I protect you ✔

.22.

p.o.v Niall

Zodra de deur dicht is trekt Emma me in een knuffel. 'je bent een moedige jongen' fluistert ze naar mij. 'bedankt' antwoord ik. Samen lopen we naar de woonkamer waar de jongens verward naar ons kijken. 'ik zal jullie het even vertellen' zeg ik zuchtend. Ik ga op de bank zitten en dan begin ik.

'toen Jade werd geboren kon ik voor haar zorgen. Mijn ouders deden haar pijn. Ik heb gezegd dat ze weg moesten en dat deden ze ook. Een jaar later hebben ze Jade ontvoerd. Ik ben erachteraan gegaan en heb haar terug gevonden. Maar ook Sofie was daar. Ik kende haar niet eens. Het bleek dat ze mijn halfzusje was. Ik heb ze beide meegenomen en heb met Emma contact opgenomen. Alles ging goed en Emma is een goede moeder' vertel ik. 'dat is een heftig verhaal' zegt Harry.

Na nog veel praten gaan de jongens naar huis. Zodra ze weg zijn begin ik met het eten. Ik wou graag een keer eten maken. Na het eten maken we het op en leggen we Jade en Sofie in bed. zodra Emma en ik beide weer op de bank zitten beginnen we met een fijn en leuk gesprek. Een vertrouwd gesprek waar ik vooral veel vertel wat me dwars zit.

Ik ben blij dat ik de keuze heb gemaakt om bij Emma te gaan wonen. Ze is echt een geweldige moeder. Rond 11 uur gaan we beide naar bed waar ik gelijk in slaap val.

Zo gaat er 1 nacht voorbij. Dr volgende ochtend word ik wakker van mijn wekker. Mijn god, het is weekend. Waarom staat dat ding aan? Shit, vandaag ga ik naar het huis van Simon. Snel sta ik op en doe mijn ochtendroutine. Daarna pak ik snel mijn tas. Rond half 12 sta ik helemaal klaar te wachten.

Lang hoef ik niet te wachten want 5 minuutjes later gaat de bel. Blij spring ik op. Ook Emma komt naar beneden gelopen. Ik open de deur en daar staat een man. 'heey Niall. klaar om te gaan' vraagt hij. ik knik blij. 'ik ga je zo erg missen' zegt Emma terwijl ze me knuffelt.' ik jou ook. Doe de kleine maar de groeten van mij' zeg ik voor ik met mijn tas naar buiten loop. Ik leg mijn tas in de kofferbak en ga dan bij de anderen jongens zitten.

En zo begint een lange reis waarin de uren voorbij vliegen .

Er is een hele dag voorbij. We zitten nu in het huis van Simon te bedenken welke naam we gaan gebruiken voor de band. 'we noemen het Niall and the potatoes' zeg ik blij. 'echt niet' zegt Zayn gelijk. 'we noemen het One Direction' zegt Harry. Oke dat is wel leuk. Het klinkt beter dan die van mij. Iedereen stemt in. Gelijk geven we het door aan Simon.

En nu moeten we gaan oefenen. Deze dagen word het veel oefenen. We repeteren veel en gaan daarna wat op de kamer rond hangen. Ik pak gelijk mijn telefoon en ga naar het gesprek met Emma. Ik moet gewoon even weten of alles goed gaat. Papa zit ze op de loer. Dadelijk slaat hij toe.

'heey Emma. alles goed daar' stuur ik. Niet lang daarna komt ze al online. 'alles gaat hier goed. We missen je wel' krijg ik terug. 'ik jullie ook' antwoord ik. 'jongens kom. We gaan lol maken, niet op onze telefoons zitten' zegt Liam. Iedereen legt zijn mobiel weg en met zijn 5e gaan we naar buiten waar we het nog heel gezellig hebben.

4 dagen later is het zo ver. Vandaag moeten we zingen. We hebben vandaag nog een generale. maar eerst gaan we zwemmen. Nog even genieten van dit mooie land. Ik mis Emma, Sofie en Jade toch wel heel erg. Elke dag bel ik met ze en ze vertellen het leuk te hebben en dat Emma veel leuke dingen met ze doet. Ze zijn wezen zwemmen en ze zijn vaak naar het park geweest en allemaal van die dingen.

Het zwemmen was wel lastig omdat ze beide niet kunnen zwemmen. Ik heb al gezegd dat als ik terug ben ik met Sofie ga zwemmen en haar ga helpen. Jade is echt nog te klein om het te leren. Ze word bijna 3. Dat komt me ook zo ineens te binnen. Dat is volgens mij over 2 weken al. Vrij vlug dus, maar oke. Op dit moment zijn we lekker aan het zwemmen. Ik vind dat echt geweldig. En de jongens zijn ook echt geweldig. We hebben al zo'n goede band. Alleen door dat verhaal wat ik had vertelt over mezelf is Liam en vooral Zayn extra beschermend naar mij.

Ze zeggen dat ze het zo zielig vinden wat er al was gebeurt, dat ze niet wouden dat ik nog meer verdriet zou lijden. Wel heel lief van hem. We zijn een hele tijd aan het zwemmen als we een gil horen. Echt zo'n typische meisjes gil. Zodra ik de kant op kijk waar het gegil vandaan kwam zie ik Louis met een pijnlijk gezicht zitten. Iedereen van de band zwemt er naartoe en gaat om hem heen staan.

'wat is er aan de hand' vraag ik aan hem. 'ik voel ineens heel veel pijn. ik kan niet op mijn voet staan' zegt hij. Met zijn 4e tillen we hem op. Zodra hij uit het water is zie ik dat zijn voet opgezwollen is.

Na veel gepraat met Louis gaat hij naar het ziekenhuis met iemand. Fijn, dit gebeurt nu net bij de generale. Nu raak ik zo in de stress. Dadelijk is hij er niet op tijd. Dan gaat alles verkeerd. Dan gaan we niet door terwijl ik toch denk dat we nog best wel goed zijn. Toch doen we met de overgebleven bandleden nog een generale repetitie. Net als we klaar zijn komt Louis terug. 'Louis' roepen we tegelijkertijd.

Met zijn 4e rennen we op hem af. 'wat is er' vraagt Liam gelijk. 'ik ben gestoken door een zee-egel. het gaat wel over' zegt Louis alsof het niks is. Weer praten we veel, tot dat wij zijn.

Nu gaat het gebeuren. Ik weet zeker dat Liam dit veel spannender vind dan mij. Hij ging er bij deze ronde uit de vorige keer. Met zijn 5e lopen we naar Simon. Daar gaan we allemaal goed staan. Liam begint met zingen en zo volgt iedereen.

Aan het eind ben ik best wel trots op wat we hebben gedaan. En nu is het wachten. Ik vind dit echt zo spannend. Dadelijk waren we niet goed, zongen we vals. Dat zou zo vernederend zijn. Dan doen ze me zo veel pijn op school. Dan vinden ze me stom omdat ik niet heb gewonnen.