I protect you ✔

.14.

p.o.v Niall

'wil je lunchen' vraagt ze aan mij. Rustig knik ik. 'dat is dan maar goed. Ik had alles al klaar gezet' zegt ze glimlachend. Ik grinnik en loop dan naar de keuken. 'moet ik Sofie halen' vraag ik.

'en Jade dan' vraagt Emma. 'die ligt nou net te slapen' antwoord ik. Emma knik en snel loop ik naar boven waar ik Sofie wakker maak. Rustig word ze wakker en wrijft ze in haar ogen. Wat is ze toch schattig. Rustig loop ik met haar de trap af naar beneden waar ze naast me gaat zitten. Met zijn 3e beginnen we met eten. En ik moet toegeven dat het echt verrukkelijk is. Na het eten ruim ik alles samen met Emma op.

Zodra we klaar zijn loop ik naar boven waar Jade rustig in haar bed ligt. Ze is al wel wakker. Ik glimlach naar haar en haal haar dan uit haar bed. Samen met haar loop ik naar beneden. 'Emma, is het goed als Jade en ik even naar de oude buurvrouw gaan' vraag ik aan haar. 'natuurlijk is dat goed. Zorg je dat jullie rond 5 uur thuis zijn' vraagt ze. Blij knik ik. Ik trek Jade haar schoenen aan en doe hetzelfde aan. Ik pak onze jas en loop dan met Jade aan de hand naar buiten. Samen lopen we naar het huis van de oude buurvrouw.

Daar aangekomen bel ik aan en word er gelijk open gedaan. De buurvrouw staat blij in de deuropening. 'Niall, Jade, ik dacht dat jullie me vergeten waren' zegt ze. Ik geef haar een knuffel en loop dan samen met Jade naar binnen. 'hoe gaat het' vraag ik aan haar. 'het gaat geweldig. Morgen komen mijn kleinkinderen logeren' zegt ze trots.

ik weet hoeveel dit voor haar betekend. 'dat is echt geweldig' zeg ik oprecht blij. 'en hoe gaat het bij jullie' vraagt ze bezorgd zodra ze naar mijn gezicht kijkt. Jade is weer hevig aan het hoesten. 'ja. het pesten is niet gestopt, en Jade is ziek' antwoord ik. 'wat zielig' zegt ze terwijl ze Jade oppakt.

'heey kleine' zegt ze tegen Jade die gelijk begint te lachen. Zodra ze lacht is ze echt zo schattig. 'heb je het haar wel verteld' vraagt de buurvrouw. 'ja, we zijn naar de directeur gegaan' antwoord ik. 'en zorgt ze goed voor jullie' vraagt de buurvrouw. 'ja zeker. Ze wil al onze zorgen op haar nemen al lukt dat niet altijd. Ik zie dat ze het echt moeilijk heeft maar ik probeer haar zo veel mogelijk te helpen' antwoord ik. 'je bent een goede jongen' zegt de buurvrouw.

Na een lang gesprek moeten Jade en ik gaan, anders komen we te laat thuis en dan is Emma ongerust. De buurvrouw en ik hebben het over veel dingen gehad. Ook had ik haar verteld over het moet ik haar mam noemen gedoe. Ze weet echt op alles wel wat te zeggen en vond dat ik haar gewoon mijn moeder moest noemen als ze ons zo gelukkig wilde maken.

Ook zei ze dat ouders echt heel blij worden als de kinderen die ze verzorgen hun papa of mama noemen, dus ik ga haar advies opvolgen. Op dit moment loop ik samen met Jade naar huis.

Na 2 minuten komen we aan bij het huis. Ik maak de deur open en gelijk komt Sofie aan gerend. Glimlachend til ik haar op en neem ik haar mee naar de woonkamer waar Emma zit. 'heey lieverd. Hoe is het gegaan' vraagt ze gelijk. Ik vind het echt geweldig dat er eindelijk een soort van moeder is die me lieverd noemt.

Een jaar geleden had ik dit echt niet gedacht. 'het ging echt geweldig' antwoord ik terug. Ik glimlach naar haar en ga naast haar op de bank zitten. Gelijk kruipt Jade op mijn schoot. Sofie komt aan de andere kant van mij zitten. Zo zitten we een hele tijd tot dat Emma ons roept om te gaan eten.

Met zijn 3e lopen we naar de keuken waar we genieten van het eten. Daarna ruimen Emma en ik de keuken op. Ik ben echt kapot. 'leg jij Jade in bed. Dan doe ik Sofie' zegt Emma. Ik pak Jade haar pillen en til haar dan naar boven. Haar pillen van vanmiddag zijn uitgewerkt want ze is echt hard aan het huilen. Dit is echt te zielig. Ik heb zo veel medelijden met haar.

Boven aangekomen drinkt Jade het water op en zo wieg ik haar nog een half uur op en neer tot ze eindelijk slaapt. Rustig leg ik haar in het bed en daarna ga ik naar beneden waar Emma al zit. Ik geeft me een vriendelijke glimlach en snel ga ik naast haar zitten. Dit is gewoon echt ongelofelijk. Ik had nooit gedacht dat ik nog ooit zo'n lieve moeder zou hebben.

Een moeder die van me houd. Die ons gelukkig wil hebben. Eerst dacht ik dat die mensen niet bestonden, maar door Emma zie ik in dat die er zeker wel zijn.

Zodra ik ga zitten op de bank slaat Emma haar arm om me heen. 'heb je nog hoofd of buikpijn' vraagt ze zacht aan mij. 'klein beetje' antwoord ik. Ze glimlacht en geeft me een kus op mijn voorhoofd. Ze is echt de beste moeder ooit. 'ook al ben je misschien niet mijn echte kind, vergeet nooit dat ik van je houd' zegt ze zacht in mijn oor. 'ik hou ook van jou. Je bent echt de liefste moeder die er is' antwoord ik terug.

'moeder. Dat bevalt me wel' zegt ze lachend. 'dat zei de buurvrouw al' antwoord ik. Na nog even gepraat te hebben ga ik slapen. Ik ben echt kapot. Ik zeg Emma gedag en ga dan naar boven waar ik eigenlijk gelijk in slaap val.