Θα Σα Αγαπώ Για Τώρα Και Για 100 Ζωές

Κεφάλαιο 13

     Έχω κουραστεί, θέλω να πάω σπίτι, πεινάω, νοιστάζω, πονάνε τα πόδια μου. Έχουμε δει πάνω από 20 μαγαζιά και ακόμα δεν έχουμε βρει φορέματα

-"Έλα βρε Άρτεμης, κουράστηκα!"παραπονέθηκα

-"Άλλη μία στάση, αφού πρέπει να είμαστε θεές"είπε γεμάτη ενθουσιασμό

-"Έχω κάτι παλιά φορέματα στην ντουλάπα μου, νομίζ..."γυρνάει και με κοιτάει με ορθάνοιχτα μάτια

-"Είσαι η γυναίκα του ανθρώπου που διευθύνει μία από τις πιο πλούσιες εταιρείες της Ελλάδος και θα παρουσιαστείς με περσινά και προπέρσινα φορέματα;!"ερχόταν όλο και ποιο κοντά μου

-"Έχω και φετινά!"είπα αθώα, με αρπάζει από τους ώμους και με ταρακουνάει

-"Ειρήνη σύνελθε!"

-"Καλά, καλά"το έχει πάλι πολύ σοβαρά το θέμα

   Μπαίνουμε σε ένα μαγαζί που πουλάει κυρίως φορέματα. Η Άτρεμης έχει ήδη δοκιμάσει τρία φορέματα, αλλά δεν έχει καταλήξει ακόμα σε αυτό που θέλει. Εγώ κοιτάζω τριγύρω, δεν υπάρχει ακόμα κάτι που να μου έχει κλέψει το μυαλό μου. Βγαίνει από το δοκιμαστήριο με ένα κατά κόκκινο μακρύ φόρεμα, με την πλάτη έξω, ήταν όμορφο, όμως δεν τις τόνιζε τίποτα πάνω της που να αποδεικνύει τον αληθινό της χαρακτήρα. Πήγε να αλλάξει για να δοκιμάσει ένα κοντό μπλε φόρεμα. 

  Καθώς εξερευνούσα τον κόσμο των φορεμάτων, το μάτι μου έπεσε σε ένα απίστευτο φόρεμα. Το μπούστο ήταν ασημί, χρυσόσκονη και μερικά διαμαντάκια να το στολίζουν, το υπόλοιπο ήταν μακρύ ροζ τούλι και με ένα κόψιμο στο δεξί πόδι που άφηνε ακάλυπτο το μισό μπούτι. Ζήτησα από την κοπέλα να μου δώσει να δοκιμάσω αυτό το φόρεμα. Μπήκα στο διπλανό δοκιμαστήριο για να το δοκιμάσω. Ανοίγω την μπεζ κουρτίνα και προχωράω τέσσερα βήματα μπροστά, ώστε να βρεθώ στον μεγαλόσωμο καθρέφτη.

-"Ειρήνη, πώς σο..."δεν ολοκλήρωσε την πρόταση της, γιατί είχε μείνει με το στόμα ανοιχτό

-"Πώς είμαι;"κοίταξα το φόρεμα

-"Θεά, θα τους εντυπωσιάσεις όλους!"είχε μείνει με το σώμα ανοιχτό

   Πληρώσαμε και αποφασίσαμε να πάμε στο πλέον σπίτι μου να φάμε. Βάλαμε τα ψώνια στο δωμάτιο μου, αλλάξαμε, βάλαμε μουσική και αρχίσαμε να μαγειρεύουμε. Η σπεσιαλιτέ μας είναι η καρμπονάρα, το αγαπημένο μου. Ανέλαβα την σάλτσα, ενώ η Άρτεμης τα μακαρόνια και την σαλάτα καίσαρα. Ομολογώ με βαριά καρδιά ότι η κολλητή μου δεν το έχει με την κουζίνα, το προτιμότερο και για την ίδια και για την κουζίνα είναι μην συναντηθούν ποτέ. Η σάλτσα είναι έτοιμη, το ίδιο και τα μακαρόνια, σαλάτα είναι σε ένα μεταβατικό στάδιο. Η Άρτεμης είναι γεμάτη σος παντού.