Karşısındaki bilmem kaçıncı sorusunu sorduğu psikoloğun sorusuyla genç adamın yüzünde memnun gülümseme oluştu.
"Karınızla aranız nasıl?Yani sizin bu durumunuzdan sonra size karşı olan tavırları?!"
"Hem uzağız,hem de yakın.Benim bu durumum onun i...
Adarın Bejinin ilgisine olan çocukça ihtiyacı gibi
benim de sizlerin yorumunuza ihtiyacım var.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bakışa bak yaaa 😍😍😍
⭐⭐⭐
Bejin arkasındaki Adarın gerildiğini hiss ede biliyordu. Kendisi de gerilmişti zaten. Ahmetten kurtulduk derken Batura tutulmuştular. Ama Batur Mardinde değil miydi ya?
Batur elinde valiz kapıda durmuştu.
"Batur? Hoşgeldin" diyerek Bejin gülümsemeye çalıştı.
Adar gördüğüylü birlikte karısının yanına yaklaştı. Görünüşüne bakılırsa İstanbula kalmaya gelmiş,ama neden? Ve neden buraya geldi? Ama sonuçta Bein onun halasının kızıydı.
"İyi akşamlar. Hoşbuldum keçmet (hala kızı)."
"Hoşgeldin!" Adar sert sesiyle dillendi. Bu adamı görmek ne,adını bile duymak sinirlerinin gerilmesine sebep oluyor.
"Hoşbuldum Adar.!" Bejin gerginliği fark ederek geri çekildi.
"Gelsene içeri kurxal (dayıoğlu). Dışarıda kaldın." Adar karısının iyi niyetini anlıyordu. Bu yüzden bir şey demedi.
Batur valizi kapının ağzına koyarak Bejinlerin arkasınca ilerledi. Buraya görev için gelmişti. Adarla Bejinin bir anda İstanbula gelmesi Divjar ağaları endişelendirmişti. Bu yüzden iş adıyla iki-üç gün burada kalacaktı. Adarla aynı ortamda bulunmak istemese de Bejin için katlanacaktı.
Üçü de salona geçtiğinde Adar inat olsun diye karısının yanına oturmuştu. İçindeki kıskançlığa engel olamıyordu.
"Eee Batur hangi rüzgar attı seni İstanbula?" Adar onunla muhabbete bile girmek istemiyordu.
"Yok teşekkür ederim Bejin. Ama kahve yapsan fena olmaz. Doğrusu kahveni özlemişim." Adar yumruklarını sıkmasına engel olamadı. Kahvesini özlemişmiş... Şuan Batura dalmamak için kendisini zar-zor tutuyordu. Zaten adam karısıyla olan tatlı anı bozmuştu.
"Hemen yapıyorum." diyerek Bejin oradan ayrıldığında Adar da Batura baktı. Sorusuna bir cevap bekliyordu.
"İstanbulda bir-iki işim var. Bu yüzden iki-üç gün buradayım. İznin olursa burada kalayım diyorum?" Batur gözlerini kısarak Adara bir bakış attı. Adar da ona aynı şekilde karşılık vererek istemese de
"Olur,olur..." diye mırıldandı. İki-üç gün buna nasıl katlanacaktı? Kendisi de işe gidiyordu. İnşallah kendisi evde olmadığı zamanlarda o da evde olmazdı. Yoksa içi hiçte rahat olmayacaktı.
"Siz ne yapıyorsunuz? Her şey yolundadır inşallah?" Adarın Baturun ima ettiğiyle yüzü karardı.
"Mardinde gezen mutsuzluk uydurması neyin nesi bilmiyorum,ama ben karımla mutluyum ki,aynı şey Bejin için de geçerli! " Batur arkasına rahatca yaslandı.
"Öyle diyorsan öyledir Kılıçdaroğlu! Önemli olan da Bejinle bebeğinin mutluluğu." Adar ona alaylı bir bakış attı. Gözleriyle bir-birilerine ateş ediyorlardı sanki.
"Sen merak etme Batur. Ben karıma da ,bebeğimize de iyi bakıyorum." Adar bilerek 'bebeğimiz ' kelimesini vurgulamıştı.
"Kahveler de geldi." diyerek Bejin içeriye girdiğinde ikisi de susmak zorunda kalmıştı. Bejin kahveleri verdikten sonra yerine geçti. İçi gitse de kahve için içemiyordu hamileliğine göre.
"Teşekkür ederim keçmet."
"Valizle geldin Batur, burada mı kalacaksın?" Batur gülümseyerek onayladı.
"Misafir kabul ediyor musun?"
"O nasıl söz kurxal? Tabiki de. Ben odanı hazırlayayım." Adar karısının Batur için kendisini yorduğunu gördüğünde bir şey demek istedi,ama sonra Bejin bunu kendisine ödetirdi.
Bejin oradan yine ayrıldığında Adar da kıstığı gözleriyle Baturu izleyerek kahvesini yudumladı.
"Eee ne zaman evleneceksin Batur?" Evlense belki elini-ayağını kendilerinden çekerdi de karısıyla ilgilenirdi.
"Bilmem. Evliliğimde sevgi istiyorum Adar. İnşallah sizde vardır?" Adar sevgi kelimesini duyduğu anda aklına güzeller güzeli karısı geliyordu.
"Var. Sen ne kadar inanmak istemesen de Batur biz bir-birimizi seviyoruz. Bejin ve bebeğimiz için canım feda olsun. Tek dileğim Bejini mutlu etmek. Ve bunu başarıyorum da. Sana da sevgini bulmanı dilerim."
"İnanmamam için sebepler var değil mi Adar? Bejin hep iyi niyetli oldu. Kendinden önce başkalarını düşünüyor. Belki de sana sadece bebeği için katlanıyordur? Bebeği babasız kalmasın diye." Adar fincanı sehpaya sertçe bırakarak bakışlarını Batura dikti.
"O düşüncelerini kendine sakla Batur! Bir daha tekrarlamayacağım,zaten kendin göreceksin! Bejin benimle mutlu! Anladın mı?! Biz mutluyuz."
"Siz zorunluluktan evlendiniz! Bejin nasıl mutlu olsun? Belki de ilk gecenizde ona zor..." Adar daha ne kadar öfkeden deliye döneceğini bilmiyordu.
"Kes sesini! Doğru konuş benimle! Sen ne hadle böyle konuşa biliyorsun?! Sen nasıl beni böyle tanıdın bilmiyorum,ama birine zorla dokunacak kadar şerefsiz değilim! Dediklerine dikkat edeceksin Batur efendi! Anladın mı beni!?" Batur konuşmak için ağzını açmıştı ki, Bejinin sesiyle durmak zorunda kaldı.
"Hazırladım odanı." Batur gülümseyerek başını salladı. Yeni gelmişti ve Adarla da olan konuşma kendisini yormuştu.
"İzniniz olursa ben odama çıkayım."
"O nasıl söz Batur? İkinci katta sağdan ikinci oda." Batur onaylayarak kapının ağzındaki bavulunu alarak merdivenlere yöneldi.
"İyi geceler." diyerek Baturun yukarıya çıkmasıyla Adar dayanamayarak ayağa kalktı ve karısına sıkıca sarıldı.
"Seni istiyorum delalamın. Seni hiss etmek istiyorum. Koluna,sıcaklığına ihtiyacım var. " Bejin Adarın fısıldamalarıyla gözlerini kapattı. Sesi ikna edecek kadar güzeldi. Kocasının kokusunu içine çekerek boynuna öpücük kondurup onayını bildirdi.
Adarsa az önce duyduklarını hazmedememişti. Unutması için,buna inanması için karısına ihtiyacı vardı.
