Ik wil je nog eens zien.

EDWARD

Pov Edward :

 

Hoe ik moest reageren wist ik niet. Vincent stond voor me. De zelfde ogen als de mijne, de zelfde glimlach, de houding, mijn broer. Ik voelde me zo geschokt door alles wat er gebeud was dat ik mijn hoofd liet zaken. Lenny aazelde niet en kwam naast me staan. Pakte mijn hand vast en keek de goep aan.

''Wat doen jullie hem toch aan! Laat hem met rust, hij heeft al genoeg aan zijn hoofd.'' Ze sloeg beschermend haar vrije am om mij heen.

Weer voelde ik de irritatie. Ik had haa had nodig, maa ze snapte niet dat de twee diebaaste pesonen dat ik in mijn leven heb gehad in een klap random voo me staan. Ik was niet vedietig, in tegendeel, ik was gelukkig, maar depressie leek in een klap te zijn verdwenen. 

''Laat dat'' Geergerd drukte ik haar van me af. Mijn ogen gleeden naar de stille Amber. Ze keek hopeloos voor zich uit. In de diepte. Een golf van liefde en geluk vloog met volle snelheid mijn buik door. Zo mooi. 

Ik keek weer naar mijn broer. Er stonden tranen in zijn ogen. 

''He broert..'' ik kon mijn zin niet afmaken want hij vloog in mijn amen en pakte me stevig beet. 

''Vinc. ik heb je ingehaald. Ik ben langer.'' fluisterde ik. Ik horde hem grinniken, maar op een emotie achtige manier.

''Ik heb je zo godverdomme veel gemist klootzack. Waarom was je opeens weg.'' Ik voelde hem lichtjes verstijven.

''Ik kon het niet. Met papa.'' Zuchte hij. 

''Ik was niet dat mooie perfecte kind dat jij was. Jij was alles voor papa, ik kon hem niks schelen'' Hij liet en even zag ik jaloezie in zijn ogen.

''Je was wel alles voor mij.'' Mijn stem trillde zachtjes. Ik schaamde me. Ik was dit laatste jaar alleen maar aan het huilen. Er was niks meer oven van de harde onweerstaannbare Edward. 

''Jij ook voor mij broertje.'' Ik glimlachte. 

''Je moet me alles vertellen man. Je ziet er goed uit!'' Zei ik stoer, Atans dat probeerde ik. 

Hij grinnikte zelfzekerd. Amber kwam tot leven.

''Sorry hoor, ik wil niet storen, maar ik ga naar huis. '' Ik keek haar aan en zach de pijn in haar ogen. Het brak mijn hart om haar zo te zien.''

''Ik breng je en zeg geen nee!'' Ik draaide me helemaal naar haar om en keek haar intens aan. Daar kon ze toch niet tegen op.

''Nee.'' Zeiden Amber en Lenny tegelijk.

Ik wierp Lenny een boze blik toe.

''Wat is jou probleem !?'' Ik voelde me boos worden. Rustig blijven Edward. Mijn adem werd sneller. Ik voelde me spieren spannen, ik wou haar weg hebben, gewoon even weg. Ik had Amber terug gevonden en ze moest weg!

''Ik ga met je mee.'' Ik trok Amber aan haar arm en keek terug naar Lenny.

''Ik zie je thuis begrepen.'' Ik zach een vreemde blik in de ogen van Lenny. Ze knikte en liep weg. Ik had geen tijd om me schuldig te voelen want Vincent kwam tegenover mij staan.

''Wie is zij?'' Hij keek geirriteerd haar kant op en keek me toen weer aan.

''De gennen die er voor gezord heeft dat ik hier nog levend rondloop.'' Mijn blik ging naar Amber. Ze zuchte en perste een glimlach. Ik weet niet of hij gemeend was, of hij nep was, of sacastish, maar op dat moment was ik de gelukkiste man op aarde.