Θα Σα Αγαπώ Για Τώρα Και Για 100 Ζωές

Κεφάλαιο 38

  -"Καλησπέρα κύριε Μητρόπαπα!"λέει αυτάρεσκα ο Θέμης. 

-"Ήρθα, άστην τώρα να φύγει"με κοιτάει, αποφεύγω την ματιά του, άμα τον κοιτάξω, δεν θα αντέξω, θα καταρρεύσω

-"Όχι ακόμα κύριε Μητρόπαπα..."κάνει νόημα στο Πέτρο, ο οποίος του βάζει χειροπέδες, τον χτυπάει στην πλάτη και πέφτει κάτω με τα γόνατα.

 Αυτόματα σηκώνομαι όρθια, ο Θέμης, βάζει το χέρι του μπροστά μου, τον προσπερνάω και πηγαίνω κοντά του. Γονατίζω, δεν μπορώ να κάνω πολλά, οι χειροπέδες με εμποδίζουν. 

 Σηκώνω τα χέρια μου και χαϊδεύω το μάγουλο του, είναι σκληρό από τις τρίχες, τα μάτια του σκοτεινά και το βλέμμα του χαμένο. Ενώνω τα μέτωπα μας, πόσο μου έχει λείψει η όψη του, η ανάσα του, ο Θεμιστοκλής με τραβάει μακριά του, διαμαρτύρομαι, θέλω να πάω κοντά του. Όσο και να με πλήγωσε, τον αγαπώ, ΤΟΝ ΑΓΑΠΏ.

-"ΆΣΕ ΜΕ!!"φωνάζω, μου βγάζει τις χειροπέδες και μου δίνει το όπλο

"...τι κάνεις;"τον ρωτάω με κομμένη την ανάσα.

Με γυρνάει από την άλλη πλευρά, ώστε να είμαστε αντικριστά με τον Άρη, έρχεται από πίσω μου, κλείνει τα χέρια μου στα δικά του και σημαδεύω τον άντρα που αγαπώ. Επιτόπου τον πατάω με δύναμη στο πόδι, με αφήνει και τώρα το όπλο σημαδεύει εκείνον. Σηκώνει τα χέρια του ψηλά

-"Ηρέμησε Ειρήνη!"λέει

-"ΤΙ ΘΈΛΕΙΣ; ΕΕΕ ΤΙ;"φωνάζω γεμάτη αγανάκτηση, δάκρυα απειλούν να βγουν, τα κρατάω μέσα, δεν θα τον αφήσω αυτή την φορά να με δει ευάλωτη και αδύναμη, είμαι δυνατή

-"Ειρήνη πρέπει να ηρεμήσεις..."κοιτάει πίσω του, οπότε καταλαβαίνω ότι ο Πέτρος είναι έτοιμος για κίνηση, γυρίζω και τον σημαδεύω. 

 Οπισθοχωρώ, για να είναι και οι δύο στο οπτικό μου πεδίο, κοιτάω το άτομο που μου καταστρέφει την ζωή

"...ΤΡΕΛΈ ΠΕΣ ΜΟΥ ΤΙ ΘΈΛΕΙΣ! ΠΕΣ ΜΟΥ! ΤΙ ΘΈΛΕΙΣ!;"φωνάζω με όλη την δύναμή μου

-"Να ηρεμήσεις, σε παρακαλώ!"κάνει ένα μικρό βήμα προς τα εμένα, τον σημαδεύω

"...απλώς ηρέμησε Ειρήνη...το ξέρω ότι είσαι σε δύσκολη κατάσταση!"μου δείχνει την κοιλιά μου.

"...δεν νομίζω να θέλεις να περάσει λάθος μήνυμα!"

 Το μωράκι μου, η ζωή μου, τι αρχές θα του δώσω άμα μάθει ότι η μητέρα του κάνει τέτοια πράγματα, πετάω επιτόπου το όπλο και στηρίζομαι στον τοίχο. Ξαφνικά ο χώρος συρρικνώνεται, έχει πολύ λίγο αέρα, δεν μπορώ να καταλάβω τι λένε, το μόνο που ακούω είναι κάποιοι να διαφωνούν. Έπειτα από λίγα δευτερόλεπτα αντικρίζω τον Άρη. Σφίγγω το μπράτσο του