I protect you ✔

.51.

p.o.v Liam

'zullen we even naar Niall' vraag ik aan ze. ze waren gister avond de hele avond aan het zeggen dat ze Niall missen. gelijk knikken ze. Anne en Sofie stappen beide uit het bed. ik pak mijn krukken en sta dan ook op uit mijn bed. op mijn krukken lopen we naar de kamer van Niall. voor zijn kamer kijk ik ze beide nog een keer aan. ik weet niet hoe hij erbij ligt. 'wacht even' zeg ik tegen ze. ik open de deur een klein stukje en zie hem dan liggen. het zal de kinderen geen levenslange trauma bezorgen.

ik op de deur verder en gelijk rennen Anne en Sofie naar binnen. 'Niall' vraagt Anne. maar natuurlijk reageert hij niet. 'Niall slaapt' zegt Anne. 'en ik hoop dat hij daar gauw weer uit komt' mompel ik. ik pak een stoel waar ik op ga zitten. gelijk kruipt Anne op mijn schoot. Sofie pakt ook een stoel en komt naast me zitten.

'doe maar praten tegen Niall. hij kan jullie horen' zeg ik. ze kijken elkaar aan en dan weer terug naar Niall. 'hooi Niall. je bent een slaapkop' zegt Anne waardoor ik hard begin te lachen. 'dat is toch niet aardig' vraag ik haar. 'maar Niall nu al een hele dag slapen' zegt ze. het uitleggen heeft toch geen zin want ze snapt het niet. Sofie en Anne vertellen veel verhalen tegen Niall. ook vertellen ze over gister, hoe leuk ze het hadden met mij. maar dat ze Niall misten. echt heel schattig. ik wou dat het mijn zusjes waren. zo schattig.

na een half uur gaan we weer weg. op onze kamer aangekomen duurt het niet lang voordat de man komt. Sofie kijkt me nog angstig aan maar loopt dan toch weg. Anne kruipt van mijn bed af en begint rondjes door de kamer de lopen. 'wil je zo naar buiten' vraag ik haar. gelijk knikt ze. 'als Sofie terug is gaan jullie met de jongens naar het park' beloof ik haar. ze glimlacht blij en gaat verder met rondjes lopen. ik pak mijn telefoon en zoek Harry zijn nummer. na een paar keer word er opgenomen.

'heey met Harry' word er gezegd. 'hee Harry. kunnen jullie zo naar het ziekenhuis komen. Anne wil naar buiten en ik denk Sofie ook wel maar die zit nu bij de therapie' zeg ik. 'is goed. we komen eraan. dan kunnen we ook nog even met je kletsen' zegt Harry. 'tot zo' zeg ik. 'bye' word er gezegd voordat ik ophang. Anne staat aan de rand van het bed me heel schattig aan te kijken. ik til haar op en zet haar dan op mijn schoot neer.

ze pakt de ring om mijn vinger en begint er mee te spelen. ze vind het echt geweldig. na een tijdje doet ze hem weer terug en slaat ze haar kleine armpjes om me heen. ze legt haar hoofd op mijn borst en niet lang daarna ligt ze te slapen. een uur later komt Sofie blij terug rennen. 'hee Sofie, hoe is het gegaan' zeg ik zacht zodat Anne niet wakker word. 'het was super leuk' zegt ze vrolijk. dan komen ook de jongens binnen.

rustig maak ik Anne wakker die gelijk naar Louis toe rent. 'buiten spelen' roept ze vrolijk. 'ga je ook mee Sofie' vraag ik haar. ze knikt haar hoofd en loopt dan achter Harry aan naar buiten. en nu ben ik alleen. ik snap alleen nog niet waar onze ouders zijn. ze zouden komen, en ze zijn er nog steeds niet. boeit het ze dan niks dat we hier liggen? Niall zijn ouders waren er gelijk. ik pak mijn telefoon en bel mijn moeder, die na een paar keer opneemt.

'heey Liam' zegt ze. 'mam. waar blijven jullie' vraag ik haar. 'alle vliegritten zijn afgelast omdat er een harde wind staat hier. we zijn al 8 uur aan het wachten hier. bijna elke ouder is er, behalve die van Niall' zegt ze. 'dat is wel vervelend. maar komen jullie snel. ik moet hier nog een week liggen. en Niall moet nog wakker worden' zeg ik. 'ja we komen zo snel mogelijk echt waar. iedereen is zo bezorgd om jullie. en waar zijn Niall zijn ouders, die zijn er als enige niet' vraagt ze. 'die zijn hier al. die waren eerder gegaan' antwoord ik.

na een kort gesprek leg ik neer. op de app zie ik dat ik een berichtje heb van Emma. 'kunnen we langskomen' staat er. gelijk stuur ik terug dat het goed is. en een minuut later gaat de deur open. 'heey' zeggen Emma en Lily die de kamer binnen komen lopen. 'hooi. hoe gaat het met Niall' vraag ik gelijk. ik ben echt bezorgd om hem. 'hij heeft een grote vooruitgang gemaakt. het is bijna ongelofelijk zo groot. er is een wonder gebeurt in die kamer' zegt Lily blij. gelijk voel ik me zo veel beter. hij heeft vooruitgang gemaakt. hij gaat het reden, ik weet het zeker.

(* ik ga tijdens dat ik dit boek upload ook nog een ander boekje uploaden wat ik heb gemaakt toen ik nog klein was*)