πέσανε;

"...οι γονείς μας έμαθαν για ότι έγινε και για την εγκυμοσύνη και είπαν να μην ξανά πατήσεις το πόδι σου στο σπίτι"ήξερα ότι θα αντιδράσουν έτσι. 

 Η συμπεριφορά των γονιών μου, δεν μου προκάλεσε τίποτα, έμεινα απλά απαθής να ακούσω αυτά που μου έλεγε. Δεν περίμενα τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερα, ήξερα από αρχής ότι θα είναι εναντίον. Σηκώνομαι, αργά φοράω το μπουφάν μου

"...Που πας;"ρωτάει έντρομος

-"Σπίτι είναι αργά και αύριο, δουλεύω"του χαμογελάω 

-"Ειρήνη είσαι καλά;!"

-"Μια χαρά είμαι, το ήξερα ότι όλα αυτά θα γίνουν! Αποφάσισα να σταματήσω να κλαίω."με κοιτάζει περίεργα

"...δεν λέω ότι δεν κλαίω,"του εξηγώ

"...απλώς μερικές φορές, ανάμεσα στο κλάμα και στην λύπη γελάω. Τότε καταλαβαίνω πόσο χαζό είναι να παίρνουμε τα πράγματα δεδομένα, η ζωή δεν είναι δεδομένη, πολλά μπορούν να συμβούν. Πρέπει να απολαύσουμε την ζωή μας, λες και θα είναι η τελευταία μας μέρα."του είπα γεμάτη γαλήνη, με κοιτάζει έντρομος

-"Γιατί δεν κάνεις κάτι, γιατί δεν αντιδράς; Ειρήνη τι έχεις πάθει;"με ρωτάει, ικετεύοντας για μια απάντηση που θα τον καλύψει

-"Η αλήθεια είναι ότι βαρέθηκα να στεναχωριέμαι, για πράγματα που κάνουν και λένε οι άλλοι για μένα. Θέλω να ΖΉΣΩ..."τονίζω την τελευταία λέξη, του δίνω ένα φιλί στο μάγουλο

"...Επίσης δεν με λένε Ειρήνη, αλλά Ναυσικά!"κουμπώνω το μπουφάν μου φεύγω. 

  Το πρωί έφαγα ένα γερό πρωινό, τώρα τρώμε για δύο, έκανα ένα ντουζάκι, φόρεσα τα ζεστά μου ρούχα και ξεκίνησα για το γραφείο. Ο κύριος Μιχάλης ήταν είδη εκεί, ακούω ομιλίες, συμπεραίνω ότι θα μιλάει είτε στο τηλέφωνο, είτε σε κάποιον. Χτυπάω απαλά την πόρτα, όταν ακούω την θετική του απάντηση, μπαίνω μέσα.

-"Καλημέρα κύριε Μιχάλη!"λέω γλυκά

-"Καλημέρα κορίτσι μου!"σηκώνεται και με αγκαλιάζει