Θα Σα Αγαπώ Για Τώρα Και Για 100 Ζωές

Κεφάλαιο 34

 Κάποιος φωνάζει και κουνάει το σώμα μου, αποφασίζω να ανοίξω τα μάτια μου. Βλέπω έναν γεροδεμένο άντρα ντυμένος και αυτός στα μαύρα, αλλά με μία διαφορά αυτός δεν φοράει κουστούμι. 

 Είμαι λυμένη! Οι καρποί μου πονάνε, τους τρίβω, είναι κόκκινοι και υπάρχει σημάδι που δηλώνει ότι κάτι με έσφιγγε. 

-"Σου έφερα φαγητό, φάε και σε λίγο θα σε πάω πάνω"είχε πολύ βαριά φωνή

 Φεύγει, εγώ πηγαίνω στο τραπέζι, το φαγητό είναι μακαρόνια, η όρεξη μου εξαφανίστηκε μόνο που τα είδα, θέλω να κάνω εμετό και δεν μπορώ. Χτυπάω την πόρτα, την ανοίγει, του κάνω νόημα ότι πρέπει να πάω γρήγορα στην τουαλέτα, με οδηγεί κάπου που μπορούσες να το χαρακτηρίσεις μπάνιο. 

 Κάνω εμετό, η κοιλιά μου πονάει και εγώ συνεχίζω να κάνω εμετό. Πατάω το καζανάκι, κάθομαι κάτω και αρχίζω να κλαίω, θέλω να ήταν εδώ, να με κλείσει στην αγκαλιά του, να μου ψιθυρίσει λόγια αγάπης που θα με ηρεμήσουν, αντί αυτόν έχω μπροστά μου, τον άνθρωπο που ευθύνεται για την δυστυχία μου.

-"Ο Πέτρος μου είπε ότι δεν είσαι καλά! Τι έπαθες λαγουδάκι μου;"υπάρχει ανησυχία στην φωνή του.

 Σηκώνομαι και τον σπρώχνω μακριά μου, όλα όσα κρατάω μέσα, τώρα θα βγουν στην επιφάνεια

-"ΌΧΙ ΔΕΝ ΕΊΜΑΙ ΚΑΛΆ! ΕΣΎ ΦΤΑΙΣ ΓΙΑ ΌΛΑ, ΜΟΥ ΚΑΤΈΣΤΕΨΑΙΣ ΤΗΝ ΖΩΗ"φωνάζω

-"ΗΡΈΜΗΣΕ"υψώνει τον τόνο της φωνής του

-"ΌΧΙ ΔΕΝ ΗΡΕΜΏ! ΝΑ ΞΈΡΕΙΣ ΘΑ ΑΠΟΔΡΆΣΩ ΑΠΌ ΑΥΤΉΝ ΤΗΝ ΚΌΛΑΣΗ ΚΑΙ ΑΠΌ ΕΣΈΝΑ. ΤΟ ΚΑΤΆΛΑΒΕΣ; ΤΕΛΕΊΩΣΕ!!"φωνάζω σαν υστερική

-"Τίποτα δεν τελείωσε"βγάζει μία ένεση, προσπαθώ να τον αποφύγω, ο χώρος είναι πολύ μικρός, με αποτέλεσμα οι κινήσεις μου για να τον απωθήσω, να μην με βοηθούν, τελικά καταφέρνει να με ακινητοποιήση και μου χορηγεί την ουσία.

 Αισθάνομαι βαριά, αλλά έχω τις αισθήσεις μου, με οδηγούν στο σαλόνι, με τοποθετούν σε μία ξύλινη καρέκλα, με δένουν, το κεφάλι μου, είναι τόσο βαρύ, που πέφτει μπροστά. Το σηκώνει και μου χαμογελάει, δείχνει το κινητό μου, όχι, προσπαθώ να λυθώ και να το πιάσω

-"Για να δούμε, τι θα πει ο αγαπημένος σύζυγός σου;"πληκτρολογεί το νούμερο του, το βάζει ανοιχτή ακρόαση. Μου έχουν δέσει το στόμα με ένα άσπρο μαντήλι, με πνήγει

-"Ειρήνη;"ρωτάει ο Άρης, η φωνή του είναι χάλια, δεν είναι όπως την άφησα

-"Όχι, αλλά σου δίνω άλλη μία ευκαιρία!"χαμογελάει το γουρούνι