Karşısındaki bilmem kaçıncı sorusunu sorduğu psikoloğun sorusuyla genç adamın yüzünde memnun gülümseme oluştu.
"Karınızla aranız nasıl?Yani sizin bu durumunuzdan sonra size karşı olan tavırları?!"
"Hem uzağız,hem de yakın.Benim bu durumum onun i...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
( Bejin Bedirhan...)
***
Bejin boğazındaki lokmasını yutarken ailesine baktı.Çok sevdiği ailesine...Herkes bir konu üzerinde gülerek sohbet ediyordu.Bu ailede sevildiğini hiss ediyordu ve bundan çok mutluluk duyuyordu.
Ama Bejin diğer iki kişi tarafından da sevilmek istiyordu.
Biri abisi Ferzan...Onun hiç kendisine gülmek kalsın tebessüm ettiğini bile görmemişti.Annesi her zaman 'o seni seviyor,kızım,ama hissettirmiyor' der.Hissettirmediysen sevgin ne işe yarar!? Bejine göre böyleydi bu.
Diğeri de Baturdu...İlk aşkı...17 yaşından beri seviyordu onu,yani sevgisini o yaşta hiss etmişti.Özbe öz dayısının oğluydu,ama ne yapa bilirdi ki!?Aşık olmuştu bir kere ve biliyordu ki,o kendisini kardeş olarak görüyordu.İşe bak öz abisi kendisini kardeş olarak görmeyip bir yabancı gibi davrandığı halde,sevdiği adam kendisini kardeşi olarak görüyordu.
Her kes ikizlerin atışmasına güldüğünde Bejin mutlulukla abisiyle yengesine baktı.Severek evlenmişlerdi ve şimdi mutlu bir aileye sahiptiler.Bejin tam onlara sesleniyordu ki,avlunun kapısının sert bir şekilde açılmasıyla herkes gibi o da kapıya taraf döndü.
Ferzan abisi elinden tuttuğu bir kızla kendilerine bakıyordu.Kıza göz yetirdiğinde gözlerini yere diktiğini gördü.Babasının kükreyen sesini işitmesiyle korkarak gözlerini ona çevirdi.
"Ferzan!? Neler oluyor?!" Karşısından gelen abisinin sesiyle hiç gitmek istemese de ayağa kalktı,ama gözleri hala Ferzan abisiyle yanındaki kızdaydı.
"Hira,Bejin çocukları götürüp içeri girin!Hemen!" Yengesi hemen çocuklarının elinden tuttuğunda Bejin de onlara katıldı.Merdivenlerden çıkana dek gözleri aşağıdaydı.Neler olduğuna dair hiç bir fikri yoktu.Odaya girerken duyduğu şeyle şaşkına çevrildi.
" Baba,sizi karımla tanıştırayım..."
Bunu duyan ev halkı büyük bir şaşkınlık ve endişe içerisindeydiler.Divjar ağa gur sesiyle ve heybetiyle onlara yaklaştı.
"Olan olmuş baba..Şimdiki işimiz buna çare bulmak.."Ferzan dini nikahlı Hejasını elinden sıkı-sıkı tutarak öne geldi.
"Karımı bırakmam baba! Bunu bilesiniz...!" Dilber hanım kızın durumuna acıyarak onlara yaklaştı.Oğlu Ferzana yalvaran gözlerle bakarak
"Oğlum..İzin ver içeri götüreyim.." dediğinde Ferzan Hejayı kendisine çevirerek alnından öptü ve kulağına
"Sakın korkma!.." diye fısıldadıktan sonra annesinin götürmesine izin verdi.Avluda sadece erkekler kaldığında Divjar ağa sinirli sesiyle ve gözleriyle oğlunu nişan aldı.
