Bölüm Şarkısı; Jungkook- BEGIN
-
Jungkook yerde kanlar içinde yatarken içimde müthiş bir acı vardı. Bu nasıl olmuştu bilmiyordum, canının nasıl yandığını hissedebiliyor fakat bir şey yapamıyordum. Yanına gidip kanlı bedene sarıldım. Babam ve Eun Sun sesimi duymuş olacak ki koşarak yukarı çıktılar. Bu manzara karşısında Eun Sun sinirle yumruklarını sıkarak duvara bir yumruk indirdi. Babam "Onu iyileştirebilirsin"dedi umut dolu bakarak. Doğru ya!! Onu iyileştirebilirdim...Bunu yapabilirdim.
Ellerimi Jungkook'un elleriyle birleştirdim ve derin bir nefes aldım. Vücudunda olan bütün acıyı kendime alıyordum, derin bir nefesle sudan çıkar gibi ayıldı. Elimi tuttu "Yapma...y-yapma"dedi ve öksürdü. Vücudum acıyla dolarken gözümden akan yaşlar elime damlıyordu. Ve kendimde bir şey farkettim. Onun elini tuttuğum gibi yaşadığı şeyler gelişigüzel ve bulanık bir şekilde beynimden gözlerime akıyor, çektiği acıyı ,korkuyu hissedebiliyordum!
Her ne kadar çabalarsam çabalayayım kimin yaptığını göremiyordum ve sabrım taşmaya başlamıştı..! Ellerini bıraktığımda Jungkook rahatlamış gibiydi. Babam kanamış olan yerlerini temizleyip pansuman yaptı ve ağrısını biraz olsun hafifletmek için su eşliğinde ilaç verdi. Kook'un ağrısının hafiflemiş olduğunu hissedebiliyordum. Onu öptüm ve uyumasını sağladım. Babam ,ben ve kardeşim odadan çıkmıştık. Kendimi tutamayarak "Baba onun yaşadığı şeyi gördüm! Elini tutunca gördüm!!"dedim. Eun Sun suyu püskürtüp peçete ile kurulandıktan sonra "Peki ya kimin yaptığını gördün mü !?"dedi. Babam ikimizinde sakin olmasını söyledikten sonra benden cevap bekledi. Hüzünle "Göremedim. Ne kadar çabalasam da göremedim !"dedim ve gözümden akan yaşı sildim. "Tekrar deneyeceğim."
Jungkook'un odasına sessizce girip ellerini tuttum sıkıca ve gözlerimi kapattım. Görmeye çalıştım ama göremiyordum. O kadar bulanıktı ki...
Başıma sancı girmesiyle vazgeçip yanına yattım. Kollarıyla beni sardı "Hiçbir yere gitmiyorum. Seni bırakmam sevgilim."dedi. Tebessüm edip daha sıkı sarıldım.
Sabah olmuş evin sessizliği gitmişti. Jungkook uyanmış beni izliyordu, gülümsedim. Beni öptü ve sarıldı ben de onun kalkmasına yardım ettim.
Kahvaltıya indiğimizde kendimi tutamayıp sordum :
"Kookie! Bunu sana kim yaptı ?"
Titreyen bir sesle konuştu;
"H-hatırlamıyorum."
Bir daha da konusunu açtırmadı...ta ki ben onun zihninde görünceye kadar...
Bir gün Kook odasında uyurken ellerini hırsla tuttum ve gözlerimi kapattım, bu sefer yapacaktım! Birden o arkası dönük olan kişinin yüzü belirdi önümde.! İrkildim. Bir süre kendime gelemedim hatta.
"Bunu yapan b-bir k-kurt adam mı !?"
Koşa koşa babamın yanına gittim ve onu uyandırdım. Babam şaşkın gözlerle bana bakıyor ve anlatmaya çalıştığım şeye anlam vermeye çalışıyordu. "B-bunu y-yapan bir , bir k-kurtadam! Ü-üstelik bir Alfa !dedim. Babam hızla yataktan kalkıp korkuyla bana baktı "Ciddi misin kızım ! B-bu mümkün değil. Kurtadamlar vampirlerden her ne kadar belli etmeseler de korkarlar."
Hm ben buna katılmıyorum. Vampirler he ne kadar ürkütücü olsalar da kurtadamlar da öyleler ve onları eşit buluyorum.
Bir kaç gün geçmişti bense hala kütüphanede araştırma yapıyordum. Evdekilere çaktırmamaya çalışıyordum aslında ama ne kadar başarılıydım onu bilmiyordum işte. Gece geç saatlerde telefonuma gelen mesaj sesiyle irkildim.
Ha Neull ❤️ kişisinden 1 mesaj.
Mesajı açtım ve yüz ifadem aynen 😨 olmuştu.
"Jae Sun ! Hemen kaçın oradan!"
