Kalpten Gelen( Mardin serisi 1) ✔TAMAMLANDI✔

Bölüm~29

Merhaba...Arkadaşlar bölümü yayınlıyorum,ama benim de ilham için sizin düşüncelerinize,yorumlarınıza ihtiyacım var.Bana ilham vermek için yardım ede bilir misiniz?Eminim ki,yaparsınız...Size güveniyorum ve sizi seviyorum...
    İyi okumalar...

                                                              ***

Zaman hızla ilerlemiş,aradan bir ay geçmişti.Kenan terasta oturmuş manzaraya karşı düşüncelere dalmışdı.Son bir ayda olanları düşünüyordu.Yengesinin başına gelenler her kesi korkutmuşdu,ama şükürler olsun ki,şimdi yengesi de ,yeğeni de ve abisi de iyiydi.

Her kes hayatına devam ederken Kenan kendine gelemiyordu.Nişan olamadığında kendi aralarında nişanlanmıştılar ve yarın da İstanbula geri dönüyorlardı.Kenanın kendisine gelemememisinin sebebi Meleğin kendisine uzak ve soğuk davranmasıydı.

Kalbi sıkışıyordu Kenanın.Böyle olmamalıydı,ama oldu işte.Eğer Kenan bu olan hadiselerin üzerine bir de sevgisini itiraf ederse,Meleği tamamile kayb ederdi.Aralarını düzeltmeliydi.Sıkıntıyla iç çektiğinde arkasından Adar abisinin sesini işitti.

"Ne zamandan beri bizden bir şey saklıyorsun?" Abisi arabayı kendisine doğru sürüp durdu ve kendisine sorgularcasına bakıyordu.Ne saklıyordu ki?

"Ne saklıyormuşum,anlamadım?"

"Anlamadın demek...Melekle ilgili desem?" Adar bir kaşını kaldırarak alayla kardeşine bakıyordu,ama kardeşinin bakışları sertti.Kenansa sinirlenmişti,bu sırrı yalnız yengesi biliyordu.

"Bejine kızma! O benim karım,tabiki de benden bir şey saklamayacak!" Abisinin dediklerinden sonra Kenan yine de sustu,ama yengesine kırılmıştı.

"Konuşmayacak mısın?"

"Nereden başlayayım konuşmaya?" Kenanın umutsuzca bunları söylemesi Adarı hüzünlendirmişti.Kendisinin de sevgisi karşılıklımıydı bilmiyordu Adar.Bu da onun canını yakıyordu.

"Umudunu neden kayb ediyorsun?! Kendini inandır önce!"

"O beni arkadaşı olarak görüyor."

"Artık nişanlısınız! Onu da ,kendini de buna alıştır Kenan.'O beni arkadaşı olarak görüyor' demekle hiç bir şey hall olmaz!"

Terasın ağzından kahkaha sesi gelince ikisi de o tarafa döndü.Bejin içten bir şekilde gülüyordu.Bejinin gülme sebebiyse Adarın Kenanı komik şekilde taklit etmesiydi.Adar büyülenmiş şekilde karısına bakarken Kenan huysuz şekilde yengesine bakıyordu.

"Neden gülüyorsun yenge?Bu gülünecek bir şey mi!?" deyip surat asarak önüne döndü. Bejin kayınbiraderinin kırıldığını görüp gülmesini zor da olsa durdurdu ve onlara yakınlaştı.Tebessümle kocasına baktı.

"Öyle şey olu mu Kenan? Ben kocama gülüyordum.Taklidini yapması komiğime gitti." Bu sefer de Adar suratını astı.

"Ne yani gülünç vaziyyete miyim?" O da arkasını dönünce Bejin gözlerini devirdi.

"Çocuk musunuz?Tamam bir daha gülmem ve Kenan sana önemli nasihatlar verecektim Melekle ilgili.Neyse..." deyip Bejin uzaklaşmaya başlayınca Kenan duyduklarıyla hemen yengesine döndü.

"Sen de hemen gidiyorsun yenge? Ben şaka yapmıştım." deyip gülümsedi.O nasihatlara ihtiyacı olacağını biliyordu.Adarsa konuşulanları duysa da karısına bakmıyordu.Hadi Kenanın gönlünü aldı ya kendisinin? Biliyordu çocukluk yapıyordu,ama yine de karısının gönlünü almasını istiyordu.

"Sen odana git geliyorum,Sıla da orada." 

"Sıla yengem de mi?"

"Evet...Bir problem mi var Kenan!?" Yengesinin tek kaşını kaldırıp kendisine bakmasıyla Kenan rahatca