Kalpten Gelen( Mardin serisi 1) ✔TAMAMLANDI✔

Bölüm 31

Her kese merhaba...

Yeni bölümler geldim. Sizlerden gelen destek sayesinde hikayeyi devam ettiriyorum. İnşallah buna pişman olmam. 🙏

👉Siz de pişman olmam istemiyorsanız,lütfen hiç olmazsa iki-üç satırdan bir fikirlerinizi paylaşın.👈

Umarım beni anlıyorsunuz.😊

galatasaray2390 MedineNur7 MelisaAkpnar09 cool_girl35 GlevinToptik desteğiniz için çoookkk ama çooook teşekkür ederim...😍😘

İyi okumalar...😘

                                     
                    ⭐⭐⭐

Kenan ve Melek yatakta yan-yana oturmuş karşılarında kendisini gülmemek için zorlayan Bejine bakıyorlardı. Bejin odaya girdiğinde Kenanın yüz ifadesiyle kahkaha atmak istiyordu,ama bir yandan da kızmıştı onlara. Zaten bir yanlış anlaşılmaya göre nişanlanmıştılar. Gulroz hanım bi de bunu görseydi kesin nikah masasına otuzdururdu bunları.

"Galiba siz akıllanmadınız? Haa Kenan? " Bejin gözlerini ikisinin üzerinde gezdirerek ikisinden birinden cevap bekliyordu.

"Abla biz... Yani ben gece korkmuştum. Kenan da bu korkumu bildiğinden yanımda oldu. Yanlış bir şey yapmadık. Gerçekten..." Bejin Meleğin söyledikleriyle içtenlikle gülümsedi.

"Canım ben yanlış bir şey yapmadığınızı biliyorum. Bütün suç Kenanda."

"Ben de mi?" Kenanın şaşkınca mırıldanmasıyla Melek ona döndü. Melek Bejin ablanın dediklerine hak vermişti.

"Evet Kenan! Sen... Sen sabah olunca hemen gidecektin!" Meleğin sitemiyle Kenan 'senin kokunu bırakıp gidemedim' diyemedi.

Bejin onların atışacağını hiss ettiğinde derin nefes aldı .

"Zaten kahvaltıdan sonra gideceksiniz. Hiç olmazsa gidene kadar uslu durun. Birileri görürse kendinizi nikah masasında bulursunuz. Hazır nişanlıyken bir-birinize alışın. Olan oldu artık ve bir-birinizi suçlamayın. Ve sen Kenan, hadi benimle gel. Biri görür."

Kenan onayladığında ayağa kalktı. Meleğe kısa bir bakış attıktan sonra yengesiyle odadan çıktı. Gece gerçekten güzel geçmişti. Bu mutluluk yüzüne yansıdığını yengesi durdu ve kendisine kaşıntı kaldırarak bakmaya başladı.

"Mutluluğunu neye borçluyuz Kenan?"

"Onunla uyudum ya yenge. Hepsi bu yüzden." Bejin tebessümle elini Kenanın omuzuna koydu.

"Her şey düzelecek Kenan. Emin ol."

"Umudum var yenge." Bejin onayladıktan sonra Kenanın kendi odasına gitmesiyle kendisi de odasına doğru adımladı. Eli karnına gittiğinde gülümsedi. Bebeği artık iki aylıktı. Yakın zamanda cinsiyeti belli olacaktı. Karnı hafiften çıkmıştı bile.

Aklına dün gece geldi. Resmen itiraf etmişti kocasına onu sevdiğini. Bunu söylemesiyle kendisini oldukça yükü hafiflemiş hiss ediyordu. Artık kocasına karşılık veremediği için kendisini sıkkın hiss etmiyordu.

Odaya girdiğinde Adarın  hâlâ uyuduğunu gördü. Birazdan kahvaltıya ineceklerdi ve onun kalkması lazımdı. Bu yüzden yatağa yaklaşarak yüzüstü uyuyan kocasının yanına oturdu. Eliyle çıplak omuzunu,sırtını okşarken bir yandan da kocasına sesleniyordu.