Ik wil je nog eens zien.

EDWARD

POV Edward :

Het feit dat lenny er voor me was betekende niet dat ik niet depressief raakte. De depressie werd , voor mijn gevoel, met de dag erger. eten was moeilijk en slapen al helemaal. Mijn passie was om te drinken en te blowen. Lenny kwam dagelijk op bezoek, ze was lief en zorgzaam. 

Mijn leven begon saai en oninteressant te worden.

John was er niet voor me. Ik snapte het wel, wat was er aan? Ik deed niks, zei niks, voelde niks. Ik reageerde noulijks. John kwam om de dag langs, toen om de week, en ik had hem nu al een maand niet gezien.

Hij smste soms, om te vragen hoe het ging, maar toen hij snapte dat ik niet antworde stopte hij daarmee.

De dood van Amber kon ik niet accepteren. Toch was er die ene dag, dat iets in mij veranderde, Het was de dag dat Lenny niet kwam opdagen. Ik voelde me alleen en begon een ligte paniek opkommen. Wou ze niet meer? Was ze me zat? Ja, tuurlijk. Zoo'n sukkel als ik. 

Ik beelde me vekeerde dingen in.

14 uur smiddags, ze kwam normaal gesproken elke dag sins drie maanden om 9 uur smorgens. Waar was ze?

Ik begon me zorgen te maken. Slapen lukte me die avond niet, de volgende dag zat ik rondjes te lopen door mijn huis. Ik had haar gebeld, wel 100 keer, maar het kwam op haar antword apparaat. twee, drie, vier dagen gingen langzaam voorbij. Ik had me zat gezopen, normaal gesproken zou Lenny me tegen houden maar nu had ik geen stop. Het was een maandag, 4 mei, ik weet het nog precies.

''Klootzaken, alemaal klootzakken!'' Ik voelde de alcool. Wat deed ik hier nog? Ik had niemand meer, geen John, geen Lenny geen vader en veral geen Amber. Ik trok de goordijnen kapot en ik schreewde hard, iedereen was van me weg. Ik had niks. 

Was het mijn einde vandaag? Ik wil het, ik wil niet meer doorgaan. Ik pobeerde mezelf te sleuren naar de keuken. Slaapilen laggen in mijn nachkasje, onder het groene boekje wat ik van mijn vader had gekregen. Wat als ik daar nou 4 van nam in plaats van 1, of misschien 6? 

In mijn kamer opende ik met trillende handen het kasje. Ik wist het zeker. Ik dronk mijn laatste glas wisky. Mhm. 

Ik ging op bed liggen.

''Ik kom eraan Amber.'' Zei ik met een schore stem. Ik opende met trillende handen maar zekker van mijn aktie het pakketje dat in mijn handen lag.

Ik zak de grote witte pillen tevoorschijn komen. Ik slike en voelde de tranen opkommen.

''Lafaard'' fluisterde ik boos naar mezelf.

''Doe het dan lafaard!'' Schreeuwde ik toen

Ik nam pillen, hoeveel wist ik niet. Maar genoeg om in een diepe slaap te vallen. Het voelde vredig en ik was nog nooit zo rustig en moe. Ik voelde me vrij.