Θα Σα Αγαπώ Για Τώρα Και Για 100 Ζωές

Κεφάλαιο 7

  -"Ποιος θα έρθει αύριο για καφέ και φαγητό"ρώτησε ο Περικλής. Τι του λέμε τώρα; 

-"Εεε... "με έπιασε απροετοίμαστη

"...θα δεις αύριο"είπα με ένα αμήχανο χαμόγελο

-"Και γιατί τόσες χαρές;"

-"Που τι είδες τις χαρές;"του γυρνάω την πλάτη

-"Ειρήνη δεν είμαι χαζός, είμαι 18 χρονών, πότε θα το καταλάβετε;"

-"Ποτέ"είπα και έφυγα, γελώντας

  Έπλενα τα δόντια μου και σκεφτόμουν τι να μαγειρέψω. Κάτι ωραίο, απλό που το τρώνε όλοι, μμμμ τι να είναι άραγε; Το βρήκα μακαρόνια πένες στο φούρνο με τυρί, κέτσαπ και ιταλική σάλτσα πέστο, είναι η σπεσιαλιτέ μου.
 

  Ξεπλένω το στόμα μου και κοιτάζομαι στον καθρέφτη, γιατί να διαλέξει εμένα, σίγουρα υπάρχουν και άλλα κορίτσια που θα θέλανε την θέση μου, αλλά γιατί εμένα; Άμα το πάμε από ομορφιά, είμαι μια συνηθισμένη κοπέλα που πότε δεν προσέγγιζε κανέναν, δεν έχω κάτι ξεχωριστό. Ξανακοίταξα το οβάλ πρόσωπο μου, με τα καλά σχηματισμένα φρύδια μου, με τα καστανά μάτια μου, την ίσια προς γαλλική μύτη μου και τα λεπτά χείλη μου. Ναι είμαι μια συνηθισμένη κοπέλα. Τοποθετώ το κινητό μου στο κομοδίνο και μπαίνω κάτω από τα σκεπάσματα και ακούω την δόνηση από το μήνυμα.

 "Θέλω να συζητήσουμε πολλά, αλλά πρέπει πρώτα να γνωριστούμε. Για αυτό μην μου αρνηθείς αύριο να πάμε για δείπνο!"

Τιιι;;; Η καρδία μου χτυπάει δυνατά.

"Τι συμβαίνει Ειρήνη μας αρέσει ο Άρης;"

"Όχι, απλώς...και σε τι σε νοιάζει"

 "Αυτό σημαίνει πως δεν θα έρθεις αύριο;"

Περνάνε 5 δευτερόλεπτα, αλλά τίποτα, μήπως μετάνιωσε; Τι πάω και στέλνω!

            "Όχι, θα έρθω, αλλά μόνο για καφέ, πρέπει να γνωρίσω και τον κουνιάδο μου.                                                                                         Καληνύχτα!"

Μάλιστα, από το τίποτα κάτι είναι και αυτό, επίσης πρέπει να ξεκαθαρίσουμε και κάποια προσωπικά πράγματα.

                                                                       "Καληνύχτα!"

   Το επόμενο πρωί σηκώθηκα με ένα κακό προαίσθημα, λες και κάτι με πλάκωνε στο στήθος μου, μακάρι να μην βγει αληθινό ότι και να είναι. Φόρεσα το σκισμένο μου γαλάζιο τζιν, με μία άσπρη κοντομάνικη ζιβάγκο μπλούζα, τα άσπρα παπούτσια μου και ήμουν έτοιμη. Δεν βάφτηκα καθόλου, αφού θα ήμουν σπίτι, τα μαλλιά μου τα έπιασα μια απλή, χαλαρή αλογοουρά, βγήκα από το μπάνιο και πήγα να βάλω στην μηχανή καφέ να ετοιμάζετε. Βλέπω τον Περικλή με την αθλητική του ενδυμασία.