Karşısındaki bilmem kaçıncı sorusunu sorduğu psikoloğun sorusuyla genç adamın yüzünde memnun gülümseme oluştu.
"Karınızla aranız nasıl?Yani sizin bu durumunuzdan sonra size karşı olan tavırları?!"
"Hem uzağız,hem de yakın.Benim bu durumum onun i...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
***
Bejin babasının yukarı çıkmasıyla abisinden ayrılarak merdivenlere yöneldi.Konuşup içini rahatmalıydı biran önce.Babasının çalışma odasına girmesiyle biraz bekledi ve kapıya yaşkalaşrak eliyle tıklattı.İçeriden gür sesle' gir' deyilmesiyle yavaşca kapıyı açarak başını içeriye soktu.Divjar ağa koltuğunda oturmuş ona bakıyordu.Yüz ifadesi ne sinirliydi,ne de neşeli.
"Gele bilir miyim,baba?"
"Gel.." Onaylı cevapla hemen içeriye girerek masanın karşısında koltuklardan birine oturarak babasına baktı.Sakince kendisine bakıyordu.
"Seni hiç bir zaman kırmak ve ya kızdırmak istemedim baba.Eğer böyle bir şey yapmışsam özür dilerim.Kızlar en çok babalarını sever derler ya..Çok doğru.Ben sana daha çok bağlıyım baba.O geldiğiniz gün seni kırmak istememiştim."
"Ben sana kırıkmadım ki kızım.." Babasının sözleriyle tebessüm etti.
"Buna gerçekten sevindim baba.Senin bana kırgın olduğunu bilmek yüreğimi eziyordu.Merak etme diye söylüyorum baba: ben orada gerçekten mutluyum..."
"Bunu o gün söylediğinde anladım kızım,ama yinede dayının ve Baturun dediklerinden emin olmak istedim."
"Onların da suçu yok baba.Benim mutlu olmamı istiyorlar."
"Mesele kapandıysa,hadi aşağıya inelim yemeğe.." Babasının kalkıp kendisine yaklaşmasıyla gülerek ayağa kalktı ve kollarını babasının beline doladı.
"Benim güzel kızım...Artık sorunlarımız kalmadı Bejin.Bize sıklıkla gelmeye çalış tamam mı?"
"Tamam baba"
"Kocana selamlarımızı iletirsin.Aramızda bir hüsumet olmadığını bilsin." deyip Divjar ağa kızının alnına öpücük kondurdu ve kollarını çekti.
"Sen in baba,ben de geliyorum" Babasının onaylayıp gitmesiyle Bejin de odasına girerek telefonu eline aldı.Kilidi kaydırdığında Adardan on cevapsız arama olduğunu görüp kendisine sövdü.
Onun şuan sinirden kudurduğunu hiss ediyordu.Adar sevmezdi ki,telefonuna cevap vermemeyi.Dudağını dişlerinin arasına alarak Adarı aradı.Aramanın hemen açılmasıyla karşıdan kocasının yüksek çıkan sesini duydu.
"Bu telefona neden cevap verilmiyor Bejin!?"
"Odama koymuştum Adar.Babamın yanındayım."
"Neden yanında taşımıyorsun? Sana ulaşamıyorsam bu telefon denilen eşya neye yarıyor!?" Kocasının hala sakinleşmediğini gördüğünde gözleri doldu.Kendisine engel olamamıştı.Cılız çıkan sesiyle
"Tamam Adar.Yanımda taşıyacağım söz!" diye mırıldandığında karşıdan Adarın derin nefes alış-verişlerini hiss etti.Galiba sakinleşmeye çalışıyordu.Gözünden bir damla yaşın akmasıyla kendisine kızdı.Neden ağlıyordu hiç kendisi de bilmiyordu.
