Θα Σα Αγαπώ Για Τώρα Και Για 100 Ζωές

Κεφάλαιο 27

     Το πρωί ξύπνησα με τις ηλιαχτίδες του ήλιου που έμπαιναν από το παράθυρο. Είμαι στην αγκαλιά του, το κεφάλι μου ακουμπάει στο γυμνό στέρνο του, ενώ εκείνος με το ένα του χέρι κάνει κύκλους στο μπράτσο μου, η χαλαρή αναπνοή του, ο ήχος της καρδιάς του, με κάνει να νιώθω ασφαλή και ότι κάπου ανήκω. Τρίβω τα μάτια μου.

-"Καλημέρα πριγκίπισσα μου!"λέει απαλά με την βραχνή φωνή του

-"Καλημέρα μωρό μου!"λέω βραχνά

 Έρχεται από πάνω μου, αρχίζει να φιλάει την κοιλιά μου, βρίσκει το σημείο μου, ξεκινάει να με γαργαλάει. Δεν μπορώ άλλο, πονάω, δάκρυα φεύγουν από τα μάτια μου.

-"Άρη...Άρη...στα...μα...τα..."προσπαθούσα να πω μέσα από τα γέλια μου, ξαφνικά σταματάει και επιτίθεται στα χείλη μου, κάνοντάς με άλλη μία φορά δικιά του.

     Ο Άρης μου είπε ότι πρέπει να ετοιμαστώ, γιατί σε λίγο θα πρέπει να φύγουμε, ταξίδι του μέλιτος! Μόνο που δεν μου έχει αποκαλύψει ακόμα που θα πάμε, δεν είναι εύκολο να του αποσπάσω πληροφορίες! Το μόνο που είπε προτού πάει για μπάνιο είναι πάρε άνετα ρούχα και πολλά κοντομάνικα, γιατί θα κάνει πολύ ζέστη. Στην Αφρική θα με πάει; Να κάνει καμιά πλάκα και τρέχουμε στην Έρημο Σαχάρα! 

 Έχω ετοιμάσει τις βαλίτσες μας, έχω κάνει μπάνιο και τον περιμένω στο μαύρο του αυτοκίνητο, έρχεται και ξεκινάμε για το αεροδρόμιο.

 Σε όλη την διαδρομή τον ρώταγα που θα πάμε, καμία πολύτιμη πληροφορία δεν βγήκε από το στόμα του. Τόση μυστικότητα δεν την αντέχω καθόλου! 

 Παρκάρουμε στο πάρκινγκ του αεροδρομίου, παίρνουμε τις βαλίτσες μας, εισερχόμαστε στο τεράστιο χώρο του αεροδρομίου. Ο συγκεκριμένος χώρος κάθε φορά που έρχεσαι είναι καλυμμένος από μυρωδιές της ευτυχίας, της αγάπης, της προσμονής, του αποχαιρετισμού, στη δημιουργία νέων αρχών και μια δόσης εγκατάλειψης, εξάλλου δεν είναι καθόλου τυχαίο που τα περισσότερα "Σ' αγαπώ" λέγονται σε αεροδρόμια, εκείνη την στιγμή συνειδητοποιείς πως χάνεις το πολυτιμότερο πράγμα στην ζωή σου, το άτομο που αγαπάς.

 Ελέγξαμε τα εισιτήρια μας και περιμέναμε να επιβιβαστούμε. Είμαστε καθισμένοι στις μπλε καρέκλες, σηκώνομαι και κατά λάθος, κάθομαι στα πόδια του, μου χαμογελάει πονηρά, με αγκαλιάζει και χαϊδεύει απαλά τα μπούτια μου.

-"Πάλι καλά που σας έπιασα κυρία Μητρόπαπα!"

-"Πάλι καλά!"μου φεύγει ένα μικρό γελάκι