I protect you ✔

.40.

p.o.v Niall

na het telefoon gesprek

Pap is hier over een kwartier en heeft een wapen bij zich waarmee hij ons wil vermoorden, shit. En mama heeft nooit bij hem willen horen. Moet ik haar geloven? We zien wel. als papa hier serieus komt geloof ik haar. Eigenlijk is het ook best wel logisch. Van papa kregen we thuis echt vies eten, maar van mama kregen we dingen die we lekker vonden, en snoepjes.

Mama heeft mij nooit geslagen. Het was altijd papa die dat deed. Mama zei alleen gemene dingen tegen ons. Bij de ontvoering was zei degene die ons te eten gaf. Papa heeft ons nooit eten gegeven en dat was hij ook niet van plan. Snel ren ik naar binnen opzoek naar Jade en Sofie. Na een paar minuten rennen heb ik ze gevonden. Ik pak ze beide op en ren naar onze groep bewakers.

'jongens, er komt een gestoorde man aan die ons dood wil hebben. Laat hem buiten en zorg dat hij niet bij ons komt' zeg ik in paniek. 'hij heeft een wapen bij' zeg ik voor er 10 mannen weg rennen naar verschillende kanten. 'jongens, help' roep ik hard door de zaal. Gelijk kijken de jongens mijn kant op. 'alsjeblieft. stop het concert. Zorg dat ze naar huis gaan. Pap komt' roep ik naar hun. Zo snel de jongens kunnen sluiten ze het af en geven ze iedereen bij de uitgang een kaartje voor een excuses concert wat ze zullen geven na ons 2de concert.

Ze rennen het podium af en kijken me angstig aan. 'mama belde me dat ik me moest verstoppen omdat pap ons komt vermoorde' zeg ik met tranen. 'je moeder' vraagt Louis ongelovig. 'ze zegt het nooit gewild te hebben maar anders doden hij haar' leg ik uit. 'we helpen je maat zegt Liam. 'hun ook' vraagt Liam, wijzend naar Sofie en Jade. Ik knik gelijk.

'kom mee. In dit gebouw zit een ondergrondse ruimte waar alleen artiesten vanaf weten voor gestoorde fans' zegt Harry. Iedereen rent achter hem aan en uiteindelijk zit ik samen met Jade, Sofie en Liam in een ondergrondse ruimte. Liam ging mee voor als we te erg in paniek raken want je hoort wel alles wat er gebeurt boven. Ik zit dicht tegen Liam aan. Hij heeft Jade die het meest in de stress is en ik heb Sofie. Sofie snapt het wel maar raakt minder snel in de stress.

Jade is helemaal aan het huilen. Liam probeert het te stoppen. Snel legt hij zijn hand voor haar mond. De tranen blijven over haar wangen heen stromen. Echt dit is zo zielig. En dan stop ik bijna mijn adem als ik mijn vader zijn stem hoor. 'waar zijn ze' roept hij boos. 'wie' vraagt iemand. Ik denk een van de beveiligers. 'die rotkinderen natuurlijk' zegt mijn vader boos. 'die zijn net doorgegaan met het vliegtuig naar Italië. Ik denk dat ze er wel bijna zullen zijn. Daar verblijven ze 2 dagen' zegt dezelfde persoon zo overtuigd mogelijk.

'bedankt, ze gaan eraan' zegt hij boos. En op dat moment hoor je sirenes. Hij staat hier dus al langer. Ja ik vind het niet raar. Al die beveiligers, daar doe je wel even over. 'verdomme' zegt hij boos. En dan hoor je hem niet meer. Ons luik word geopend en daar zie ik een van de beveiligers staan. 'hij is op de vlucht voor de politie' zegt hij. 'maar niet meer hier' voegt hij er nog aan toe.

Opgelucht stappen we uit de kamer. Ik ben blij ook. Echt het was te klein, te krap. Alles kwam op me af. Gelijk pak ik mijn telefoon en bel ik mama. Na 1 keer overgaan neemt ze op, alsof ze erop aan het wachten was. 'jongen, is alles oke' vraagt ze gelijk. 'ja, hij is nu op de vlucht voor de politie en hij denkt dat we in Italië zitten' vertel ik haar.

'gelukkig, je zit op tour toch' vraagt ze mij. 'ja' antwoord ik. 'en je hebt nu toch nog 1 show in Nederland' vraagt ze me. 'nee 2. Een excuus concert voor de fans van vandaag' antwoord ik. 'kunnen jullie na die 2 concerten even een kleine pauze nemen? Emma en ik willen jullie beide graag even zien na deze ervaringen. En ik denk voor jullie best wel grote schok' vraagt ze.

'hoe weet je dat Emma dat wil' vraag ik haar. 'ik volg haar op twitter en daar schrijft ze alleen maar hoe erg ze jullie mist en vandaag dat ze zo hoopt dat alles goed is met jullie. Dat ze echt gechoqueerd is' zegt ze. 'ik zal vragen of we een week pauze kunnen krijgen' zeg ik tegen haar. 'heel erg bedankt. en ik hoop ook dat jullie mij willen zien na wat ik heb gedaan want ik snap echt als je dat niet wilt' zegt ze onzeker. 'ik wil je wel zien. En zo erg was het niet. Jij sloeg ons niet' zeg ik.

Ik hoor haar duidelijk slikken. Verbergt ze iets? 'jawel, ik wil eerlijk zijn. Ik moest van jullie vader elke dag Jade wel mishandelen. ik kon het huilen van haar eigenlijk niet aan maar hij hield een mes bij me voor als ik het niet deed' zegt ze. Ik hoor dat ze begint te huilen. 'mama niet huilen' zeg ik in de hoop haar te troosten. 'ik snap je. En misschien krijg ik met jou wel net zo'n goede moeder zoon relatie als met Emma' stel ik haar gerust. 'ik hoop het. Dat was altijd mijn droom. Om samen knus op de bank te zitten en dan over van alles en nog wat te praten. Dat je dan bij mij in slaap viel. Maar het mocht nooit van je vader, je moest boven blijven zei hij' zegt ze snikkend.

Dat is wel echt wreed. 'en toen je klein was. Ik wou je altijd in ons bed hebben als we gingen slapen omdat je niet zo goed kon slapen. Maar papa zei je te vermoorden als ik dat deed' zegt ze. 'het komt goed, echt waar' stel ik haar gerust. 'ik moet nu gaan. Jade en Sofie zijn echt heel moe' zeg ik. 'is goed lieverd. Ik hoop tot snel. En let goed op voor papa' zegt ze voor dat ze ophangt. Ook ik leg mijn telefoon weg.