Kalpten Gelen( Mardin serisi 1) ✔TAMAMLANDI✔

Bölüm~28

Merhaba...

Umarım iyisinizdir.Buraya döndüğüm için artık ben de kendimi iyi hiss ediyorum.Burada olmamamın sebebi üniversite için hazırlanmağımdır.Derslerim yoğun olduğu için sıkıntı olacaktı.

Şimdiyse yoluna koydum.İnşallah buradan ayrı düşmem.Neyse hep iyi olmağınız dileğiyle iyi okumalar...Lütfen yorumlarınızı ve oylarınızı eksik etmeyin.Size güveniyorum.Bana ilham gelmesi için lazım.Ben sizden güç alıyorum....
   

                                                                                 ***
Hayat çok garip ve ya sadece bu düşünce biri için geçerli.Mutlu olduğun anda mutsuzluğa kapıla bilirsin,birine güvenirken güvenini kayb ede bilirsin,her şeyin varken her şeyden ola bilirsin,her şey yolunda giderken bir anda korkuya düşe bilirsin.

Tıpkı şuanda Adarın hiss ettiyi gibi.Korkuyordu...Bu anlarda onu anlatan kelime buydu:Korku.Korkuyordu,çünkü ailesini:karısını,bebeğini kayb ede bilirdi.Bunu aklına bile getiremiyordu.Karısının ellerini ellerinin arasına almış gözünü kırpmadan Bejine bakıyordu.

Bejinin çığlığı beyninde yankılanıyor,görünüşü gözünün önünden gitmiyordu.Bir de kendisinin sakat olması onu delirtmişti.Göz göre-göre onu kucağına alıp hastaneye getirememişti,ama şükürler olsun ki,geç olmadan getirmişlerdi.

Şimdiyse karısının gözlerini açmasını bekliyordu.Doktor bir hahtanın dikkatli geçirmesini tembihlemişdi,aksi takdirde bebeklerini kayb ede bilirlerdi.Kapının açılmasıyla odaya giren yengesine kısa bir bakış attı.Her kes perişan olmuştu.

"Adar...Eve gitmesen de,kantine in." Adar kıpkırmızı gözleriyle yengesine sert bir bakış attı.

"Karımın yanından ayrılmayacağım!"

"Hadi ama!?Sen de güç toplamalısın.Bejin de bunu isterdi.Hadi zorlama bizi.Bejin uyanana kadar kendini toplamalısın.Onun karşısında gücsüz mü olacaksın?" Adar alayla gülerek ayaklarını işaret etti.

"Zaten gücsüzüm" Sıla ona üzülerek bir bakış attı.Tam bir şey diyordu ki,Bejinin'bebeğim' diye mırıldanmasıyla kayınbiraderinin heyecanlanmasını izledikten sonra doktora
haber vermek için odadan çıktı.

"Delalamın...Buradayım..." diye heyecanla mırıldanarak karısının eline öpücükler kondurdu.Sonunda karısı uyanmıştı.Adar karısının yüzüne odaklanarak onun haraketlerini izledi.

Korkarak kendisine bakıyordu.Bejininse içinde bebeğini kayb etme korkusu vardı.Bunu diline bile getirmek istemiyordu.Kocasının kan kırmızısı olmuş gözlerine bakarak

"Adar?Bebeğimiz iyi mi?" deyip içinden iyi olması için dualar etmeye başladı.Adar kendisine güven verircesine gülümsediğinde kendisinin de yüzünde yorgun gülümseme belirdi.

"Şükürler olsun ki,iyi.Bebeğimiz bizi bırakmadı." İyi haberi alan Bejin Allaha şükürlerini bildirdi.

"Peki sen iyimisin,güzelim?" Bejin elini kocasının elinin üzerine koyarak 

"Ben de iyiyim,ama sen iyi gözükmüyorsun." dedi.

"Siz bu durumdayken nasıl iyi ola bilirim?" Bejin bir şey diyordu ki,içeriye doktorla birlikte Gulroz hanımların da girmesiyle tebessüm  etti.

"Hastamız kendisini nasıl hiss ediyor?" Doktorun enerjik sesi nedense kendisine de bir enerji vermişti.Adar gibi Gulroz hanımlar da endişeyle kendisine bakıyorlardı.

"Şükürler olsun iyiyiz..."

"Ailenize de bildirdim.Bir haftayı dikkatli geçirmelisiniz bu sizin ve bebeğiniz açısından daha iyi olur.Şimdi yazacağım ilaçları düzenle kullanırsanız bir problem kalmaz.Akşam taburcu ola bilirsiniz." Adar doktora teşekkür ettikten sonra Gulroz hanım hemen gelininin yanına geldi.