I protect you ✔

.15.

p.o.v Niall

Ik word rond half 3 wakker van gehuil. Na een keer goed geluisterd te hebben hoor ik dat het Jade is. Zuchtend ga ik uit bed naar de kamer van Jade. Zodra ik de deur open, zie ik Jade rollen door haar bedje heen. Haar oogjes zijn weer helemaal rood. Rustig pak ik haar uit het bedje en neem haar mee naar mijn kamer.

Daar wieg ik haar op en neer. Snel ren ik nog naar haar kamer en pak de fiep en knuffel. Ik ren weer terug en geef de fiep en knuffel aan Jade die ze gelijk aanpakt. Ik ga in bed liggen en sluit mijn armen stevig om Jade heen. Zo val ik in slaap.

De volgende dag word ik rustig wakker. Ik zie dat Jade er niet meer is dus waarschijnlijk is Emma al wakker. De hoofdpijn heb ik nog steeds maar van mijn buik heb ik geen last meer. Ik stap uit mijn bed, kleed me om, eet wat, doe mijn haren en poets mijn tanden.

Het is kwart over 8 dus moet ik snel naar school. 'ik ga naar school' roep ik door het huis. 'veel succes lieverd. Als er iets is zeg het tegen iemand' roept ze nog terug. Snel sluit ik de deur en ga naar school toe. Nou dit is echt wel het hoogtepunt van de dag. Niet dus.

Zuchtend loop ik de school in waar ik gelijk door loop naar de klas. Ik ga achteraan in de klas zitten en haal de boeken uit mijn tas. En nu wachten tot de les begint. Gelukkig is het mentoruur dus heb ik geen last van irritante leraren. Na een kwartier zit iedereen in de klas.

De les begint en ik ben natuurlijk weer de eerste die apart geroepen word. Zuchtend loop ik naar de mentor en ga daar op hét stoeltje zitten. 'waar was je gister' vraagt ze bezorgd. 'thuis' antwoord ik kortaf. 'je kan niet zomaar naar huis gaan he. Je moet het zeggen als er iets is' zegt ze. 'oke' zeg ik.

Snel sta ik op en ga onderuitgezakt achter in de klas zitten. Veel kinderen kijken me grijnzend aan. Het zal wel door gister komen. Na de les ren ik snel het lokaal uit. Alleen was het rennen niet slim. Iemand steekt zijn voet uit waardoor ik er overheen struikel. Met mijn gezicht kom ik op de harde tegels waardoor ik overal schaafwonden heb.

Waarschijnlijk niet alleen schaafwonden wat ik zie de kleine bloeddruppeltjes wel lopen. Huilend sta ik op en loop rustig door. Waarom moeten ze mij eigenlijk hebben? Ik heb ze nooit iets aangedaan. Ik was altijd aardig. Onderweg naar het andere lokaal lijkt het struikelen nog niet genoeg te zijn.

Iemand drukt me tegen de muur aan en stompt me hard in mijn maag. Gelijk krimp ik in een waardoor ik op de grond lig. Het was niet al te slim. Ze pakken me vast en doen precies hetzelfde als gister. Maar nu gaat het verder. Ze hebben een klein mesje waarmee ze mij bedreigen. Als ik beweeg steken ze mij. Een grote pijn gaat door mijn hoofd waardoor ik in een krimp.

Ik hoor gegrinnik en daarna een verschrikkelijk pijn door mijn arm. Shit, het mes. 'jongens, naar mijn kantoor' hoor ik iemand boos roepen. Ik kijk op en daar staat de directeur weer. Snel rennen de jongens weg. Hier lig ik dan. Een snee in mijn arm die ontzettend aan het bloeden is. Weer die pijn in mijn hoofd. En al die schrammen en wonden op mijn gezicht. Snel sta ik op.

'Niall wacht' hoor ik de directeur nog roepen. Maar ik luister er niet naar. Snel ren ik de school uit naar huis. Daar aangekomen staat Emma al bij de deur. Zodra ze mij ziet opent ze haar armen waar ik gelijk in ren en begin te huilen. 'de directeur heeft me vertelt wat er is gebeurt' fluistert ze.

'het doet pijn' zeg ik huilend. Vooral mijn hoofd en arm doen pijn. 'kom naar binnen' zegt Emma. 'De directeur heeft je vrij gegeven' fluistert Emma.

Op zo'n moment is het gewoon fijn als er iemand is die dingen zacht en rustig zegt. Zelf word ik daar dan ook rustig van.

Samen met Emma loop ik naar binnen waar we op de bank gaan zitten. Daar verberg ik mijn hoofd nog dieper in Emma haar armen. 'lieverd toch. Waarom doen ze je dit aan' vraagt ze aan mij. 'ik weet het niet. Ze pesten me al lang. Het enige waar ze me nu erg mee pesten is dat mijn ouders criminelen zijn' zeg ik huilend.

Vaak fluisteren ze het naar mij. Ze zeggen dan dat ik later ook wel een crimineel zal worden. Maar dat is niet waar. Ik zou dat nooit doen. Echt niet. Dat hun dat doen hoeft niet te betekenen dat ik dat ga doen. 'trek je er niks van aan' zegt Emma.

Zo zitten we ik denk wel een uur. Eindelijk ben ik een beetje rustig. Sofie en Jade liggen te slapen dus gelukkig zien ze mij zo niet. 'ik zal wel even je wonden ontsmetten' zegt Emma. Ze staat op en komt na een paar minuten terug met een nat doekje. Voorzichtig legt ze het doekje op mijn snee wat een pijnlijk gezicht oplevert. 'pijn' breng ik uit.

'worstel er doorheen. Het moet even afgedaan worden' zegt Emma. Met moeite worstel ik me door de pijn. Dan haalt ze het doekje van mijn arm naar mijn gezicht waar ze het aan stippelt op de wonden die er zitten. Na een paar keer dat gedaan te hebben legt ze het doekje weg en trekt me in een knuffel. 'ik ben er zo klaar mee' zeg ik huilend. 'het komt allemaal goed. Echt waar' zegt Emma. Weer zitten we een tijdje zo tot dat er boven iemand begint te huilen.

Emma staat op en loopt naar boven. 2 minuten later komt ze terug met Jade op haar arm. Zo schattig. Ze heeft haar fiep in, en ook heeft ze haar knuffeltje in haar hand. Haar wangen zijn helemaal rood. Emma komt weer naast mij zitten en legt Jade naast haar. Jade kijkt me echt super schattig aan. 'gaat het al beter met Jade' vraag ik aan Emma.

'het gaat al weer een stuk beter met haar. Alleen is ze nog wel wat warm' antwoord Emma. Ik knik en kijk weer terug naar Jade. 'zal ik haar nog een pilletje geven' vraag ik aan Emma. Emma knikt. Rustig loop ik naar de keuken waar ik haar pilletje pak en een glas water. Met het glas water loop ik terug naar Jade die gelijk het water opdrinkt.

'wil je morgen wel naar school' vraagt Emma. Onzeker knik ik. Eigenlijk weet ik het niet. Dadelijk doen ze me nog meer pijn. Maar ik kan niet al de lessen gaan missen. Dat is niet goed. Dus eigenlijk heb ik niet veel andere keuzes. 'haal jij Sofie even dan zal ik de lunch klaar zetten' vraagt Emma. Ik knik en zet Jade op de bank. Daarna sta ik op en loop ik naar boven waar ik Sofie nog vredig zie liggen.

Het liefst wil ik haar niet wakker maken maar ik denk dat ze ook graag eet. 'Sofietje, wakker worden' zeg ik zacht. ze beweegt niet. Voorzichtig pak ik haar op en loop naar beneden waar Emma al samen met Jade aan de tafel zit. 'Sofie eten' zeg ik.

Langzaam gaan haar ogen open. 'heey Sofietje. we gaan eten' zeg ik zacht. Ze glimlacht en wrijft dan heel schattig in haar ogen. Langzaam zet ik haar op een stoel en ga dan zelf ook zitten. We beginnen alle 4 te eten.