Θα Σα Αγαπώ Για Τώρα Και Για 100 Ζωές

Κεφάλαιο 33

 -"Σου έλειψα λαγουδάκι;"δεν απαντώ στα λόγια του, έρχεται κοντά μου, μου χαϊδεύει το πρόσωπο, εγώ απομακρύνομαι

"...Δεν είναι ευγενικό να μην μιλάς στους άλλους!"τον κοιτάω αγριεμένη, δεν φοβάμαι πλέον να τον αντιμετωπίσω, ξέρω τι με περιμένει, την προηγούμενη φορά ήμουν τυχερή και η αστυνομία με βρήκε εγκαίρως, τώρα όμως όχι, ο Άρης δεν θα νοιαστεί να με ψάξει, οπότε χάσιμο χρόνου να εναποθέσω τις ελπίδες μου σε κάποιον.

"...το μικρό μου λαγουδάκι επιτέλους στην παγίδα μου! Θα περάσουμε υπέροχα μαζί!"δεν μιλάω, απλώς κάθομαι αμίλητη στην θέση μου, έρχεται κοντά μου και μου ψιθυρίζει στο αυτί

"...Αυτή την φορά θα γίνεις δικιά μου!"

-"ΠΟΤΈ!"φώναξα προτού φύγει, με πιάνει από τα μαλλιά με δύναμη, βγάζω μια κραυγή από τον πόνο

-"Άκουσέ με, καλά λαγουδάκι, θα κάνεις ότι σου λέω, αλλιώς θα υποστείς τις συνέπειες! Το κατάλαβες;..."λέει με σφιγμένα δόντια, δεν απαντώ

"...ΜΙΛΆΩ ΤΟ ΚΑΤΆΛΑΒΕΣ!..."με ταρακουνάει και πονάω ακόμα περισσότερο, μέσα από τα δόντια μου λέω "ναι", αλλά και πάλι δεν ήταν ευχαριστημένος

"...ΔΕΝ ΆΚΟΥΣΑ!..."

-"Ναι αφέντη!"

-"Έτσι μπράβο..."φιλάει το κεφάλι μου

"...Θα φωνάξω τον Πέτρο να σε λύσει και να σου φέρει κάτι να φας, τα λέμε μετά λαγουδάκι!"

 Κλείνει την πόρτα πίσω του, εγώ αρχίζω να κλαίω, είμαι αντιμέτωποι με τους δαίμονες που νόμιζα ότι είχα διώξει, με δαίμονες που νόμιζα ότι κατά πολέμησα, μέσα στο σκοτάδι της ψυχής μου. Κυριευόμενει από τον φόβο, την θλίψη, τον τρόμο, μόνο ένα όνομα μπόρεσα να προφέρω, ένα όνομα που μου δίνει δύναμη, ψιθυριστά, που ούτε εγώ η ίδια δεν άκουσα είπα το όνομα του "Άρη"  .

  Ένα πρόσωπο που με έχει διαγράψει, είμαι μια τσούλα για αυτόν, ίσως έχει δίκιο, ίσως είμαι βρόμικη που δόθηκα σε έναν τέτοιο άντρα, σε έναν άντρα που αγάπησα όσο τίποτα άλλο. Τα μάτια είναι βαριά, το σώμα επιζητά λίγη ξεκούραση, τα βλέφαρα μου κλείνουν και παρασύρομαι σε έναν βαθύ ύπνο.

Flash Back 

Πριν 4 χρόνια:

   Κανονίσαμε, με τον Θέμη να συναντηθούμε, ήθελε να μου μιλήσει για κάτι πολύ σημαντικό, ελπίζω να μην έχει πάθει τίποτα η Άρτεμης. Φτάνω στο πάρκο απέναντι από την σχολή μας, κάθομαι σε ένα από τα παγκάκια, δεν έχει έρθει ακόμα.