I protect you ✔

.23.

p.o.v Niall

Met zijn 5e wachten we tot de rest ook klaar is. Ik had sommige mensen gehoord en die zijn ook echt niet normaal goed. Na ik denk dat we hier een kwartier zaten worden we geroepen.

Met zijn 5e gaan we op een rijtje staan. Iedereen slaat zijn armen om de gene naast hem. Waarschijnlijk vinden we dit allemaal spannend. Ik weet het eigenlijk wel zeker. Ook omdat er zo veel goede tussen zitten. 'oke jongens' begint Simon. Dadelijk vind hij ons slecht. Dadelijk zongen we vals. Dan zijn we niet door.

Dit is echt zenuwslopend. Simon kijkt ons een voor een aan en zegt dan de uitslag. 'gefeliciteerd, jullie zijn door' zegt hij met een glimlach. What, we zijn door. We hebben het gewoon gered. Allemaal geven we elkaar een groepsknuffel en daarna rennen we naar Simon die we ook een knuffel geven.

Dit is echt zo'n goed moment uit mijn leven. Met zijn 5e lopen we blij naar onze hotelkamer. gelijk pakt iedereen zijn telefoon. Ik typ Emma haar nummer in en laat hem over gaan. Na een paar keer word er opgenomen. 'hooi met Emma' hoor ik. 'heey mam, ik heb goed nieuws. We zijn door' zeg ik blij. 'echt? Goed gedaan. Ik ben zo trots op je' zegt ze door de telefoon.

Na nog een klein gesprek hang ik op. Over een paar dagen mogen we naar huis. Of ja mogen, moeten. Niet dat ik hier wil blijven. Het is wel mooi weer enzo maar toch mis ik Sofie en Jade.

De volgende dag zitten we met zijn 5e in het vliegtuig op weg naar huis. Ik heb thuis toch wel gemist. De mensen maar ook gewoon de vertrouwde omgeving.

Na een lange vliegrit zijn we eindelijk geland. Ik verheug me er zo op om Jade en Sofie weer te zien. Ik heb hun wel echt heel erg gemist. Ik heb Emma ook wel gemist maar het is anders. Samen met de andere jongens lopen we naar de aankomsthal. Daar zie ik iedereen al staan. Zo snel als ik kan ren ik op ze af en til ik Sofie en Jade op. Ik geef ze een dikke knuffel en een kus op hun voorhoofd. 'wat heb ik jullie toch gemist' zeg ik tegen ze. Beide zet ik ze weer op de grond en geef een knuffel aan Emma.

'het was anders zonder jou in huis' zegt Emma. Met zijn 4e lopen we naar de auto waar we mijn spullen in zetten. Emma en ik zetten Sofie en Jade in de kinderstoel. Emma en ik gaan samen voor zitten, en zo rijden we naar huis toe. Dadelijk weer in mijn eigen bed. Dat is toch iets wat ik ook wel snel kan missen. Het is gewoon, overal is het bed anders en thuis ligt hij gewoon het fijnst.

Na een korte autorit komen we aan bij het huis. Alle 4 stappen we uit en lopen we naar de deur. Zodra we binnen zijn laat ik me gelijk op de bank vallen. Ik ben echt kapot. Het was een vermoeiende week. 'ben je moe' vraagt Emma aan mij. 'niet normaal erg' antwoord ik. 'ga lekker slapen. Over 3 uur gaan we eten, dan maak ik je wel wakker' zegt ze.

Jk bedank haar en loop dan naar boven waar ik op mijn bed in slaap val.

Ik word wakker van iemand die zachtjes kusjes op mijn voorhoofd en wang geeft. Zodra ik mijn ogen open zie ik dat het Jade is. 'eten' zegt ze vrolijk. Of iets wat er op lijkt. Zodra ze praat is het niet altijd helemaal perfect. Maar ze is ook nog jong.

Samen met haar loop ik naar beneden waar we beginnen met eten. 'en zijn er plannen voor morgen' vraag ik aan Emma. 'nee eigenlijk niet' zegt ze. 'mag ik dan morgen met Sofie gaan zwemmen. Ik wil het haar leren' zeg ik enthousiast. 'natuurlijk, let wel op' zegt ze.

Na het eten brengen we Jade en Sofie naar boven. Daarna lopen we samen weer naar beneden. 'Jade is bijna jarig' zeg ik als we beide op de bank zitten. 'ja over 12 dagen als het goed is' zegt Emma. Ik knik blij mijn hoofd. 'ik heb er zo veel zin in' zeg ik blij. Ik weet ook niet waarom ik er zo blij over ben. Het is niet eens mijn eigen verjaardag. Misschien is het omdat ik Jade graag blij zie, en van verjaardagen word ze altijd vrolijk. Ik weet het ook niet.

Rond half 11 ga ik naar bed. Zodra ik in mijn bed lig val ik vrij snel in slaap.

De volgende ochtend word ik laat wakker. Ik was echt zo moe. Snel trek ik kleren aan en doe mijn haar goed. Ook pak ik wat zwemspullen voor Sofie en mij en loop dan naar beneden waar het ontbijt al klaar staat. Met zijn 4e gaan we aan tafel zitten en beginnen we met eten.

Een uur later zitten Sofie en ik samen in het zwembad. Sofie heeft wel een zwemvest aan zodat ze niet kan zinken.

Ik moet haar eerst wat slagen leren en daarna leer ik haar niet te zinken. Ik heb het al helemaal voorbereid. Samen met Sofie ga ik naar het grote bad. Sofie kijkt eerst angstig naar het bad maar springt er daarna in. Dit is echt zo leuk om te doen. Ook door hoe leuk Sofie het zwemmen vind. Het is gewoon zo leuk.