"Bilmem yanımda ol istedim..."
Şok olmuştum. Kendi kendimi sankinleştirmeye çalışarak konuştum "N-nasıl yani"dedim titreyerek. Sakinleşmeyi başaramadım demek ki. Jungkook elimden tutup merdivenlerden inmemi sağladı. Bir kere daha şoktaydım. Kıkırdadı. "Sakin ol yoksa düşeceksin."dedi. Haklıydı. Gidip koltuğa oturdum, evet korkuyordum hem de çok ama bir yandan da onun yanımda olmasına alışmıştım. Kafamı kaldırıp yüzüne baktım. Korktuğumu anlamış olacak ki şefkat dolu bir sesle "Korkma sana bir şey yapmayacağım"dedi. Başımla onayladım ama buna ragmen boynumdaki iz korkumu bana hatırlatmaya yetiryordu.
~ 1 HAFTA SONRA ~
Tam bir hafta olmuştu. Bir haftadır bu evdeydim. Sanki artık kendi evimmmiş gibiydi. Her işi yapıyordum. Bundan şikayetçi değilim tabii ama hala kafamda bir soru vardı. Beni neden burda tutuyordu. Artık soracaktım. Tüm cesaretimi toplayıp yanındaki koltuğa oturdum. "J-jungkook" dedim titreyerek. "Efendim"dedi.
"Imm şey şimdi sana bir şey sorucam"
"Neden burada seni tuttuğumu mu?"
"Evet de nerden anladın? "
"Anladım işte. Hm sorunun cevabına gelirsek istediğin zaman gidebilirsin"
"Ama sorum bu değildi sorun beni neden burda tutuyorsundu?"
"Boşver istersen gidebilirsin"
Kalkıp odaya çıktım. Gitmeli miydim? Yoksa gitmemeli miydim? Okul tatile girmişti zaten beni bekleyen kimse de yoktu ama içimde bir his vardı. Sanki burda olmam gerekiyormuş gibi. O sırada kapı çaldı. Jungkook elinde bir tabakla geldi. "Al bakalım acıkmışsındır"dedi. Tabağı alıp yemeye başladım. Jungkook bir kahkaha attı. Kafamı tabaktan kaldırıp baktım. Gelip yanıma oturdu. "O kadar saf ve tatlısın ki"dedi. Yemek boğazımda kalacaktı neredeyse. Sonra kalkıp gitti. Bir haftadır böyleydi neden peki ?Sabah kalkıp kahvaltıyı falan hazırladım. Jungkook'u uyandırmak için odasına gittim ama harika uyuyordu. Yanına yaklaşıp yüzüne yakından baktım. "Demek vampirler de uyuyabiliyor"dedim sessizce. O sırada kendimi yatakta buldum. Tiz bir çığlık atıp gözlerimi araladım. Jungkook gülmemek için kendini zor tutuyordu. "Evet biz vampirlerde arada bir uyuyabiliyoruz "dedi beni taklit ederek ve kahkaha attı. Bende kendimi tutamayıp gülmeye başladım.
...
Odamda kitap okurken bir yandan da düşünüyordum. Bence artık gitmeliydim. En azından bu ikimiz içinde daha iyi olacak gibiydi. Kalkıp giyindim. Jungkook'un yanına gittim. "Ben gidiyorum"dedim sesimi soğuk tutmaya çalıştım. Jungkook yüzüme bakıp "G-gidebilirsin" dedi. Tam kapıdan çıkıyordum ki Jungkook kolumdan tuttu "Jae g-gidebilirsin tabii ama gitmesen...burada sonsuza dek benimle kalsan."Chingular kusura bakmayın bur kaç sebepten dolayı uzun süre bölüm yazamadım gerçekten özür dilerim. Bu arada bölüm hakkında ne düşünüyorsunuz? Eğer beğendiyseniz lütfen şu aşağıdaki şirin tatlı yıldıza basıverin >_<
* Saranghee ♥♥♥*
ŞİMDİ OKUDUĞUN
THE ENİGMATİC || After Dead
Fiksi PenggemarDon't forget. We always die alone.?? Mr. Burton.