M Ü B R E M |TAMAMLANDI |

9-Alışveriş

Multimedya da Pelin' in gelinliği var 💜

Büyüklerin ellerini sırayla öptükten sonra Emir tam karşımda durdu . Alnıma sıcak dudaklarını bastırırken gözlerim özgürlüğünü ilan etmiş, sabahtan beri tuttuğum yaşlar akmaya başlamıştı .Emir kollarını belime dolarken kullağıma fısıldadı .

" ağlama sol yanım "

Bütün gün bedenen olmasa da ruhen çok yorucu geçmişti . Nişan merasimin de düğünü iki gün sonra yapma kararı almışlardı. Rüyam da bile görsem inanmayacağım şeyleri yaşıyordum . Nişana kadar bir umut vazgeçerler diye beklemiştim . Mehmet amcanın kurdelayı kesişiyle dönülmez bir yola girdiğimi anlamıştım .Emir ' in bana sarılışından bir müddet sonra gitmişlerdi . Ben de kendimi yalnızlığıma mahkûm etmiştim .Emir bana sarıldığında saçma sapan şeyler söylemişti .Şuan bu umursayacağım en son şey bile değildi . Başımda evlilik gibi bir dert varken özellikle .

Oysaki ne hayallerim vardı .Kadir gibi psikolog olmak gibi en önemlisi de mutlu olmak gibi ...
Hayat o kadar acımasızki biz hayaller kurarken o arkamızdan kuyumuzu kazıyor . En sonunda düştüm işte o kuyuya . Bak ne mutluyum ne de başka bir şey .Belki de acımasız zannettiğimiz hayat değilde bize yaşamak zorunda bırakılan zamandır.

Odam da günlerdir kurumayan göz yaşlarımı dindirmeye çalışmaktan yorulmuş aynanın karşısına geçmiştim . Ağlamaktan hafifte olsa yaptığım makyaj geçmişti .Resmen kendimi ilk defa böyle bitik görüyordum . Aynaya daha fazla bakıp sinirimi bozmamak adına üstümdeki elbiseyi yırtarcasına çıkardım . Dolabımdan çıkardığım pijamalarımı giydikten sonra huzur bulduğum tek yere rüyalar alemine gitmek istiyordum .

Uyuyup bir daha uyanmamak istiyordum . Hiçbir şeyi düşünmek istemiyorum . Sadece kurtulmak , çekip gitmek istiyorum .Ama malesef her istediğimiz olsaydı ben Kadir ' in yanında olurdum . Her istediğimiz olmuyor şuan Mardin de istemediğim biriyle evleniyorum .Zamanı geri alabilsem Mardin' e geldiğimiz güne döner , babamları bir şekilde ikna edip buraya gelmezdim . Belki de buraya gelmesem bunların hiç birini yaşamazdım .Elif Şafak ' ın bir sözü var 'kaderinse dünya küçüktür ama kaderin değilse çıkmaz sokakta bile karşılaşamazsın 'diyor .
Acaba doğru mu ?
Emir benim kaderim mi ?
O kadar karışığım ki bir türlü çözemiyorum .

Son düşüncelerimdi bunlar ağırlaşan göz kapaklarıma dayanamayıp gözlerimi karanlığa kapattım .Sabah erkenden uyanmıştım . Yeni bir güne gözlerimi açmıştım ve yine ev ahalisi telaş içindeydi . Bunu odama kadar gelen seslerden anlıyordum .Bugün Emir ve Emir ' in annesi Ceylan teyzeyle birlikte gelinlik bakmaya gidecektik .

Her kızın hayali değil midir beyazlar içinde baba evinden çıkmak , mutluluk göz yaşları dökerek ayrılmak . Bense hiçbir şey hissetmiyordum . Hissettiğim tek şey hayal kırıklığıydı ...
Aslında beni en çok acıtan şey ; hayal kırıklıkları değil , yaşamam mümkünken yaşayamadığım mutluluklardı !
Ne kadar düşünsem de işin içinden çıkamıyordum . Nerden tutsam elimde kalıyordu .

Yataktan ağır adımlarla kalktım.
Duş almak için banyoya girdim . Pijamalarımı çıkarıp sıcak suyun altına attım kendimi . Su bedenimin gevşemesini sağlarken keşke ruhumu da gevşetse diye düşündüm . Akıp giden su gibi içimdeki acıda gitseydi .

Kısa bir duşun ardından bornozumu giyip , banyodan çıktım .Dolabımı açıp içinden mavi biri paça  pantolonumu üstümede beyaz ten üstünde siyah puantiyeleri olan tisörtümü aldım .İç çamaşırlarımı giydikten sonra kıyafetlerimi teker teker üstüme geçirdim. Ayaklarımada beyaz sandaletlerimi giydikten sonra  kefenimi almak için hazırdım . Saç kurutma makinasını alıp , aynanın karşısına oturdum . Saçlarımı kuruturken aynada ki yansıma ben değil gibiydim . Sanki başka bir surete bakıyordum .