THE SECRET UNIVERSITY [COMPLETED BOOK 1]

Chapter21

Aico point of view.

Hinatid ako ni thunder at nag usap na din kami na wag ko munang ipahalata na alam kuna ang balak nila baka daw kase isusunod na nila ako.

Hindi ako takot mamatay, takot ako sa pwedeng mangyare pag patay na ako baka kung ano pa ang gagawin nila sa mommy at daddy ko . Kahit tinakwel nila ako magulang ko parin sila hindi ko sila pweding pabayaan, at Shaka pinangako ko din naman iyon sa kapatid ko na hindi ko sila papabayaan,

'I miss you mom and dad '

Kung alam nyo lang mahal na mahal ko kayo kahit na alam kung hindi nyo ako mahal dahil ampon lang ako sa pamilyang to,
Kahit hindi nila sinabi sakin alam kona yun dahil ako mismo ang nakarinig sa mga pag uusap nila ni daddy noon. Pero dahil ampon lang ako?  Wala akong karapatang tanungin at kwestunin sila, baka mas madismaya lang sila sakin :'( pero anonga naman ako?  Anak ng ibang tao na walang karapatan sa mundong tinitirhan ko, sa mundo kung saan ako nag durura kung saan ako binubugbug tuwing maka gawa ang kapatid ko ng kasalanan sakin ang sisi, sa akin ang bugbug, sabunot, mahirap mamuhay pero pinilit kung mabuhy hanggang sa makarating ako dito, Dito na inaakala kung ligtas ako nainaakala kung maging payapa ang buhay ko pero Mali ako!  Mas matindi pa dito dahil buhay ko ang nakataya dito.

Tumingin ako sa kisami na naiiyak habang inaalala ang buhay ko salabas pati narin sito sa loob ng SU. Ito ka aico oh isa kalang sa mga taong kinamumuhian nila, walang halaga sa tingin nila, kasinga wala kang kwenta! Pero bakit?  Bakit binuhay pa ako kung walang saysay ang buhay ko walang nag mamahal sakin,

~Flashback ~

Ate!  Ateeee!

"Oh bakit baby girl"

"Ate come here nandito sina mommy at daddy baka nakita ka nilang nasa kwarto ko"

"H-uh nanjan na sina mommy?  Kailangan kunang makalabas dito! "

"Ate Dali dito ka daan sa likod! "

Dali Dali akong kumilos at mabilis nilig pit ang mga kalat dahil alam kung malilintikan nanaman ako. Pero hindi panga ako nakalabas ng kwarto ay nakaabang na si mommy sa pintuan!

"Anong ginagawa mo dito?  Ang ditas talaga ng mukha mo! "

"M-ommy na m-iss kulang po kapatid ko-kaya pi--nuntahan ko n----"

"Pakk pakkkkkk----"

Hindi panga ako nakatapos mag paliwanag may dalawang sampal na.

"At talaga namang sumasagot kana ngayon! "

"Mommy sorry po hindi na mauulit"

"Hindi na talaga mauulit dahil pinaligpit kuna mga gamit mo umalis ka ditong hampas lupa ka"

"Mommy noo!  Wala ako mapuntahan mommy please! "

"Lumayas kaaaa ngayon na kung hindi papatayin kita"

Wala akong mapuntahan, araw ng lunis gabing Gabi iyon, umuulan at kumikidlat pa, halos lalagnatin ako sa ginaw at sa basang basa na mga gamit ko.

Please god please me and guide me ; (.

~end flashback '~

Sa mga oras at gabing iyon halos hindi kuna alam ang gagawin, para akong asong tinataboy ng sarili mong amo na walang magagawa. Yun ang tingin ko sasarili ko. Anonga naman kase ang karapatan ko diba,?

Siguro pinanganak akong kinamumuhian ng pamilya ko, kasinga naman tanga ako.

"Aicoo! "Tawag sakin ni van.

Tinignan kulang sya gusto ko syang sampalin pero ayaw kung gawin yun.

"Hoyyy bruha ka limang beses na kita tinatawag binge kaba!?"

"A-h sorry van! "Fake na ngite ang gante ko sa kanya. "Ano bang kailangan mo? "Tanong ko sakanya.

"Nabalitaan mo bang may namatay nanaman? "Oo ba nakita kunga Kong paano nyi pinatay eh.

"H-uh talaga van saan! "Kunyaring hindi ko alam.

"Malapit sa field bakla, hay nako ano nanaman kaya ang dahilan nila bakit nila ginawa yun? "Parang gusto ko syang sapakin ng napaka hard tanga ba sya best actress na talaga sya baka nakalimutan nyang sila ang punatay dun.

"Malamang pinatay nanaman nila sa WALANG KWENTANG DAHILAN MGA WALANG KWENTA, "parinig ko Kay van, nahalata kung parang nagulat sya sa sinabi ko.

"A-h i-kaw talaga aico Malay mo kasalanan nya din yun! "Pakyu van di bagay sayo mag sinungaling.

"Okay! "Ngumiti ako at nag talikon na "good night! "Sabi ko halata kung nag iba ang mood nya, siguro nahahalata nyang nag iba ako.

Pero hindi pwedeng malaman nya kaya dapat mag ingat ako lalo ng sila ang papatay sakin. Ang kasama ko sa unit na ito ang sya pang papatay sakin.

Kinabukasan.

"Good morning bakla! "Pag ka labas ko palang ng room gulat akong nakahanda na ang umagahan sa lamesa.

For the first time nag handa sya ng pang umagahan wow.

"Morning! "Nakangiting bati ko.

"Kain na tayo bakla! "

"Mauna ka baka may lason nyan! "Kunyareng Biro ko sakanya at natigilan sya"joke lang let's eat! "Biglang pag bawe ko sa sinabi ko.

"Letse kang bakla ka shempre hindi ko gagawin yun! "..piking ngite ang ganti nya sakin. Malay ko bang lalasunin mo ko.

"Hahaha!  Shempre ALAM KO NAMANG HINDI MO MAGAGAWA YUN DIBA VAN? "PAG DIDIIN KO SA SINABI KO SA KANYA, AT ALAM KUNG NAHAHALATA NYA YUN.

"A-hhh oo naman bakla bestfriend nanga kita diba! "
Nakangiting sabi nya.

Wow?  Bestfriend your face van, masyado kang plastic .

"Kayanga may tiwala ako sayo kasinga BESTFRIEND KITA! "
Nakangiting sabi ko sakanya.

"Oo naman bestfriend! "

Hindi na ako sumagot pa at tinitigan ko nalang si van. Hindi ko akalaing magagawa mo sakin to van, akala ko ba totoo ka!  Akala ko kaibigan kita!  Akala ko mapag kakatiwalaan ka van, pero lahat ng yun, puro kasinungalingan van, plastic ka din pala, akala ko mabuting tao ka?  Pero hindi nagkamali ako isang demonyo ka din pala!hindi kona alam ang gagawin ko van mapag kakatiwalaan pa ba kita?  Parang hindi na eh, o hindi na talaga,

Ang alam ko lang?  Kailangan konang makalabas sa walang kwentang UNIVERSITY na ito. Ito ang dahilan kung bakit naging walang kwenta ang buhay ko, wala nanga akong kwenta sa labas mas lalo pa akong naging walang kwenta sa LUGAR NA ITO, kinamumuhian ko ang lugar na ito. Ayaw konang mabuhay sa lugar na ito,

Aico mag papatatag ka makakalabas ka din sa lugar na ito, makakalabas ka din.