Kalpten Gelen( Mardin serisi 1) ✔TAMAMLANDI✔

Bölüm 38 Part1

İyi sabahlar...

Kararlarımdan çabuk dönen birisiyim. Siz de bunu anlamışsınızdır.

Sahte Final içi!e hiçte yatmadı. Bu yüzden yeniden devam ediyorum.

Hikayeyi toparlayacağım ve muhteşem finalle sonlandıracağım.

Part2- de gün içerisinde gelecektir.

İyi okumalar.

Nazın hikayesi 'Sadece Sen' adlı kitapta devam ediyor.

Bekliyorum sizleri..

⭐⭐⭐

Adar sabah karısından önce uyanarak onu izlemeye başladı. Dün aşerdiğinde gerçekten kendisini çok güzel hissetmişti. Sakat kaldığında bu düşünceler kendisini boğmuştu.

Korkmuştu karısının hamileliğinde onun yanında olamamaktan,isteklerini yerine yetirememekten. Ama şimdiki hallerine bak. Ne kadar şükür etse Allah'a azdı.

Bejinin kıpırdanmasıyla gülümsedi. Uyanacaktı. Aslında bir tarafı buruktu. Bejin İstanbul'u bilmiyordu. Acaba alışa bilecek miydi? Mardin'de ailesi vardı. Şimdiyse Bejin burada yalnızdı.

"Günaydın. Saat kaç?" Bejin uyanarak kendisini izleyen kocasına gülümsedi.

"Günaydın. Daha erken hadi uyu." Bejin başını olumsuzca salladı. Uyumak istemiyordu. Sonuçta ilk gündü,kahvaltı hazırlasa iyi olurdu.

"Uyumak istemiyorum. Kalkacağım."

Adar gülerek Bejinin alnını öptü ve ona daha da yaklaştı.

"Demek uyumak istemiyorsun? O zaman  benim iyi fikirlerim var." Bejin kocasının ne demek istediğini anladığında gülerek onu yatağa itti ve kendisi de yatakta oturur vaziyete geldi.

"O iyi fikirlerini kendine sakla Adar. Kahvaltı hazırlayacağım." Adar da oturur vaziyete gelerek saçlarını karıştırdı.

"Yorma kendini Bejin. Semiha hanım hazırlayacak."

"Semiha hanım?"

"Yardımcımız. Sabah gelir,akşam gider. Sana da eşlik etmiş olur." Bejin yataktan çıkarak sabahlığı üzerine geçirdi.

"Tamam. Dün evi gezemedim yorgunluktan. Bu gün gezerim." Adar da karısını onaylayarak geri yattı. Daha erkendi. Bir süre uzana bilirdi. Banyoya giden karısına iç geçirerek  baktı.

"Ne olurdu da teklifimi kabul etsen?"

İki-üç günde karısını özlemişti. Ama onu da yormak istemiyordu.

Bejin Açarım dediklerini duysa da önem vermedi. Adar güçlü bir erkekti ve onu da doyurmak şimdilik Bejine uygun olmazdı. Hamile bir kadındı ve kendisine dikkat etmeliydi.

Banyoda işlerini hall ettikten sonra Adarın da giysilerini ayarlayarak koltuğun üzerine bıraktı. Üzerini giydikten sonra saçlarını da salık bırakarak odadan çıktı. Kocası gözlerini kapatmış dinleniyordu. Aşağıya inerek Semiha hanımla tanışmayı umdu.

Mutfağa girdiğinde sarışın,orta yaşlı bir kadınla karşılaştı. Kendisini fark etcek gülümsedi. Bejin de onun gibi gülümseyerek

"Günaydın. Ben Bejin." dedi.

"Günaydın efendim. Ben de..." Bejin sandalyeye oturarak mutfağı inceledi.

"Biliyorum. Semiha hanım. Bana Bejin diye seslenseniz olur mu? Kendimi rahatsız hiss edeceğimde. Çünkü ben de size Semiha abla olarak sesleneceğim. Sorun olmaz umarım?"

"Yok.... Tabiki de olmaz."

"Güzel. Yardım edilecek bir şey var mı diyeceğim,ama her şey hazır gözüküyor." diyerek Bejin masaya baktı. Salonla mutfak arasında geçiş vardı ve buradan kolaylıkla masayı hazırlamak olurdu.

Burnuna enfes kokuların hücum etmesiyle Bejin açıldığını hiss etti. Adarlar gelse de kahvaltıya başlasalardı. Bejin onların gelmeyeceğini anladığında ayağa kalkarak

"Ben onları kaldırayım" deyip mutfaktan çıktı. Önce Kenanı uyandırmak istedi. Kocası zaten uyanıktı. Kenanın kapısının önüne gelerek kapıyı tıklattı.

"Efendim?" İçeriden uykulu sesin gelmesiyle Bejin gülümsedi.

"Günaydın Kenan. Hadi kahvaltıya."

"Günaydın. Geliyorum yenge."

Şimdi sıra Adadı yataktan çıkarmadaydı. Odalarına girerek hâlâ yatakta olan kocasının yanına giderek oturdu. Yüzünü okşayarak onu izledi.

Adar mükemmel ötesiydi. Ve bu adamın kendisine ait olduğunu ve kendisinin de ona ait olduğunu bilmek Bejini mutlu ediyordu.

"Uyumadığını biliyorum,hadi kalk. Bebeğimle ben acıktık." Adar gözlerini açarak kalktı ve sırtını yatak başlığına dayadı. Bir elini Bejinin karnına bir elini de yüzüne yerleştirerek güldü.

"Demek acıktınız? Baba da acıktı zaten." Bejin aklına gelen düşüncelerle Adara ciddiyetle baktı.

"Adar... Büyük şehre geldik,İstanbul'a... Burada beni unutmayacaksın değil mi?" Adar kaşlarını çattı.

"Sana öyle bir izlenim mi verdim Bejin?"

"Hayır! Sadece.... Sadece aklıma geldi." Adar Bejini göğsüne çekerek sarıldı.

"Gelmesin delalamın,gelmesin. O nasıl söz? Ben seni unutur muyum? Sen benim sevdiğim kadınım,karım ve bebeğimizin annesisin. Ben seni çok seviyorum delalamın." Bejin Adarın dedikleriyle gülümsedi.

"Söz ver unutmayacağına dair.",

"Hayda... Bu hamilelik sana yaramadı mı jinamın? İçin rahatlayacaksa söz veriyorum seni unutmayacağım!" Bejin kocasından ayrılarak memnun gülümsemesiyle ona baktı. Adar karısının saçlarını okşaya-okşaya onun gülümsemesini izledi.

"O zaman sen de söz ver." Bejin şaşırdı.

"Ne için? "

"Değişmeyeceksin delalamın. Hep benim Mardinli gelinim olarak kalacaksın. Giyimin, haraketlerin,kısacası her şeyinin aynı kalmasını istiyorum. Buradaki kadınlar gibi giyinmeni istemiyorum. Ben Mardin'deki Bejini sevdim,tamam mı?"

Bejin mutlulukla aniden kocasına sarıldı.

"Yaa Adar... Söz veriyorum değişmeyeceğim. Seni seviyorum."

"Ben de seni seviyorum."