I protect you ✔

.53.

p.o.v Liam

daar aangekomen beginnen Anne en Sofie weer volop allemaal verhalen te vertellen tegen Niall. ik pak voorzichtig zijn koude hand aan. hij is al wel wat warmer dan gister dus zijn lichaamstemperatuur komt terug. na bijna een uur word er licht in mijn hand geknepen. ik kijk op maar zie niks raars. het moet hem zijn geweest. ik heb dit niet ingebeeld.

'Niall. knijp nog een keer. gebruik je kracht zodat ik weet dat je er weer bent' zeg ik enthousiast. een paar seconden daarna voel ik weer een kneepje in mijn hand. 'Niall' roep ik vrolijk. gelijk druk ik op de rode knop naast zijn bed. en niet veel later staan er wel 4 dokters in zijn kamer. wij moeten gelijk de kamer uit. Anne en Sofie kijken me raar aan. 'Niall is wakker' zeg ik vrolijk.

ze kijken me echt aan alsof mijn hoofd net is veranderd in een eenhoornhoofd. snel pak ik mijn mobiel en zoek ik Emma haar nummer op. 'Emma. Niall is wakker' zeg ik zodra er word opgenomen. 'we komen eraan' zegt ze gelijk. ook bel ik de jongens die precies hetzelfde zeggen.

na 5 minuten zit iedereen vol spanning in de gang. 5 minuten later mogen we de kamer in. alleen niet met heel veel. 'Emma. Lily. ga maar. ik ga dadelijk wel met de meiden' zeg ik ze. beide stappen ze de kamer in.

na 10 minuten komen ze er glimlachend uit. samen met Anne en Sofie loop ik de kamer in. en daar zie ik de blauwe ogen van Niall die eindelijk geopend zijn. 'Niall ik was zo bezorgd. ik dacht dat je dood was' zeg ik met tranen in mijn ogen. wel van blijdschap. blij dat hij er weer is. Anne en Sofie laten beide mijn handen los en kruipen bij Niall op bed. Niall trekt een pijnlijk gezicht omdat Anne op zijn borst gaat liggen. snel haal ik ze beide van het bed af en zet ze op de stoelen neer.

'zo erg bedankt voor wat je hebt gedaan' zegt Niall hees. zijn stem is niet al te stabiel op dit moment. 'ik kon ze niet alleen laten. en ik kon ze ook niet aan jullie vader geven' zeg ik. 'ik heb alles gehoord in de coma. en ik weet gewoon niet wat ik moet zeggen. hoe goed jij voor ze hebt gezorgd' zegt Niall. 'bedankt' antwoord ik. 'hoe gaat het met je' vraag ik hem. 'gaat wel. heb veel pijn. en een trauma door mijn vader' zegt Niall. 'dan kun je samen met Sofie naar de therapie. want ook zij heeft een trauma en vooral veel nachtmerries' zeg ik bedroefd.

het is zo zielig als ze die heeft. 'dat is echt zielig' zegt Niall. na nog even gepraat te hebben neem ik de meiden weer mee waarna de jongens naar binnen gaan. ik neem plaats bij Emma en Lily. 'hoe gaat het met je been' vraagt Lily aan mij. 'goed. ik mag er morgen op lopen. en over 2 dagen al uit het ziekenhuis' zeg ik blij. 'dat is goed nieuws' zegt Emma. en dan komt er een hoop kabaal onze kant op. om de hoek verschijnen de rest van de ouders uitgeput.

'eindelijk we zijn er. ik was zo bezorgd' zegt mijn moeder gelijk. 'het gaat goed. morgen mag ik erop lopen' zeg ik. ook met hun praten we wat bij. na dat de jongens de kamer weer uit zijn loop ik naar binnen. 'Niall. moet ik Anne en Sofie hier laten of is dat nu nog te veel om op te letten' vraag ik hem. 'kun jij ze bij houden. ik kan alleen maar praten en een beetje bewegen. maar alles bij mijn borst doet pijn dus ik kan verder niks' zegt hij. 'is goed. we zullen morgen vroeg weer komen zodat nu Lily en Emma hier kunnen blijven' zeg ik. samen met de meiden loop ik de kamer uit.