Kalpten Gelen( Mardin serisi 1) ✔TAMAMLANDI✔

Bölüm~24

                                     ***

Sabah yine huzurla gözlerini sabah açan Adar yatakta karısını bulamayınca bozulmuştu.Bu kadın neden kendisini beklemiyordu kalkmak için? Buna istemesine sebepse sabah karısını koklamak,öpmek istemesiydi.Artık bebekleri de olacağına göre bebeğini de okşamak istiyordu.Odanın kapısı açıldığında gelenin karısı olduğunu bildi.Yatakta oturur vaziyyete gelerek ona baktı.

"Günaydın delalamın(güzelim)" Üzerindekilere dikkat ettiğinde uzun etek giydiğini gördü,ama bu sefer dar olmaması Adarı sevindirmişti.

"Günaydın."

"Güzelim,her zaman böyle etekler giysene...Ne gerek var dar giymene?" Makyaj masasının karşısında duran karısına karşı bunları dediğinde bile bakışlarını kendisine çekememişti.

"Kahvaltıdan sonra doktor randevum var Adar.Benimle gelecek misin?" Bu soru Adar da büyük bir yara açmıştı.Elbette o da karısıyla gitmek istiyordu,ama bu durumla gidip de karısını rezil etmek istemiyordu.Etraftaki insanların kendilerine acıyarak bakmalarını istemiyordu.Bunu en çokta Bejine yapmak istemiyordu.

"Hayır Bejin.."

"Tamam."

"İsrar etmeyecek misin?" diye Adar kırgınlıkla karısına göz attı.O,israr etmesini istiyordu.Sorusuyla birlikte Bejin kendisine döndüğünde onun sakinlikle kendisine baktığını gördü.

"Aklından geçenleri biliyorum Adar.İsrar etsem de gelmeyeceksin!Çünkü sen etraftaki insanlardan korkuyorsun."

"H-haklısın.." deyip Adar yatakta uzandı ve yan tarafa döndü.Bununla birlikte Bejin iç çekerek onun yanına yaklaştı ve elini çıplak omuzuna koydu.

"Korkmaman gerekir Adar...Güçlü olmalısın..Şimdi kalk kahvaltıya inelim,kafana bunu çok takma!"...

....

Karısının Sılayla birlikte hastaneye gitmesinin ardından Adar da terasa çıkmış havanın tadını çıkarıyordu.Zaten birazdan Faruk gelecekti.Elindeki kahveyi yudumladığında annesinin 'Kenan' diye bağırmasını duyup 'yine ne yaptın acaba kardeşim?' diye düşünmeden edemedi.

Kenan her yaz ve ya bazı zamanlarda buraya geldiğinde sırf annesi kızsın diye türlü-türlü şeyler yapardı.Az önce de öyle yapmış anlaşılan.Arkasından çalışanlarından olan Rukiyenin sesini işidince ona döndü.

"Efendim,Faruk bey geldi."

"Tamam,ona geldiğimi söyle" kahvesinden son yudumunu da aldıktan sonra terastan çıktı.Asansöre doğru irelilerken annesini ve Kenanı onun odasının önünde heraretli bir şekilde konuştuklarını gördü.

"Yine ne yaptı Kenan,anne?" Sesiyle birlikte ikisi de kendisine döndüğünde Adar annesinin gerçekten sinirli olduğunu gördü.

"Öğrenirsin yakında oğul!" Adar annesinin sert sesinden sonra endişelense de bir şey demeyerek aşağıya indi.Nasılsa öğrenecekti.Dileğiyse kötü bir şey olmamasıydı.Spor salonuna girdiğinde Faruğun aletlere göz attığını gördü.

"Günaydın Faruk.." O da kendisine döndüğünde bugün oldukca neşeli olduğunu düşündü Adar.

"Günaydın Adar.Bu arada tebrik ederim baba oluyormuşsun?"

"Zaten teşekkür edemeyen bi sen kalmıştın değil mi? Teşekkür ederim..."

"Bejini göremedim,ona da bir göz aydınlığı verirdim." Adar kaşlarını çatarak ona yaklaştı.Hala alışamamıştı Faruğun Bejinle konuşma çabasına.