Χτυπάω τρεις φορές και περιμένουμε να ανοίξει. Αντικρίζω τον πατέρα μου, έναν αδύνατο, ψηλό, πενηντάχρονο άντρα, όπου τα μαύρα του μαλλιά, αλλάζουν από μαύρα μετατρέπονται σε γκρίζα. Μόλις μας βλέπει, η ρυτίδες στα μάτια του εμφανίζονται, δηλώνοντας την χαρά του. Ανοίγω την αγκαλιά μου και τον κλείνω μέσα
-"Μπαμπάκα μου!"
-"Κορίτσι μου, χαρήκαμε πολύ, όταν μάθαμε ότι θα μας επισκεφτείς με τον φίλο σου!"δεν του είπα ότι θα παντρευτώ, θέλαμε να είμαστε αυτοπροσώπως.
Κοιτάει πίσω μου και τείνει το χέρι για χειραψία με τον Άρη
"...εσύ πρέπει να είσαι ο Άρης"
-"Μάλιστα κύριε! Χάρηκα"απόλυτος και ευγενικός, όπως πάντα
-"Περάστε, μέσα!"μπαίνουμε στο πατρικό μου.
Είναι όπως το είχα αφήσει, με τους κίτρινους και τον ένα πορτοκαλί τοίχο, με τον τζάκι από γρανίτη και στην δεξιά του πλευρά η βιβλιοθήκη με τα βιβλία και τα επιτραπέζια γνώσεων. Αφήνω την βαλίτσα μας στην άκρη και καθόμαστε στον μεγάλο καναπέ
-"Η μαμά που είναι;"ρώτησα
-"Τώρα έρχεται"πάει να την φωνάξει
-"Θες κάτι να πιεις;"ρώτησα τον Άρη, κουνάει αρνητικά το κεφάλι του
"...θα μας φέρω νερό, κάνει ζέστη!"
Πηγαίνω στην κουζίνα και βάζω σε δύο γυάλινα ποτήρια δροσερό νερό. Εκείνη την στιγμή βγαίνει από το δωμάτιο και η μητέρα μου
-"Παιδιά μου συγνώμη, αλλά τακτοποιούσα κάποια πράγματα"ο Άρης σηκώνεται όρθιος και πηγαίνω δίπλα του
-"Μαμά μου τι κάνεις;"την φιλάω στραβωτά.
-"Καλά είμαι!"
-"Μαμά να σου γνωρίσω τον φίλο μου τον Άρη"
-"Χάρηκα πολύ που σας γνωρίζω κυρία Παπαγεωργίου!"τον φιλάει στραβωτά και του λέει
-"Μπορείς να με φωνάζει Μαρία γλυκέ μου!"
-"Ο Ιάσονας και ο Περικλής!;"ρωτάω
-"Έχουν πάει στον γιατρό"
-"Γιατί τι έγινε;"ρωτάω με ένταση
-"Η Μυρτώ είναι έγκυος!"είπε ο πατέρας μου.
Η νύφη μου, είναι έγκυος, τέλεια θα αρχίσουμε από τώρα τις μπιχτές
-"Συγχαρητήρια!"είπα.
YOU ARE READING
Θα Σα Αγαπώ Για Τώρα Και Για 100 Ζωές
RomanceΜία όμορφη κοπέλα, όπου δουλεύει σε μία επιχείρηση σαν γραμματέας. Ευαίσθητη, τρυφερή, καλόκαρδη. Ένας άντρας ισχυρός, με ακαταμάχητο βλέμμα και όψη όπου οποία καμία γυναίκα δεν μπορεί να αντισταθεί. Δεν έχει νιώσει ποτέ τι θα πει αγάπη, αλλά η τύχη...