I protect you ✔

.5.

p.o.v Niall

Er gaan een paar weken voorbij. Jade heeft nog een paar dagen moeilijk gedaan maar daarna ging het goed. Al wil ze niet graag met andere kinderen spelen.

Vandaag is het familiedag bij ons op school. Dat betekend dat je je gezin mag meenemen en dan gaan we allemaal dingen doen wat met gezin te maken heeft ofzo. Ik heb er opzich wel zin in. Eindelijk mag Jade een keer mee naar school. Alleen dadelijk gaan mensen mij pesten bij Jade in de buurt. Dan ziet ze me als een zwakkeling, dus het zijn gemengde gevoelens.

Na de ochtendroutine sta ik samen met Jade hand in hand op het schoolplein. Iedereen kijkt me raar aan. Ik ben hier ook echt de enige die geen ouders bij zich heeft. Er rolt een traan over mijn wang. Het is gewoon zo moeilijk om al die kinderen hier met zijn ouders te zien knuffelen. Ik heb alleen Jade. Mijn ouders knuffelde mij nooit, ze sloegen me. Met een zucht en Jade aan mijn zijde loop ik naar binnen. Eerst heb ik economie. Geweldig. Hoor de sarcasme. Het is nog redelijk vroeg dus ga ik samen met Anne in de kantine zitten.

Eerst ga ik zitten en dan komt Jade op mijn schoot. 'groot' zegt Jade gelijk. Ik grinnik. Die stem, en die lach, daar word ik gelijk weer blij van. Helaas zijn er bepaalde mensen die dat verpesten. De operpestkop komt op me aflopen.

'hee Niall, heb je geen ouders' vraagt hij gemeen. 'nee' antwoord ik terug. 'hebben je zeker verlaten door je lelijkheid' zegt hij met een lach. 'Niall lieve jongen' zegt Jade. Ik schiet in de lach terwijl de pestkop me raar aankijkt. 'nee Niall is dik en lelijk net als jij' zegt hij. En daar ging hij te ver.

Ik zet Jade op de bank en loop op hem af. Ik sla hem hard tegen zijn gezicht waardoor zijn neus begint te bloeden. Daarna schop ik hem nog in zijn ballen en ga ik weer terug zitten bij Jade.

'nog 1 keer iets over mijn zusje en je gaat eraan' zeg ik voordat hij weggaat. Niemand zegt iets gemeens over mijn zusje. 'Niall deed pijn' zegt Anne. Ik had eigenlijk gehoopt dat ze dit niet had gezien. Eigenlijk had ik er niet bij nagedacht dat ze er nog zat. 'Jade mag dat niet nadoen' zeg ik tegen haar.

Ze knikt en dan gaat de bel. We moeten snel naar het lokaal. Ik pak Jade op en loop naar het lokaal. 'hee Niall, waar zijn je ouders' vraagt de vrouw. 'niet hier' antwoord ik. Snel ga ik op mijn plaats zitten met Jade op mijn schoot.

'oke hallo allemaal, we gaan vandaag dingen doen met je gezin. Het gaat om samenwerking' zegt de vrouw. Bij iedereen legt ze een blaadje op tafel. 'dadelijk teken je jou gezin en zet je erbij hoe jullie jezelf over een paar jaar zien' zegt ze. Jade kijkt me meteen blij aan.

'oke teken jij mij en dan teken ik jou' zeg ik. Anne knikt en begint met tekenen. Na een half uur zijn we beide klaar. 'en hoe zie jij me later' vraag ik aan Jade. 'Niall met kinderen werken' zegt ze. Dat is echt schattig. Ik schrijf het eronder. Bij Jade zet ik eronder 'behulpzaam en op school'.

Samen lopen we naar de vrouw van economie. 'wil jij het geven' vraag ik aan Jade die gelijk knikt. Ik geef haar het blaadje en til haar op zodat ze nu op het bureau zit. 'klaar' zegt Jade. Zo schattig.

'Niall, ik wist niet dat jij zo'n schattig zusje had' zegt die vrouw. 'ja al 2 jaar' antwoord ik terug. 'wat mooi getekend' zegt ze tegen Jade. Ik weet dat ze heel goed is met kinderen. Ze houd ook echt van kleine kinderen. Ik til Jade weer van het bureau en we krijgen een nieuw blaadje. We moeten opschrijven waar we aan denken als we aan ons gezin denken. We mogen het tekenen of schrijven.

Samen lopen we terug naar mijn plaats. 'waar denk je aan bij ons gezin' vraag ik aan Jade. 'papa, mama stom. Hun niet leven' zegt ze gelijk. 'wil je het tekenen' vraag ik aan haar. Ze knikt en begint met het tekenen van 2 poppetjes waar ze dan een kruis doorheen zet. Je kan er niet uithalen dat het poppetjes zijn, maar ja, ze is 2. Ik schijf er nog onder 'papa, mama stom'.

'waar denk je nog meer aan' vraag ik haar. 'Niall lieve jongen' zegt ze. Gelijk schiet ik in de lach waardoor de rest van de klas me raar aankijkt. Ik schrijf het erbij en zo verzinnen we nog wat dingen.

Daarna lopen we weer naar het bureau en levert Jade het briefje in. De juf, ook mijn mentor, kijkt raar naar het briefje en dan bezorgd naar ons. 'Niall, dit zijn de woorden van de kleine toch' vraagt ze wijzend naar de tekening met de tekst eronder. Ik knik. 'ik ben je mentor, en maak me hier dus best wel zorgen om. Wat bedoelt ze met de tekening en woorden?' vraagt ze.

'zoals het er staat, papa mama stom. Papa mama weg' zeg ik op Jade haar woorden. Gelijk loop ik ook weer weg. Dan ga ik op mijn plaatst met Jade zitten. Ik geef haar een pen en daar vermaakt ze zich wel mee.

Ik kijk de klas rond. Al die gelukkige ouders. Zo trots op wat hun kinderen hebben bereikt. En ik, ik weet niet waar mijn ouders zijn. Hun waren nooit trots op ons. Zodra ik weer terug kijk naar Jade schiet ik weer in de lach. Haar een pen geven was dus geen goed idee. Haar hele handen en armen zitten onder de pen.

Ik zet haar op de grond en loop lachend samen met haar naar de wasbak waar ik alles ervan was. Daarna lopen we samen weer terug naar onze plek. Ik weet niks om haar te vermaken. Oo wacht ik had haar knuffel meegenomen. Ja ik had wat van haar spullen meegenomen.

Ik haal de knuffel uit mijn tas en haar fiep. Ja die heeft ze nog. Ze moet iets in haar mond hebben en ik doe dat dan doormiddel van een fiep. Anders gaat ze duimen en gaan haar tanden verkeerd staan.

Jade pakt gelijk de fiep en doet die in haar mond. Dan pakt ze haar knuffel die ze stevig vastpakt. Ze komt tegen me aanliggen en valt dan in slaap. De juf kijkt me trots aan. Waarom glimlacht ze zo naar mij? Ik vind het eng.

Hooi iedereen. Weer een Nieuw deel. Hope you enjoy.