I protect you ✔

.12.

p.o.v Niall

Na een half uur gelegen te hebben met tranen in mijn ogen gaat voorzichtig de deur open. Zodra ik opkijk zie ik Emma staan. 'heey' zegt ze zacht. Ik glimlach en voorzichtig sluit ze de deur waarna ze op mijn bed komt zitten. Ik ga rechtop zitten en zo zitten we naast elkaar.

'wat is er toch aan de hand? Je gezicht is zo blauw als iets. Ik wil je helpen' zegt ze voorzichtig. Net als ik iets wil zeggen begint ik denk Jade te huilen. Emma zucht geïrriteerd en gaat naar beneden. Na een minuut komt ze terug met Jade in haar armen. Jade haar oogjes zijn zo rood als iets.

Ze gaat weer naast me zitten en legt Jade op mijn bed neer. Ik kijk haar vragend aan. 'ik denk dat ze een beetje ziek is' antwoord Emma. Ik knik en kijk dan weer naar beneden. 'wat is er nou gebeurt' vraagt ze nog een keer. 'er is niks' antwoord ik. 'waarom wil je het mij niet vertellen? Je weet dat je alles kan zeggen' vraagt ze rustig. Echt ze is het beste mens ooit. Ze blijft rustig, is zorgzaam, heel aardig en als je haar nodig hebt dan is ze er voor je.

'je hebt gewoon al genoeg zorgen aan Sofie en Jade. Ik wil je niet gek maken om ook mijn zorgen erbij te stoppen' antwoord ik. 'oke ja misschien word ik soms wel gek dat ik nu 3 kinderen moet verzorgen. Maar ik heb er zelf voor gekozen, omdat ik van jullie houd' antwoord Emma.

'vertel me wat er is. Ik zal je helpen' zegt ze terwijl ze haar armen spreid. Zo snel als ik kan ga ik in haar armen die ze om me heen slaat. Nu lopen de tranen als gekken over mijn wangen. 'vertel het me' fluistert ze. 'het gaat gewoon niet zo goed op school' antwoord ik. Nu weet ze niet dat ik word gepest. 'hoe bedoel je' vraagt ze. Nu moet ik het wel vertellen. Ik vertrouwde haar Jade ook toe, dus dan kan dit toch ook wel?

'ik word gepest, al heel lang' antwoord ik. 'lieverd, waarom heb je dat nooit gezegd' vraagt ze met een trillende stem. Huilt ze nou? 'omdat ik het nooit iemand vertel' antwoord ik. 'ik ga je helpen. En ik ga je bed verschonen want Jade heeft eroverheen gespuugd' zegt ze waardoor ik hard begin te lachen.

Ik ga uit de knuffel en kijk haar aan met een glimlach. 'bedankt' zeg ik haar. Snel pak ik Jade van het bed af voordat ze nog meer gaat spugen. Terwijl Emma boven het spuug weghaal probeer ik Jade rustig te krijgen. Ze is helemaal warm. Dit is zo zielig. Ik heb echt medelijden met haar. Ik ga op de bank zitten en leg Jade die nog steeds huilt op mijn schoot. Ook Sofie komt erbij zitten.

Ze gaat dicht tegen me aanzitten. Dan komt Emma naar beneden. Ze kijkt blij mijn kant op. 'je bed is verschoont' zegt ze. 'heel erg bedankt' antwoord ik.

Nog steeds ben ik met mezelf in de knoop. Hoe moet ik haar noemen? Ik zou haar wel mam kunnen noemen, maar misschien vind ze dat wel raar. Ze gaat naast me zitten. Gelijk kruipt Sofie over Jade en mij heen naar Emma waardoor Jade nog harder begint te huilen.

'Sofietje, let een beetje op' zeg ik tegen haar. 'sorry Niall' zegt ze schuldig. Ik word echt gek van dat gehuil. Rustig wieg ik haar op en neer. Ze gaat steeds langzamer huilen. Maar stopt niet. 'ik ga wel even naar de dokter' zeg ik tegen Emma. 'is goed. Moet ik mee gaan' vraagt ze aan mij. 'nee, zorg jij maar voor Sofie' zeg ik. Glimlachend knikt ze. Ik doe Jade haar schoentjes en jas aan en loop dan naar buiten.

Na lang lopen zet ik Jade op de grond dat ze zelf ook loopt. Maar inverplaats lopen gaat ze op de grond liggen huilen. Ik word gek van dat gehuil!

Zodra we na een lange weg bij de dokter zijn mogen we gelijk naar binnen. Ik leg Jade op het bedje en neem dan afstand. De dokter doet allemaal onderzoekjes en loopt daarna weg. En het ergste is dat ze nog steeds niet is gestopt met huilen.

Mijn broekzak trilt. Ik pak mijn telefoon eruit en zie dat ik een berichtje heb van Emma.

'hoe gaat het' staat er.

'ik word gek van dat gehuil. Ze zijn nu denk ik de uitslag aan het bekijken' typ ik terug.

'het komt wel goed' stuurt ze naar mij.

De dokter komt de kamer binnen waardoor ik mijn telefoon gelijk weg leg. 'ze heeft hoge koorts. Daarom huilt ze maar dat gaat over. Als je haar deze pillen geeft zal stoppen met huilen' zegt de dokter tegen me.

Ik knik en pak de pillen. 'en waarom wil ze niet lopen' vraag ik zodra ik haar op de grond zet. Gelijk gaat ze weer op de grond liggen en begint te huilen. 'omdat ze lui is' antwoord de dokter simpel.

Ik knik en neem Jade mee naar huis. Daar kijk ik op de verpakking en zie dat ze een pilletje moet hebben. Ik loop naar de keuken waar ik en glas water maak. Daar doe ik het pilletje in en geef het dan aan Jade die gelijk een slok neemt. Zodra ze het heeft doorgeslikt kijkt ze me vies aan waardoor ik echt hard lach.

In de woonkamer aangekomen leg ik alles uit aan Emma. Ik ben echt kapot. Na het eten ruim ik de keuken op terwijl Emma de kinderen in bed legt. Het was best wel laat toen we begonnen met eten dus nu moeten ze ook naar bed.

Zodra ik klaar ben loop ik naar boven waar ik de kamerdeur van Jade nog open zie staan. Ik loop naar binnen en zie daar Emma op het bed met Jade in haar armen. Jade is nog steeds hard aan het huilen en dan bedenk ik me dat ze de pillen nog moet hebben. Snel ren ik naar beneden waar ik de pillen uit het kastje pak en die dan in haar water doe. Daarna loop ik weer naar boven waar Jade het water opdrinkt. Zo blijven Emma en ik nog even op het bed zitten tot ze in slaap valt.

'wat is ze schattig' zegt Emma. 'ik weet het' antwoord ik. Zelf loop ik ook naar mijn kamer waar ik in slaap val.

deel 12