I protect you ✔

.43.

p.o.v Niall

Zodra we thuis zijn ga ik snel naar binnen waar ik naar mijn kamer ga en hem op slot doe. Het word gewoon te veel. Lars is dood, mijn eigen vader wil ons dood en ineens is mama weer in mijn leven. Een lieve moeder. Een mama die ik nooit heb gezien. Ja Emma, maar niet mijn eigen moeder.

Na een paar minuten hoor ik geklop op de deur. Snikkend sta ik op en maak de deur open waar Emma staat. 'jongen toch, wat is er aan de hand' vraagt ze terwijl ze me in een knuffel trekt. 'het is gewoon zo veel. Alles wat ineens gebeurt. Mijn beste vriend, mijn vader, en dan ook nog mama' zeg ik huilend. 'het is goed. Ik heb net met mama gepraat en ze is serieus echt een lieve vrouw die gewoon de verkeerde man is tegengekomen' zegt Emma.

'ik vind haar ook wel aardig. maar ineens is ze weer in mijn leven. Ik weet niet wat ik moet doen' antwoord ik. 'wat doen' vraagt Emma. 'bij wie moet ik gaan wonen? Bij mama of bij jou' zeg ik. 'wat voor jou het beste is. Wil je bij haar gaan wonen sta ik volledig achter je beslissing en hoop ik dat je nog wel regelmatig langs komt. Wil je hier blijven wonen sta ik ook achter je beslissing en dan moet je zorgen dat je met mama contact houd. Maar ik zal altijd van je blijven houden, waar je ook bent' zegt Emma waarna ze een kus op mijn voorhoofd drukt.

'ik wil wel bij mama wonen, maar nu nog niet. Ik wil gewoon meer vertrouwen' zeg ik tegen Emma. 'het maakt niet uit. Ze zal het begrijpen, en ik begrijp het ook. Als ik je maar wel eens zie. Ik kan je nog steeds niet lang missen' zegt ze met een glimlach. Ik geef haar nog een knuffel en daarna lopen we samen naar beneden.

Zodra ik de deur open krijg ik een glimlach op mijn gezicht. Mama zit daar samen met Jade en Sofie op de bank een boekje te lezen. Jade zit op haar schoot en Sofie hangt erbij. Echt zo schattig! Het maakt het nog schattiger dat Jade haar knuffel en fiep bij heeft en echt super schattig aan het lachen is. 'ooo heey' zegt mama zodra ze ons opmerkt.

'jongen toch, wat is er aan de hand' vraagt ze zodra ze me goed bekijkt, waarschijnlijk omdat mijn ogen rood zijn. 'niks' antwoord ik zacht. Ze gaat er verder niet op in en gaat weer verder met Jade en Sofie voorlezen. ik zit zo met mezelf in de knoop. Ik wil eigenlijk niet weg van hier. Dit voelt gewoon als mijn echt thuis. En dan zie ik Sofie minder, maar ook Emma. Ik kan niet zonder hun.

Maar ik wil ook graag bij mama wonen. ze is immers wel mijn echte moeder en ze heeft het ook altijd geprobeerd goed te doen op de manieren dat ze dat kon. Maar toch, Emma heeft zo veel gedaan. In elke tijd verzorgt, altijd stond ze wel klaar voor ons als we ons niet goed voelden. Als ons iets dwars zat. En dan Sofie, ik kan haar echt niet missen hoor. Ze is mijn zusje, ik kan niet zonder haar. En als ik haar maar 1 keer per week zie stort ik in.

Ik weet het echt niet meer. Zonder dat ik het echt door heb rolt er een eenzame traan over mijn wang. 'Niall, wat is er' vraagt mama gelijk. 'ik weet het gewoon niet meer' zeg ik snikkend uit terwijl er steeds meer tranen over mijn wangen rollen.

Mama en Emma staan beide op en komen naast me zitten. Mama trekt me voorzichtig in een knuffel. 'wat weet je niet meer' vraagt mama. 'nu dat jij er weer bent moet ik kiezen waar ik wil wonen, maar ik kan niet kiezen. Jullie zijn beide goed. En Emma voelt ook als een moeder net zoals jij' antwoord ik. 'ik zal je het makkelijker maken. Ik heb niet eens een huis meer' zegt ze. Ik kijk haar niet begrijpend aan.

'het huis staat op papa zijn naam en nu dat ik de regels heb verbroken, mag ik niet meer binnen. Ik woon eigenlijk op straat' zegt ze. 'dat is zo zielig' zeg ik. Ze haalt haar schouders op alsof het niks is. 'maar waar slaap je dan' vraagt Emma. 'in de auto. die heb ik gewoon meegenomen' antwoord ze. Ik draai me vlug om naar Emma. 'mam, ze kan toch niet in de auto slapen vanavond' vraag ik aan Emma. 'nee. Maar we hebben de logeerkamer nog. weet je nog' antwoord ze. 'bedankt' zeg ik tegen Emma.

'hoe gaat het nou met die baan van je' vraag ik. 'ja ik heb me ingeschreven en mag volgende week op sollicitatiegesprek. Alleen het is geen thuis werk, dus ik moet ook weer geld uitgeven aan oppas voor Jade' zegt Emma. 'nee hoor, ik pas wel op, gratis' zegt mama die zich in het gesprek mengt. 'zou je dat echt willen doen' vraagt Emma aan haar. 'natuurlijk. het is mijn eigen kind. Ik kan er best wel voor zorgen' zegt mama. 'zo erg bedankt. Hoe kan ik je dan bedanken' vraagt Emma gelijk.

'ik weet niet of het veel gevraagd is maar of ik hier kan intrekken. Ik heb zelf een nachtbaan dus ik verdien wel mee om hier dingen te kunnen kopen' zegt mama. 'natuurlijk kan je hier blijven wonen. Geen probleem' zegt Emma gelijk. 'mijn probleem is opgelost' roep ik blij waardoor Emma en mama hard lachen.

'maar uhm, jullie moeten nu wel even het huis uit. Er komt straks iemand' zegt Emma. 'ik zei toch dat je zonder die kinderen wel iemand zou vinden' zeg ik tegen haar. Ze kijkt me aan en grinnikt zacht. 'nou hup, huis uit. Het is raar als hier ineens nog 3 kinderen en 1 vrouw zit' zegt ze. 'hoezo' vraag ik haar niet begrijpend. 'ja oke, ik heb een kind met een andere man. Maar bij de eerste date wil je niet gelijk kennis maken met je schoonkinderen of de vrouw van je ex' zegt ze waardoor ik hard begin te lachen. 'nou ik ben zijn vrouw niet meer hoor. Hij zoekt het maar uit in zijn criminelen wereld' zegt mama gelijk.