I protect you ✔

.7.

p.o.v Niall

Er gaat een week voorbij. Alles ging echt zo goed. Jade doet gewoon aardig op de peuterspeelzaal. En op zaterdag komt de buurvrouw zodat ik even wat tijd voor mezelf heb. Dat is zo lief van haar.

Op dit moment sta ik samen met Jade voor de school. Mijn mentor heeft zich helemaal verheugd op dit moment. Ik heb vandaag 1 keer economie en 1 keer mentoruur. Dus heeft ze 2 keer de tijd om met Jade te spelen.

Ik denk alleen dat het voor Jade wel echt wennen is. Ze zal het niet gelijk leuk vinden. Veel kinderen kijken me echt raar aan. Ik loop het lokaal van mijn mentor in die gelijk blij opkijkt. 'ik ben zo vrolijk' zegt ze. 'ik merk het' zeg ik lachend. ik zet Jade op de grond en neem haar aan haar hand mee naar mijn mentor. rustig laat ik Jade los en laat ik haar staan bij mijn mentor. 'Niall, mij achterlaten' zegt ze huilend. 'troost haar en zeg dat ik even moet werken' zeg ik tegen mijn mentor. ze knikt en geeft Jade een knuffel terwijl ze het tegen haar zegt.

gelijk zie ik een glimlach bij Jade. de rest van de les verloopt goed. de mentor is helemaal blij met Jade. Ze had geen tijd om ons te helpen, zo blij was ze. Ze wou alleen maar met Jade spelen. Gelukkig deed Jade blij mee. Soms kwam ze mij trots iets laten zien, dat was zo schattig. Alleen we zijn bijna klaar met de les, nog 10 minuten, en ik zie dat Jade echt moe word.

Ik loop naar ze toe en geef de fiep en knuffel. gelijk pakt Jade de knuffel. 'ze is moe' zeg ik tegen de mentor. Ze knikt en legt Anne op haar schoot. Jade doet de fiep in en zo valt ze in slaap.

Na de les til ik haar op en neem ik haar mee naar de volgende les. De vrouw van geschiedenis is niet echt een kinderjuf dus bij deze les houd ik Jade bij me.

Ik ga op een stoel zitten en leg Jade op mijn schoot. Na de uitleg begin ik met werken. Nadat ik klaar ben word Jade rustig wakker. een tijd speel ik met haar.

De rest van de dag gaat leuk voorbij. Bij de gym hadden we een eigen stukje. We hebben een grote gymzaal dus dat kan. Samen met Jade had ik door een parkoer van pionnen gelopen. Ze vond het geweldig.

Nu zit ik thuis met haar op de bank. Ik ben echt bek af. Rond half 9 gaan we slapen. Ik had het een beetje laat gemaakt voor Jade, dus ze heeft er geen moeite mee dat ze naar bed moet.

* 4 weken later*

Er gaan 4 mooie weken voorbij. Eindelijk geniet ik van het leven. Ik houd nu van mijn leven. Op dit moment zit ik op school en het is echt vreselijk saai. Ik verheug me op het moment dat ik uit ben, dat ik weer lekker met Jade kan spelen. Na een hoop lange, voor mij te lange, uren zijn we uit.

Ik loop snel het lokaal uit en loop naar de peuterspeelzaal. Rustig loop ik naar binnen. 'hee, ik kom voor Anne' zeg ik. 'die is al opgehaald, net' zegt de vrouw. En op dat moment storten mijn leven in.

Door wie?
Door wie is ze opgehaald?

Zacht begin ik te huilen. 'door wie' vraag ik. 'door mensen die haar papieren hadden en beweerde de ouders te zijn' zegt de vrouw. En toen zakte ik nog verder de grond in.

Dit kan niet.
Is dit een nachtmerrie?

Zo snel als ik kan ren ik naar buiten. verdomme. Waar zullen ze naartoe zijn? Ik weet bijna niks. Alleen weet ik van instagram dat ze ergens in Spanje wonen. Ik heb nog veel geld van deze maand. Snel ren ik naar het vliegveld. Die is maar 10 minuten lopen. Daar aangekomen onderhandel ik een hoop. uiteindelijk kan ik voor 100 euro heen en terug. Ik stap het vliegtuig in. Daar zit ik dan. Waarom doen ze dit? Willen ze me kapot maken?

Na een te lange vliegrit kom ik aan in Spanje. En nu? Ik heb de buurvrouw niet eens iets laten weten. Die zal ook wel bezorgd zijn.

Hier loop ik dan, in Spanje. Geen idee waar ik naartoe moet. Het is ook echt een groot land. Ik ga ze nooit vinden. Wacht, ik kan mensen de plek van de foto vragen. Ik weet wel dat het iets van een terrasje was. Misschien herkennen mensen de naam en kunnen ze mij sturen. Snel zoek ik de foto op. Ik laat het aan een paar mensen zien en dan kom ik er 1 tegen die precies weet waar het is. Onder de foto stond, 'lekker eten op terrasje bij huis'. Hoe dom kun je zijn om dat laatste erbij te zetten? En vooral als je een kind ontvoerd.

Officieel is het geen ontvoeren omdat hun beide de ouders van het kind zijn. Maar ze zijn vreselijke ouders. Ze willen me kapot hebben en daarom pakken ze mijn trots af. Hoe verschrikkelijk kun je zijn? Na een paar minuten lopen kom ik aan bij het terrasje. Ik zie ze nergens zitten. Logisch. Ik barst in tranen uit. Wat zullen ze met haar doen? Waarom willen ze ons zo kapot zien? We zijn hun kinderen en ze willen ons alleen maar kapot hebben. Sommige mensen snap ik echt niet. Ik baal er wel van dat ik niks tegen de buurvrouw heb gezegd. Ze zal zo bezorgd zijn.

Ik heb mijn telefoon wel bij. Maar niet dat ik haar daarmee terug krijg. En ik heb het nummer van de buurvrouw niet. Wel heel slim van mij. Nu zwerf ik in een onbekende stad rond met enkel mijn telefoon.

Weet je dat dit leuk was als Jade erbij was, maar ik weet niet wat er nu met haar gebeurt. Ik weet wel dat ik haar echt moet vinden. Ik begin weer te lopen. Ik weet niet eens waarheen. Sommige mensen kijken me raar aan. Dat komt misschien omdat ik helemaal rode ogen heb. Ja ik heb echt te veel gehuild.

sorry voor het rare einde