Ik wil je nog eens zien.

AMBER

POV AMBER: 

Ik liep still naast Edward. Ik was beroerd en verdwaald, ik wist niet wat me allemaal overkwam en misschien was het wel een kwaade droom en werd ik morgen ochtend waker in mijn bed. Toch voelde het te echt. Zijn warme handen die om de mijn waren, zijn mooie bruine gezicht die geconentreert voor zich uit keek, het voelde zo zo echt. 

Ik bekeek zijn houding. Hij was een beetje gespannen en beet op zijn lip. Dat zach er natuurlijk ontzettend onweerstaanbaar uit. Zijn haar zat door de war en hij was veranders. Hij was veel rustiger, emotieneeler en zachter geworden. Ik wou zo veel aan hem vragen, hem paken en tegen me aandrukken, maar het was net of ik vergeten was hoe ik moest praten. 

Vincent was naar huis gegaan en ik moest hem beloven om hem morgen ochtend te bellen. De mooiroodhaige vrouw vond ik helemaal niks. Nee ik was niet jaloers hoor. Nou ja. Miscchien een beetje. Ik vroeg me af of ze iets hadden. Ik zou kapot gaan. Is hij dan zo snel over me heen gekommen?

''Niet zo piekeren roodkapje.'' Ik zach hem ondeugend naar me glimlachen, en keek in zijn ogen. We waren in zijn auto, een paar minuten van mijn huis. 

Hij pakte mijn hand en trok me lichtjes naar zich toe.

''Ik heb je zo gemist.'' Hij fluisterde het zo zacht dat ik het amper horde. 

''Edward wie was zij.'' Ik keek hem vragend aan en ik zach dat hij het moeilijk vond. Ja. Het is zijn vriendin.

''Laat maar.'' Ik voelde een brok in mijn keel en stapte de auto uit.

''Amber wacht!'' Hij probeerde me tegen te houden, maar ik rende zo snel ik kon weg.

''Kut Edward.'' Huilend kwam ik thuis aan. Niemand thuis? Opeens schoot me iets te binnen. Sara. Ik had Sara de hele avond achter gelaten.

Ik pakte mijn telephoon en negeerde de gemiste oproepen. Snel drukte ik sara's nummer in.

''Met Sara?'' Ze klonk blij.

''Met mij, sorry Saar, word niet boos ik ben al thuis ik…''

''No poblem schat, tot zo.'' En weg was ze. Ik zuchtte, waar was David? Tranen begonnen te stromen. De deur sprong open. Ik schrok zo dat ik achter uit viel.

''Ja sorry, ik dacht dat hij dicht zat.'' Een beschaamde Edward zat in de ingang van mijn deur. Beschaamd. Er stond een rood blosje op zijn wangen. Liefde gierde door heel mijn lijf. Hij was schattig zo.

Zijn haa zat warrig recht vereind en ik keek naar zijn schoenen. 

''Ga weg.'' Zei ik ongemeend. Hij keek me even aan en schudde toen zijn hoofd. 

''Waarom zit je op de grond'' Ik zach dat hij zijn lach moest inhouden. Beschaamd stond ik op.

''Gewoon.'' Opeens begon ik te huilen. Ik voelde me woedend, beroerd en alleen.

''Ga weheg.'' hij kwam dichter bij en hij trok me naa zich toe. Hij hield het verdwaalde plukkjes wat voor mijn ogen hing uit mijn gezicht en keek me aan. Zijn blik was zo intens, zo mooi zo rustig en liefdesvol dat ik niks anders kon doen dan terug kijken. 

''Ik hou van jou, al sins de eerste dag dat je bij mij thuis kwam met de roode jasje.'' Fluistede hij. Zijn stem kraakte. 

Hij kwam dichte bij. En net zoals een puzzel stukje die bij een ander hoort kwamen onze lippen bij elkaar. Ik kan niet beschijven hoe dit voelde. Echt niet. Het wed natuulijk steeds heftiger en voor ik het wist lach ik met hem in bed, naakt. 

''Ik wil je nu'' hijgde hij. hij klonk opgewonden en ik hoorde het niet alleen maar aan zijn schore stem maar aan heel zijn lichaam. Alles liet zien dat hij me wou, het deed me zo goed. 

''Ik hou van je.'' Ik duwde me van zich af en ging op zijn rug liggen.

''Nee. Ik wil niet meteen het bed met je induiken. Ik voelde me teleurgesteld maar toch blij op een vreemde manier. Hij hield van me.

''ik wil je zo veel vragen roodkapje.'' Hij ging op zijn zij liggen en keek me diep in mijn ogen aan. Zijn gespierde lichaam was goed te zien en ik moest me inhouden om hem niet meteen te bespringen. jeetje ik lijk net een beest.

''Hoe… Het..'' Zijn stem trillde.

''Ik was depressief Amber, echt depessief dugsverslaafd alles.'' Hij keek me aan en voelde me geschokt.

''Ik ben inderdaad met Lenny, omdat ik verliefd op haar was? Nee. Ze was er voor me dit hele jaar lang, ze heeft me geholpen. Ik voelde niks voo der, maar ik dacht dat je dood was Amber. Dood!'' Ik zach de pijn en ik voelde me veward. Dood? Waarom in hemels naam dood?

''Dood?'' Ik voelde me leeg.

''Die jongen die bij jou woont.'' Even zach ik jaloezie. David.

''David?'' vroeg ik. Hij knikte.

''Je was in het ziekenhuis een jaar geleden, je wou me niet mee spreken, Ik hield van je. Ik was naar je huis gegaan. David deed open en zach er zo beroerd uit. Hij vertelde dat je overleden was. Ik zweer je. Mijn leven was een hell, mijn vader en toen jij? Wat wist ik ervan dat hij loog Amber.''

Ik was woedend was Ed zei kwam niet mee in mij op. David had gelogen. David had gelogen. De klootzack.

Ik stond op en Edward keek me verbaasd aan. 

''Amber… Ik wil je niet weer kwijt, ik wil met je zijn voor altijd, je bent het. Jij bent het persoon..'' Hij fluisterde de laatste zin en zijn hoofd zakte.

Ik brak vanbinnen. Ik wou hem ook zo graag. Ik ging naast hem liggen en pakte zijn hoofd vast. Ik kon zo veel zien in zijn ogen. De pijn, De liefde, zo ellendig.

''Ik wil jou ook Ed.'' Ik zach even een twijfel en toen kwam een een opgeluchte blik. Twinkels verschenen in zijn ogen en hij glimlachte.

''Hij kwam naast me liggen en zoende me zachtjes.'' Duizende vlinders vlogen zo snel door mijn buik dat ik er draaierig van werd. Hij voelde zo heftig dat ik er een beetje misselijk van werd. Ik pakte hem stevid vast en duwde hem tegen me aan.

''En Lenny dan. ''

''Lenny en ik blijven friends with benefits, dat vind je toch neit erg?'' Ik keek hem geschrokken aan en ik zag dat hij me geamuseerd aan keek.

''Prima dat heb ik ook met je broer.'' De kamer vulde zich met gelach en ik zach dat hij gelukkig was.

Ik voelde me rood worden. Niet van schaamte. Niet van verdriet. Maar van de liefde die teveel werd voor me. Ik voelde dat ik gewoon warm werd.

Hij pakte me vast en zijn mond kwam vlak bij mjn oor.

''Lenny is belangrijk voor me Amber. Ik hou niet van haar en dat weet ze. Daarom deed ze zo kattig.'' Hij aarzelde en keek me toen aan.

''Ik wil met jou zijn en laat je nooit meer gaan. Nooit, nooit meer.''