Multimedyada Pelin var 💜
Nereden bilebilirdim seni gördükten sonra hayatımın merkezi olacağını ?
Görmediğimde uykusuz kalacağımı, sesini duymadığımda çıldıracağımı, nereden bilebilirdim ?
Bizimkisi kader miydi, yoksa imtihan mı ?
Sıradandı benim için her şey ta ki onu görene kadar ...
Evimin karşısında ki okulda okuyordum, sekizinci sınıf öğrencisiydim. Her zaman büfenin arkasından gittiğim yolu değiştirip, büfenin önünden geçtim. Geçtim geçmesine de o da benim gönlümden geçti. Büfenin yanında minibüs bekleyen Kadir ' i gördüm. İlkokulda da aynı sınıfta olduğum yürek çarpıntımı görmek benim için tevafuktu.
Yanında birkaç arkadaşı vardı . Onlarla konuşuyordu . Arada bir istemsizce arkama dönüp baktım, onun da bana baktığını farkettim. Böyle arkama baka baka çoktan okula gelmiş, en üst katta olan sınıfıma yüzümde aptal bir tebessümle girmiştim bile .
Sınıfa girip en yakın arkadaşım Aslı ' nın yanına oturdum . Yüzümden bir türlü silemediğim tebessümle konuşmaya başlamıştım .
" Aslı birini gördüm sizin binanın o taraflarda, sanırım sizin binada oturuyor " yüzümde ki tebessümün sebebini öğrenen arkadaşım saçma cümlemi yadırgamadı. Yüzü merakla şekillenirken konuşmaya başladı.
" Kim söyle belki ben tanıyorumdur "
" Adı Kadir ilkokuldayken de aynı sınıftaydık " dedim büyük bir heyecanla.
Aslıyla iki yıldır tanışıyorduk . Babasının mesleği dolayısıyla İstanbul ' a taşınmışlardı . O gün bu gündür en yakın arkadaşımdı o benim.
"Yok tanımıyorum ben ama merak ettim . Bizim eve geldiğinde karşılaşırsak falan bana da göster kim olduğunu " haylazca parlayan gözlerine aldırmadım. Kim için böyle otuz iki diş sırıttığımı elbette ki öğrenmek istiyordu can dostum.
" tamam gösteririm " konuyu kapatmış olmanın verdiği huzur bana onu düşünmek için ekstra zaman demekti.
Sonra Aslıya onunla nasıl karşılaştığımızı baştan sona anlatmıştım . Ağzım kulaklarımda kırk yıllık sevgilimi anlatıyor gibi beş dakika bile sürmeyen karşılaşmamızı anlatıp durmuştum.
Sabah ki karşılaşma dışında pekte bir şey olmamıştı . Sıkıcı bir okul günüydü .
Ertesi gün okula giderken büfenin yanın da gözlerim istemsizce onu aramış ama bulamamıştı.
İnsanın bir kez gördüğü birini merak etmesi , gözlerinin onu araması normal miydi ?
Ne bileyim yine orada bekliyordur karşılaşırız diye düşünüyor insan ...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
M Ü B R E M |TAMAMLANDI |
RomanceAcı çektiğini gösteren bir sesle konuştu."Ben seni gönlüme yara ol diye sevmedim ki; canıma can, geceme güneş, kışıma yaz ol diye sevdim " Gözlerindeki acı yüreğimi kavurmaya yetmişti. Ama yaşadıklarım bir türlü peşimi bırakmıyordu. Güvenemiyordum...
