Ik wil je nog eens zien.

AMBER

Wie had ooit gedacht dat liefde mensen zo gek konden maken? dat kan ! Liefde is niet alleen heel mooi, maar kan ook veel pijn doen. Een gebroken hard is erger dan alles. 

Veel lees plezier xx

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

POV Amber :

Tranen stroomde over mijn wangen. Vreslijk. Waarom kwam ik ook naar hem toe? Waarom wou ik hem zoenen? Ik kreeg wat ik verdiende. Hij was het niet waard . Ik voelde nu haat in me opkommen. Woedend zat ik naar mijn huis te rijden, ik reed sneller dan normaal, en wist dat ik rustiger moest gaan rijden. Ik reed, en reed. Klootzack, waarom was hij zo? Wat had ik hem aangedaan die nacht? Ik dacht na. De laatste keer dat ik hem had gezien toen we nog 'bij elkaar' waren was toen ik ging werken. Nog steeds reed ik snel.

Hij wad die avond opeens weg, ik vroeg nog aan John waar hij was heen gegaan, maar die wist er helemaal niks over. Ik dacht die avanond dat hij me nog terug zou bellen, maar nee hoor. Opeens schrok ik.

was dat niet toevallig de avond dat zijn vader overleed ? Ja. Maar dat is geen exuus , hij had me moeten bellen, als je van iemand houd dan doe je dat. 

Ik was thuis. Tot mijn groote vernazing had ik niemand doodgereden, en mezelf ook niet.

''Waar was je?'' Sara keek me streng aan. 

''Gaat jou dat wat aan ?'' Sara's gezicht verzachte zich. 

''Nee.. ik was gewoon ongerust.'' Ik barste in tranen uit. Alles ging fout. Niet alleen die sukkel van Edward , maar ook mijn vader, ik was hem micchien wel kwijt over een paar dagen, de doctoren wisten van niks. En wat deed ik ? Alleen maar aan Edward denken. 

Ik wou schreeuwen maar en kwam geen geluid uit mijn keel , ik miste hem… Niels. Ik miste Niels erger dan ooit. Zijn hoofd spookte door de mijne.

''Rustig blijven Amber , alsjeblieft! '' schreewde Sara, maar ik kon het niet, alles weerd zwart en ik begon sneller en sneller te ademen.

Toen Niels dood ging, werd ik vaak ziek, ik kon mezelf niet controleren houden, als ik heel boos of verdrietig werd, ging alles mis, daarom was Sara ongesrust altijd ongerust. Ik had de neiging om zelfmoord te pleggen, en deed dingen die gevaarlijk waren. 

Niels was zo belangrijk en ik voelde me leeg  zonder mijn tweelingbroer Sins die dag moet ik calmerings pillen slikken , en ik moet niet te opgevonden raken, anders gaan mijn hersenen op hol slaan, en word ik gek. 

En dit was het moment, dat ik weer gek werd, Niels's hoofd ging niet uit mijn gedachtes, en ik pakte mijn hoofd vast, ik zag hem liggen, op zijn ziekenhuis bed, kaal. Ik begon te gillen.

''Ga weg!'' Ik viel op de grond en voor dat ik het wist viel ik flauw. Mijn adem stopte ik had moeite met mijn ogen weer open te doen. 

Langzaam maar zeker voelde ik mijn hard te snel gaan. Ik kreeg bijna geen lucht, en ik kreeg heftige pijn in mijn arm. Dit kon een hartaanval zijn, ik schrok en probeerde mijn ogen open te doen.

Ik lach opeens in Menno's armen die renend naast david in de auto sprong. 

Ik probeerde er bij te blijven mar toen Menno vol stress die ene zin tegen David zei viel ik weg.

''Haar hard is gestopt ! Haar hart is gestopt!''

Even opende ik mijn ogen. ik zag Sara huilend zitten tegen Menno aan, ze zaggen niet dat ik mijn ogen open had. 

David, waar was David? Weer zag ik het hoofd van Niels plots.

Ik begon weer snel te ademen, en weer die pijn in mijn arm. het begon weer, dit moest weg. Waar was mijn moeder.

Docters kwammen aanrennen en Sara begon weer te huilen. help.