M Ü B R E M |TAMAMLANDI |

30-İtiraf

Multimedya da Ferah Zeydan / Yanlışız Senle var 💜

Senin her gidişin benim bitişime işaretti koca yürekli adamım.

Beynimi saran koca bir sessizlik vardı. Kelimelerin terk ettiği hazinem düşünce duyumu köreltmişti. Allak bullak olan hafızama düşen birkaç kare meşgul oldu zihnimin kuyularında. Ağlamıştım içim çıkarcasına son bir haftadır yaptığım gibi. Ağlama sebebim beynimin derin kuyularında kayıptı. Sakinleşemediğim her ağlama krizinin sonu yatakta beynimi kemiren düşüncelere yol açıyordu.

Sakinleşememiştim sebebinin canımı yaktığı bir sebepten. Hazar aklımda beliriverdi birden. O olsaydı yanımda çözdüğü karakterimi kısa sürede sakinleştirirdi. Son saatleri kasıtlı olarak sakladığını düşündüğüm hafızam Hazar' ın evindeki anılarımı serdi önüme. Ağladığım her an içimde yanan yangın yüreğimde belirdiğinde uyanık olmama rağmen açmadığım gözlerimi aniden açtım.

Hafızamın uzun süre saklayamadığı görüntüler beynime düştüğünde yeniden telaş sardı bedenimi. Yataktan doğruldum titreyen bedenime inat. Demir dedenin konağında kaldığımda bana verilen oda gözlerimin önüne serildiğinde aşina olduğum yere sevindim. Alel acele kapıya gittiğimde sakin olmaya zorladım kendimi. Tekrar ağlamaya başlarsam susturamazlardı beni. En son babamın parçalanan yüreğime kasten ' gitmesi gerekiyordu ' dediğini hatırlıyordum sonrası yoktu.

Çokta merak konusu olmayan sonum yatakta bitmişti anlaşılan.

Kapalı olan kapıyı titreyen ellerime çelişkili şekilde sessizce açıp çıktım. Önümde merdivenler belirdiğinde ailem dediklerimin salonda olduğunu belli belirsiz gelen seslerden anlamıştım.

Beynime istila olan sorulara savunmamı hazırladım kafamda. Yoksa suçluyken suçsuz çıkaracaktım kendimi.

Giderdi kimileri Emir gibi çok sevdiği için. Acılarını , kırgınlıklarını , kızgınlıklarını alıp giderdi. Kendini düşündüklerinden değil , canından çok sevdiklerini düşündüklerinden giderlerdi. Bilirlerdi kalsalar kırarlar , dökerler ama iyileştiremezlerdi. Çünkü onlar yara almışlardı kalbinin sultanından. Başının üstünde , kalbinin merkezinde yer verdiği kapanmayan yaralar açmıştı ruhunda.

İşte bu gidenler tek bir şey bırakır geride oda sevdiğinin yüreğindeki varlığı. Gitmişti çok sevenler gibi. Korkmuştu beni dağıtmaktan benim aksime. O çok seven olmuştu ben kapanmayan yaralar açan.

Kalbimde belirmeye yüz tutmuş kırgınlıklar beynimdeki sesi duyduğunda dilsiz kalmıştı. Kalbim haksızlığın kitabını yazacakken beynim sevdanın sesini haykırmıştı.

İç çatışmam beynimin sesiyle biterken ayan beyan duyduğum sesler netleşir olmuştu. Kapalı olan salon kapısı sesleri bana olduğu gibi iletirken bizim hakkımızda konuştuklarını anladım. Ne zaman önemli bir şey konuşsalar bu kapı kapalı olurdu ardındaki seslere inat. Yine kapalıydı ve bizden başka mühim konuları yoktu. Çalışanlarda ortalıklta olmazdı bu zamanlarda kovulurlardı mutfaklarına.

Odaya dalıp hesap sormaktansa köşeye sinip dinlemeyi tercih ettim bende.

" Emir geliyor , yolda " babamın sesi içimde tarifi olmayan huzura sebep olmuştu. Emir geliyordu. Bırakmamıştı beni bana rağmen.

" halledebilmiş mi ağaların kafasında beliren şüpheleri ?" Demir dede sert sesiyle konuştuğunda algılamaya çalıştım olan biteni.

Ne ağası ?

Ne süphesi ?

" sorun çıkmamış Emir yapamadığımız balayını yaptık demiş " babamın açıklaması kafamda bazı şeyleri netleştirmişti. Bir hafta ortadan kaybolmam herkesi kaçtığım konusunda şüpheye düşürmüş olmalı ki Emir yalan söylemişti. Yani planım tıkırında işlemişti. Emirde ağaların baskısı sonucu gelmişti. Yoksa gelmezdi biliyordum.